Wednesday, May 03, 2006

"και μου πες ξημερώματα «πάρε με από ‘δω»"

Πριν καλά καλά ανοίξω τα μάτια μου, άρχισα να σιγομουρμουρίζω pink floyd.Είναι επειδή έβλεπα στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν ξανά σ'εκείνη τη συναυλία. Το επόμενο τραγούδι, ίσως το πιο καταλυτικό της βραδιάς, αφιερώνεται στο μοναδικό άτομο που κατάλαβε τα πάντα χωρίς να πω τίποτα.

Σ'έχω δε σ'έχω
Μανώλης Λιδάκης


Σ' έχω δε σ' έχω, σε κρατώ δε σε κρατώ
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι
Είσαι δεν είσαι πάλι αυτή που με καλεί
Μένω δε μένω πάλι μένω απ' την αρχή

Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι

Γίνεσαι φωτιά κι αέρας
νερό κι αέρας, φωτιά
μες τα χέρια μου κοιμάσαι
χάνεσαι μετά

Σ' έχω δε σ' έχω πάντα εσύ με οδηγείς
Μπαίνω δε μπαίνω σ' αδειανό μιας φυλακής
Σ' αγγίζω δε σ' αγγίζω σ' ονειρεύομαι
Τα χτίζω τα γκρεμίζω σ' ονειρεύομαι

2 comments:

snikolas said...

Είσαι πάρα πολύ τυχερή που έχεις άτομο που σε καταλαβαίνει χωρίς να του πεις τίποτα. Σπάνιο πολύ. Φύλαξε το σας τα μάτια σου.

alienlover said...

sd54: :))) s'euharisto ki antapodido....

"στο ορκίζομαι παρέα
θα 'ρθουν μέρες καλές..."


nikola: thelo na pisteuo oti to filaw kala..