Χριστούγεννα

Παραπονεθήκατε για το μη χριστουγεννιάτικο άσμα του προηγούμενου ποστ.
Ωρίστε λοιπόν, κάτι στο κλίμα των ημερών, λίγο πριν τα εφετινά έξμας είναι παρελθόν.
Μη μου αρχίσετε τώρα για την ποιότητά του..

Μαίρη Κρίσμας

(ωραίο ονοματεπώνυμο!)

Tο πάντα αισιόδοξο και χαρούμενο alien, σας εύχεται από την πεντάμορφη Αθήνα πάρα πολύ καλά Χριστούγεννα με ένα πολύ χαρωπό τραγουδάκι.



υ.γ.: φέτος δε θα κάνουμε απολογισμό για ευνόητους λόγους.
υ.γ.2: λίγο άσχετο, αλλά ήθελα να σας πω πως έχω ανοίξει τα ανώνυμα σχόλια στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων (από τις οποίες το μπλογκ θα ..απέχει φυσικά!). Εκφραστείτε ελεύθερα - ή...σχεδόν ελεύθερα!

love,
me

Groovy Kαταστάσεις, be there!!!

Σιωπή

Διαβάστε το αρτιότερο κείμενο που ανέβηκε στη μπλογκόσφαιρα αυτές τις μέρες.
Γράφει ο κ.Δαβαράκης.

Μετρώντας ανάποδα

εγώ και οι φανταστικοί μου φίλοι ακούμε στο κεφάλι μου τον Φοίβο. Καταλήγουμε όμως ευτυχείς, λυπημένοι και πότες.
Που είσαι ρε Σωκράτη; Πότε θα κάνεις κανένα live;

Σύντομο ανακοινωθέν!

Από χθες το βράδυ,περίπου στις 4 αρχίζει και σταματάει να χιονίζει συνέχεια, με αποτέλεσμα στα μεσοδιαστήματα να προλαβαίνει να το λιώνει. Αυτή τη στιγμή 00:01 ξημερώματα Κυριακής το σκηνικό στο λιλιπούτειο κηπάριο μου (εντάξει είναι λίγο απεριποίητο, μην το κάνεις θέμα!!) έχει ως εξής:






Να σημειώσω πως ήτο αδύνατο να μην πατήσω στο ελάχιστο φρέσκο χιόνι του δαπέδου, δεν το έκανα όμως ξυπόλητη αλλά με τις καλτσοπαντόφλες μου, ευγενική χορηγεία της γειτονοπούλας Νίνας. Ποστ αφιερωμένο στον Σταύρο που ζει παρόμοιες καταστάσεις στην μπαφοχώρα και στο Χριστινάκι που διαβάζει τα χιονισμένα στάτους μας στο fb και την πιάνει το μαράζι.

Winter God Loves Me

Πριν μια δυο μέρες έγραφα πως δεν έχω αρκετό χρόνο για να κάτσω να γράψω κανονικά ποστ και ως εκ θαύματος (που λέει και ο Τζούμας) ο Πανάγαθος που μερικές φορές με αγαπάει πολύ μου έστειλε ένα κείμενο της lifewhispers όπου έγραφε όλα όσα σκεφτόμουν. Πόσο πιο τέλεια; :-D Αναδημοσιεύω λοιπόν κατόπιν αδείας, το κείμενο αυτούσιο το βρίσκετε εδώ.

Χειμώνες

Με ξύπνησε η βροχή νωρίς το πρωί. Αξημέρωτα για μένα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήρα την κουβέρτα μου και μεταφέρθηκα στον καναπέ μου. Είχα αφήσει αναμένα από χθες βράδυ και κάτι φωτάκια που έχω στο σαλόνι, και που όλοι λένε ότι είναι Χριστουγεννιάτικα, αλλά εγώ λέω ότι δεν είναι. Έξω μόλις που άρχιζε η μέρα, σκοτάδι ακόμη. Δεν ήθελα να φτιάξω καφέ. Ήθελα να μείνω μεταξύ ύπνου, ξύπνιου και του οικείου συναισθήματος του χειμώνα που ξημέρωνε.

