Dreams & reality *

Λόγω διαφόρων ασυμβατοτήτων που λέει ο φίλος Νικόλας , αναγκάζομαι να μετακομίσω σε άλλη κατοικία. Tην εβδομάδα που πέρασε γύρισα όλο το Σέγκεντ μαζί με τον προσωπικό μου μεταφραστή . Τα ματάκια μας είδαν πολλά ευτράπελα και με έφεραν πολλάκις στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μετά τις 2 πρώτες αποτυχημένες μέρες αναζήτησης ξεκινούσα την ημέρα μου με Lexotanil των 6 mg . Τα highlights της εβδομάδας ήταν:

• Oλοκαίνουριο διαμέρισμα που ο ιδιοκτήτης είχε βάλει έπιπλα που φοβόσουν να καθίσεις μήπως και σπάσουν. Το ενοίκιο ήταν εξωφρενικό για τα δεδομένα της πόλης με δικαιολογία πως ήταν πολύ κοντά στη βιβλιοθήκη. Και σκέφτομαι. Πόσο μ*λάκας μπορεί να είσαι, αγαπητέ βλάχε Ούγγρε, για να νομίζεις οτι υπάρχει νοήμον ον στον πλανήτη που θα νοικιάσει το σπίτι σου;

• Ο μεθυσμένος ιδιοκτήτης που ήρθε στο ραντεβού μας τρεκλίζοντας και σε κάθε δωμάτιο που μας έδειχνε έβγαζε και ένα υστερικό γελάκι

• Ο νεαρότατος ιδιοκτήτης που είχε βλέμμα «είμαι-άυπνος-και-παίρνω-ναρκωτικά-αλλά-φοράω-τα-μούρικα-Ray-Ban-μου-και-δεν-φαίνεται». Το κόκκινο βλέμμα του όταν τα έβγαλε μαρτυρούσε τουλάχιστον παιδί που πάει για ύπνο με τις κότες και κάθε Κυριακή πρωί κατηχητικό. Με… συγκίνησε ( teardrop). Μέτρησα έξι τατουάζ με μεγάλη ευκολία. Τα (β)ράστα του έβγαζαν από σπορέλαιο μέχρι βαρβολίνες.

• Η δικηγόρος ιδιοκτήτρια διαμερίσματος που επειδή το διαμέρισμά της ήταν στο κέντρο της πόλης, και από κάτω είχε Mc Donalds (οκ, πραγματικά κεντρικό σημείο, θα βόλευε πολύ) έπρεπε πάσει θυσία να το νοικιάσω και επιτόπου μάλιστα με – την προσοχή σας παρακαλώ- 5 ενοίκια προκαταβολή χωρίς να αφαιρούνται από τους 5 τελευταιους μήνες της διαμονής μου στο σπίτι (σημ.εδώ τουλάχιστον οι φυσιολογικοί ιδιοκτήτες αφαιρούν την όποια προκαταβολή, δεν ξέρω στην Ελλάδα πως λειτουργεί το σύστημα). Ενδεικτικά αναφέρω ότι μέσα στο διαμέρισμα απαγορεύεται:

- να καπνίσω (οτιδήποτε)
- να πάρω ναρκωτικά
- να φιλοξενήσω γονείς/αδέφλια/φίλους και φυσικά
- να βάλω ζώα (σκύλους, γάτες, ποντίκια, ψάρια)

Ανέφερα ότι δεν μπορώ να αποχωριστώ το κατοικίδιό μου, τον Crocodilino μου, αλλά δεν φάνηκε να με άκουσε. Θα κέρδιζα τουλάχιστον 5 χρόνια ζωής από το γέλιο λόγω της αντίδρασής της. Ανάλογα ένιωσα στο πρώτο μάθημα Φυσικής Κατ/σης Γ’ Λυκείου, με την ειδοποιό διαφορά ότι τότε μπορούσα να γελάσω (είχα και μάρτυρες) . Εκείνη την ημέρα κέρδισα περίπου 3-4 χρόνια ζωής , γι’ αυτό και όλοι μου λένε ότι μικροδείχνω.