Οι χειμώνες, φτιάχνουν τις πιο όμορφες ιστορίες. Από τον ήχο της βροχής στο μπαλκόνι, μέχρι τη μυρωδιά του καφέ το πρωί, μέχρι τη νυσταγμένη ματιά στο δρόμο, μέσα από κλειστές κουρτίνες, μέχρι τα μύχια ενός ζεστού καλοριφέρ, μέχρι ένα γκρίζο ουρανό που υπόσχεται καταιγίδες, μέχρι την αναμονή μιας αγκαλιάς . Κι επειδή είμαι άνθρωπος ανάποδος, με το που έρχεται χειμώνας μόνο φτιάχνει η διάθεση μου, έχω όρεξη να πάω για ένα ζεστό καφέ και τσιγάρο Κυριακή πρωί ( ή μια τυχαία Τρίτη), με θέα άδειες πλατείες και ανθρώπους κουκουλωμένους με παλτό. Και τώρα μόνο, ό, τι και να συμβαίνει, θα βρω δικαιολογία να πω “δε με νοιάζει”. Παίρνω μαζί μου αγαπημένες σκέψεις, πρωτόγνωρα λόγια, βραδιές με φίλους και αφήνω το mood να με παρασύρει.

Όσο μουντό και να τον θεωρείς, στην πραγματικότητα ο χειμώνας έχει τα περισσότερα χρώματα. Αρκεί να θες να τα δεις, και να μη στριμώχνεις τον εαυτό σου μέσα σε παράπονα για τη δουλειά, γκρίνια για την διαβολεμένη κίνηση στους δρόμους, και για τη βροχή που σου χαλάει τις βόλτες. Σιγά. Πάρε μια ομπρέλα (ή μην πάρεις καλύτερα) και βγες έξω, απόλαυσε το, δες το αλλιώς ρε. Βρέξε λίγο την παρουσία σου, για να αφήνεις και πιο έντονα ίχνη. Δεν έχω καλύτερο από το να τρίβω τα χέρια μου στις τσέπες στο παλτό (όχι απαραιτήτως το δικό μου ) να ζεσταθώ,και να βλέπω ίχνη της αναπνοής μου στον αέρα.

Οι χειμώνες της ζωής σου κουβαλάνε λεπτομέρειες που δεν είχες προσέξει. Και αν κοιτάξεις λίγο καλύτερα, θα δεις οτι αυτές είναι που σε βάζουν στο τριπάκι της αλλαγής.

Πολλά υποσχόμενος. Αυτό σημαίνει χειμώνας για μένα. Νομίζω, φέτος, περισσότερο από κάθε άλλο χειμώνα..

Αlien's P.S.1:Picture belongs to HeartFelt (Flickr).Thank you!!

Alien's P.S.2: Χειμωνιάτικα τραγουδάκια συνοδείας.

Κοριτσάκι mille merci :)))

Yποφέρω..

ένα από τα οδυνηρότερα βίντεο που είδα ποτέ..

Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε

Επειδή αραχνιάζουμε ξανά ανεβάζω 2 ωραία τραγουδάκια να βρίσκονται και μόλις βρω λίγο χρόνο θα γράψω μερικά κανονικά ποστ με αρχή μέση και τέλος, δηλαδή back to basics, "σκέφτομαι και γράφω".


Anastasia ft Ben Moody //OST Fantastic Four




Dan Wilson - Breathless



και ένα που έχει κάνει τον εγκέφαλο μου τους τελευταίους μήνες να μοιάζει κάπως έτσι:


The Last Shadow Puppets - Standing Next to me




P.S.: Photo by TangoPango, Flickr

Τα χρόνια που λείπεις/ τραγούδια της λύπης

Είναι κάποιες μέρες τώρα που θέλω να γράψω και δεν έχω τι να πω, ή καλύτερα δεν ξέρω πως να το εκφράσω (λεξιπενία) , όχι ότι τώρα τα κατάφερα, εν πάσει περιπτώσει, επειδή κι εγώ όπως και η Θεία Ντόνα είμαι παιδί του ραδιοφώνου, ένα τραγούδι θα τα πει καλύτερα από μένα.. Και όχι ό,τι κι ό,τι.. Από τα "καινούρια" και ακυκλοφόρητα τραγούδια του Αλκίνοου, του μόνου Έλληνα καλλιτέχνη που γράφει και μελοποιεί την ποίησή του (μην εξάπτεστε, δεν αναφέρομαι σε όλη του τη δουλειά). 7 λεπτά ποίησης λοιπόν, βάλσαμο για κάθε αιχμή.

(Μη) Οχυρωμένη Αντίληψη Εφηβικών Χρόνων (κι όμως είμαι ακόμα εδώ)

Καθισμένοι όλοι εδώ, σε ένα μικρό αποχαιρετιστήριο πάρτυ, παίζουμε κομμάτια των εφηβικών μας χρόνων. Με αυτό εδώ, ατελείωτες αναμνήσεις ξεπηδάν σε ένα πολύ θετικά φορτισμένο κλίμα, παύση και χαμόγελα,ιστορίες πολλές και παλιές, ο καθένας έχει να πει και κάτι διαφορετικό. Μουσική που συγκινεί, που κάποτε διαπέρναγε (πολλούς) τοίχους. Απόψε αφιέρωμα στην ελληνική χιπ χοπ, ροκ, έντεχη μουσική σκηνή. Καλό ταξίδι μικρέ :))

FF.C - Oχυρωμένη αντίληψη

A long long time ago

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν οι Slade, ένα βρετανικό ροκ γκρουπ, ευρέως αναγνωρισμένο και κουλ, που τα αγγλάκια αγαπούσαν ιιιδιαιτέρως. (προσέξτε τα ρούχα τους)



Έχθές όμως...τι??




(ήταν υπέροχος,yes,yes he was)

Ένα όνειρο πραγματοποιήθηκε

Αν σήμερα νιώσατε μια ευτυχισμένη ύπαρξη, αν στην σιγαλιά του απομεσήμερου ακούγατε ένα αστραφτερό χαμόγελο, μην αναρωτηθείτε, ήμουν εγώ. Σημερα για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν 10 χρόνια διακαούς πόθου να βρεθώ πίσω από ένα μικρόφωνο σαν παραγωγός, ήθρε η στιγμή το όνειρό μου να γίνει πραγματικότητα. Σημασία δεν έχει πόσοι άκουσαν ή πού έπαιζα, το ότι ήμουν αφόρητα κομπλαρισμένη κάνοντας πολλά τεχνικά, λεκτικά λάθη, με δυσκινητη ροή και λανθάνουσα γλώσσα. Το μόνο που μετράει αυτή τη στιγμή είναι ότι κατάφερα, τόσο απρόοπτα , τόσο αναπάντεχα να κάνω έστω και άτυπα, ένα μεγάλο όνειρο πραγματικότητα.
Είμαι πλήρης. Είμαι ευτυχισμένη.

Blog Action Day - Poverty // Φτώχεια

Το φετινό θέμα της Blog Action Day είναι πολύπλευρο και πολύ επώδυνο για όσους το ζούνε αλλά και για μας τους υπόλοιπους που το βλέπουμε και δεν αντιδρούμε. Το 1/2 του πληθυσμού της γης περίπου ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας , με λιγότερο από 1-2 $ την ημέρα και θεωρώ ότι εν μέρει είναι και δικό μας λάθος. Προσωπικά δεν ξέρω αν κάνω κάτι για να αλλάξω αυτή την εικόνα αν και θα το ήθελα πολύ,

η Μάτζικα όμως

και οι Δρομοι Ζωής σίγουρα κάνουν.

Θα ήθελα να γράψω φέτος περισσότερα υπάρχουν όμως δυσκολίες που με σταμάτανε. Ας κοιτάξουμε όλοι λίγο γύρω μας και ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για όσους μας χρειάζονται.

Blog Action Day - Σε 4 ημέρες!

Blog Action Day 2008 Poverty from Blog Action Day on Vimeo.


Τέτοιο καιρό πριν από ένα χρόνο ετοιμαζόταν η πρώτη καμπάνια που ζητούσε από τους μπλόγκερ να ενωθούν και να δώσουν τις δικές τους ιδέες για ένα θέμα που αφορά σε όλους μας, το περιβάλλον. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έδειξαν μπλόγκερς από όλο τον κόσμο, συνολικά 20.000 sites ανταποκρίθηκαν, δημοσιογράφοι παραδοσιακών και διαδικτυακών μέσων μαζικής ενημέρωσης, καθημερινοί χρήστες του διαδικτύου και ο Έλληνας Βουλευτής Περιβάλλοντος της Κομισιόν, Σταύρος Δήμας. Κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής συζήτησης, ο κ. Δήμας ζήτησε από την Ελλάδα να υιοθετήσει έναν καλύτερο τρόπο διαχείρησης αποβλήτων (πράγμα το οποίο δεν γνωρίζω αν έγινε πράξη, πάντως είναι μια καλή αρχή), ενω η Καθημερινή και ο ΣΚΑΙ αφιέρωσαν χρόνο και μελάνι για να αναφερθούν στην πρωτοποριακή ιδέα.