Τα υπόλοιπα διαμερίσματα που είδα ήταν λείαν επιεικώς απαράδεκτα, αλλά ανάξια σχολιασμού.

Κάποια στιγμή στην μέση της εβδομάδας είχα απελπιστεί τόσο πολύ που εκτός από τα κλάμματα που μου ερχόταν να βάλω έβλεπα και απίστευτα κουλά όνειρα/εφιάλτες . Ένα από αυτά είναι ότι είχα βρει λέει ένα τεράστιο διαμέρισμα, με ολοκαινουρια έπιπλα, ωραία χαλιά, στερεοφωνικό σούπερ γουάου και φοβερή τιμή ενοικίου και έλεγα στην μητέρα μου πόσο τυχερή στάθηκα η οποία δεν με πίστευε και αποφάσισε να με επισκευτεί για να το διαπιστώσει ιδίοις όμασι. Όταν ήρθε της άρεσε τόσο πολύ που περιχαρής μου ανακοίνωσε ότι θα μείνει μαζί μου – «αφού αγάπη μου χωράμε άνετα και οι δύο- άσε που θα έχεις και τη μανούλα να σε περιποιείται» . Επιτόπου ξύπνησα.

Το άλλο κουλό είναι ότι είχα βρει ένα διαμέρισμα μέτριο, αλλά το καλύτερο ανάμεσα σε όσα είχα δει και την επόμενη θα πήγαινα να υπογράψω συμβόλαιο και να πληρώσω ενοίκιο.Το ίδιο βράδυ πήγα να τραβήξω χρήματα, και έπεσα θύμα ληστείας . Ήταν δύο παιδιά ηλικίας 16-17, Ούγγροι αλλά μιλάγανε ελληνικά όπου ο ένας ήθελε να με ληστέψει ενώ ο άλλος του ΄λεγε «ΡΕ Μ*ΛΑΚΑ ΑΣΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΗΣΥΧΗ» και εκει πιάνονται οι δύο τους στα χέρια , « και ποιος είσαι ΕΣΥ που θα πεις ΕΜΕΝΑ μ*λάκα» και κάπου εκεί ξεφεύγω, αλλά επειδή ήμουν ξυπόλητη δεν μπορούσα να τρέξω καλά και με φτάνουν και για να μην του δώσω τα χρήματα πολύ ωραία και εύκολα τα καταπίνω, και τους πετάω το άδειο μου πορτοφόλι . Μετά πάω και στο κοντινό σούπερ μάρκετ γιατί δεν είχα γάλα, άνετη κι ωραία, και τους βλέπω πάλι δίπλα μου, όπου ο καλός μου δίνει το πορτοφόλι μου άθικτο, παίρνω το γάλα μου, και με ένα πολύ απαξιωτικό βλέμμα λέω του μικρού καθικίου « ντροπή σου». Και μετά, κλασσικά, ξύπνησα.

Το νέο σπίτι εν τέλει βρέθηκε, κλείστηκε, πληρώθηκε και από σήμερα τα κλειδιά βρίσκονται στα χέρια μου. Προς το παρόν το βρίσκω σχεδόν ιδανικό. Το μόνο πρόβλημα είναι οτι επειδή έχει μια κάποια Ιστορία (ανήκε σε έναν διάσημο Ούγγρο ποιητή) δεν μπορώ να βάλω μέσα τον σκύλο των ονείρων μου, ένα λαμπραντόοοορ :( .
Θα ενημερωθείτε για τα εγκαίνια μόλις γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Για να σας προϊδεάσω, θα περιλαμβάνουν κόκκινα χαλιά, σαμπάνιες και ο Μέγας Μάγιστρος Αθήναιος θα επιμεληθεί της κουζίνας (γι' αυτό και μόνο ΠΡΕΠΕΙ να έρθετε). Ως τότε ασπάζομαι τα μαγουλάκια σας και σας χαιρετώ.

(* title sponsored by S.Nikolas)