Φέτος η μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική οργάνωση Blog Action Day στις 15 Οκτώβρη καλεί τους μπλογκερς που ενώνονται για ένα κοινό σκοπό, να πυροδοτήσουν τη δημόσια συζήτηση και να δώσουν ιδέες για τη φτώχεια και την καταπολέμισή της.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ και το άρθρο της Καθημερινής που ανταποκρίθηκε πέρυσι εδώ.

Σε 4 μέρες!! Διαδώστε το!!

What is a friend? A soul in 3 bodies..

We fly away from each other, though we always end up together.

Για τον Σταύρο και τη Χριστίνα και όλα όσα ζούμε μαζί.. Σας ευχαριστώ.

Κι άλλο άσμα

Για να μην αραχνιάσει το πτωχό πλην τίμιο τούτο μπλογκ, σας ανεβάζω τους στίχοι και το τραγουδάκι που ακούγεται στην διαφήμιση του MacBookAir (καημός μεγάλος) που

α. μου το αφιερώνω
β. παραδόξως έχει εξαιρετικό βίντεο κλιπ
γ. για να τραγουδάτε κι εσείς δυνατά και καθαρά και για να μην είμαι μόνο εγώ weirdo.



I'm a new soul
I came to this strange world
Hoping I could learn a bit 'bout how to give and take.
But since I came here,
Felt the joy and the fear
Finding myself making every possible mistake

la-la-la-la-la-la-la-la...

I'm a young soul
In this very strange world
Hoping I could learn a bit bout what is true and fake
But why all this hate?
Try to communicate
Finding trust and love is not always easy to make

la-la-la-la-la-la-la-la...

This is a happy end
'Cause you don't understand
Everything you have done
Why's everything so wrong?
This is a happy end
Come and give me your hand
I'll take you far away

I'm a new soul
I came to this strange world
Hoping I could learn a bit bout how to give and take.
But since I came here,
Felt the joy and the fear
Finding myself making every possible mistake

I'm a new soul... (la, la, la, la,...)
In this very strange world...
Every possible mistake
Possible mistake
Every possible mistake
Mistakes, mistakes, mistakes...
Take take take take take... take a mistake
Take, take a mistake
Take, take a mistake

Αny other New Souls?

2 μέρες μόνο

Το ζητούμενο στην προκειμένη είναι η ερμηνεία της Γαλάνη. Κακεντρεχή σχόλια για τον Παπακαλιά, με την απόλυτη δημοκρατικότητα που με χαρακτηρίζει, θα διαγραφούν.

Συμμάζεμα

Αυτές τις μέρες τρέχω και δεν φτάνω, για πολλούς και διάφορους λόγους, ο σημαντικότερος εκ των οποίων είναι βέβαια το Πανεπιστήμιο. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες όμως είχα ένα συνοθύλευμα εργασιών που έπρεπε να γίνουν και δεν έπαιρναν αναβολή. Πρώτο και κύριο έπρεπε να πάω στη σχολή να γραφτώ, να βρω τα βιβλία που μου έλειπαν, να πάρω πρόγραμμα, καινούρια μεγάλα τετράδια με θέματα και όλα τα σχετικά που πρέπει να κάνουν όλοι οι φοιτητές του κόσμου, να συναντηθώ με φίλους που είχα να δω από τον Ιούνιο, να καλωσορίσω μέλη της οικογένειας που ήρθαν για ένα γεια (μόνο), να είμαι μέσα σε συνεχή ενθουσιασμό για την νέα ακαδημαϊκότατη χρονιά που ξεκινά, να χαίρομαι να χαίρομαι και να χαίρομαι. ΑΛΛΑ μέσα σε όλη αυτή την τρέλα τις τελευταίες 4-5 μέρες κατάφερα και κρύωσα. Συναχώθηκα για τα καλά, οι αμυγδαλές τούμπανο, και τώρα που ξεπρήστηκαν έχουν μετατρέψει την γλυκιά και μεταξένια μου φωνούλα σε βραχνή και ελαφρώς μπάσα. Οι φίλοι μου εν τω μεταξύ με έχουν ταράξει στο δούλεμα για την μετατροπή της φωνής, και επειδή δεν έχουμε και με τι να ασχοληθούμε, έπαθα και μια ωραιότατη ψύξη στη μέση και ήρθε κι έδεσε το γλυκό.. Ένα πρόβλημα με το χέρι για το οποίο γκρίνιζα σε παλαιότερο ποστ εξακολουθεί να υπάρχει, και τελικά χρειάζεται χειρουργείο, οπότε χρειάζομαι ρεκτιφιέ άαααμεσο.
Αλλά εντάξει, δεν ξενερώνουμε ποτέ, οπότε κλείνω τα μάτια σε ό,τι με ενοχλεί και για τους επόμενους μήνες θα είμαι χωμένη με τα μούτρα στα βιβλιαράκια μου, τα οποία δεν με έχουν προδώσει ποτέ, θα βάλω τα δυνατά μου και είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε όπως ακριβώς πρέπει. Δεν ξέρω αν θα γράφω συχνά, μιας και το εφετινό πρόγραμμα απαιτεί μαθήματα από τις 7:30 το πρωί (κλινικές) μέχρι αργάααα το απόγευμα, αλλά θα περνάω όσο μπορώ να σας διαβάζω και να πετάω και κανά νέο από 'δω.
Καλό Φθινόπωρο σε όλους καλά να περνάτε :)

Υ.Γ.:Είδα στα Mango ένα παλτό κόλαση. Λέτε να βάλω το κρύωμα σαν δικαιολογία για να το αποκτήσω (άμεσα); :ρ

Δεν υπάρχουν

1

2

3

Μετά την καταστροφή

Μετά από το κάψιμο του προηγούμενου ποστ, που είχε και λαχταριστές backstage λεπομέρειες, και για να επανέλθουμε λίγο στα γνωστά επίπεδα, πάρτε βίντεάκι φρέσκο και μυρωδάτο.
James Blunt - I Really Want You



Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: Όσοι από σας σκοπεύετε να ταξιδέψετε προς κεντρική Εουρώπα και δεν τον ακούσατε στην Αθήνα (επείδη τότε θυμηθήκανε τα ζώα να κλείσουν το θέατρο του Λυκαβηττού) ωστόσο καίγεστε να δείτε αυτό το καλό παιδί από κοντά..

25-10 θα είναι στη Βουδαπέστη
26-10 στην Μπρατισλάβα
27-10 στην Πράγα και
28-10 στη Βιέννη (ολέ ολέ)

Όσοι πιστοί προσέλθετε, προσφέρομεν και δωρεάν ξενάγηση!

Mislead Creativity - 90's Compilation//Updated Update!

Εχθές ήταν ένα πολύ οδυνηρό βράδυ. Συζητώντας με φίλο περί μουσικής καταλήξαμε ότι μπορεί μεν να μην μεγαλώσαμε με τραγούδια των 70's και 80's που ήταν εμπνευσμένα και κομματάρες (ευτυχώς έτσι γλυτώσαμε και την φριχτή μόδα της εποχής) και μπορεί να μην μπορούν οι επόμενες δεκαετίες να συγκριθούν με αυτές τις δύο αλλά και η δεκαετία του 90 μουσικά είχε να προσφέρει άξια δείγματα δημιουργικότητας, τρας και ανεκδιήγητης ενδυμασίας. Με τη βοήθειά του λοιπόν, και αφού θυμηθήκαμε τα τραγούδια που ακούγαμε στο δημοτικό σας παραθέτω ό,τι μας προκάλεσε πολλά μικρά εγκεφαλικά συγκίνησης και εύχομαι να προσφέρει και σε σας το ίδιο.

90’s Compilation Part A

1.Θάνος Καλλίρης – Το νου σου κύριε Οδηγέ

2.Θάνος Καλλίρης – Κάποιο Καλοκαίρι

3.Κωνσταντίνα - Γλυφάδα-Μαρακές

4.Κωνσταντίνα – Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο

5.Κωνσταντίνα - Μια Ελλάδα φως

6.Κώστας Χαριτοδιπλωμένος – Ψηλές Κοντές

7.Γαρμπή & Σχοινάς - Και ζήσαμε

8.Χρήστος Δάντης - Μωρό μου εσύ

9.Χρήστος Δάντης – Πάει η αγάπη μου

10.Χρήστος Δάντης – Που και πότε

11.Χρήστος Δάντης – Ψάξε με

12.Χρήστος Δάντης – Κάποιος σ’αγαπάει

13.Χρήστος Δάντης – Οι ωραίοι έχουν χρέη

14.Στέφανος Κορκολής – Έχω μια διαίσθηση

15.Στέφανος Κορκολής – Μάρε-Μάρε

16.Στέφανος Κορκολής – Και βγάλε το κραγιόν σου

17.Στέφανος Κορκολής – Ti voglio

18.Στέφανος Κορκολής – Σκόνη και Θρύψαλλα

19.Στέφανος Κορκολής - Με το σημάδι του σκορπιού

20.Σοφία Αρβανίτη – Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

21.Πωλίνα & Δάντης – Push-Ups

22.Πωλίνα – Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες

Εδώ το Πρώτο Μέρος

90’s Complilation Part B

1.Kώστας Μπίγαλης – Μελισσούλα-Μελισσάκι

2.Kώστας Μπίγαλης – Στης Μονεμβασιάς τα Κάστρα

3.Kώστας Μπίγαλης - Γειτόνισσα

4.Kώστας Μπίγαλης – Ρίνα Κατερίνα

5.Kώστας Μπίγαλης – Του Αιγαίου τα μπλουζ

6.Kώστας Μπίγαλης –Τούλα Υποκριτούλα

7.Kώστας Μπίγαλης – Η κόρη του περιπτερά

8.Kώστας Μπίγαλης – Σημαδάκι μελανό

9.Kώστας Μπίγαλης – Ψούρης Καψούρης

10.Χρήστος Δάντης – Δακτυλικά Αποτυπώματα

11.Χρήστος Κυριαζής – Έχω κλάψει

12.Χρήστος Κυριαζής – Μου θυμίζεις τη μάνα μου

13.Χρήστος Κυριαζής – Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια

14.Κώστας Χαριτοδιπλωμένος – Καίγομαι

15.Κώστας Χαριτοδιπλωμένος – Κίνδυνος Θάνατος

16.Καίτη Γαρμπή – Κι αν ξυπόλητη χορεύω

17.Καίτη Γαρμπή – Μη με συγκρίνεις

18.Καίτη Γαρμπή – Ατόφιο Χρυσάφι

19.Πεπάρα Τσεσμελή – Και Σκανδαλίζομαι

20.Πεπάρα Τσεσμελή – Οι Μπότες

21.Έφη Σαρρή – Τι είχαμε, τι χάσαμε; (οεο;)

22.Βίσση&Καρβέλας – Ένα χρόνο το περισσότερο (μάξιμουμ λέμε)

23.Άννα Βίσση – Παραισθήσεις

24.Άννα Βίσση – Παραλύω

+1 από τα 80’s: Πωλίνα – Ούρσουλα (εντάξει, εδώ αν δεν ξέρεις ποια είναι η τραγουδίστρια χάνεις τ’αυγά και τα πασχάλια)

Εδώ το Δεύτερο Μέρος

Update!!

90’s Compilation – Part C

1.Βίκυ Χαρίτου – Νύχτες στη Μύκονο

2.Θάνος Καλλίρης - Γιορτάζω

3.Θάνος Καλλίρης – Αγάπη Καλοκαιρινή

4.Πασχάλης – Joanna (give me hope)

5.Πασχάλης – Το σχολείο

6.Ελίνα Κωνσταντοπούλου – Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει

7.Αντύπας – Είμαι ανεβασμένος

8.Αντύπας – Καλησπέρα

9.Λάμπης Λιβιεράτος – Μπαμ και Κάτω!

10.Ζιγκ Ζαγκ – Φύσηξε Έρωτας

11.Ζιγκ Ζαγκ – Γι’αυτό σ’αγαπώ

Κι εδώ το τρίτο (και τελευταίο)

N.B.:Τα τραγούδια του Πασχάλη δεν είμαι σίγουρη ότι ανήκουν στα 90's, καθώς οι πληροφορίες που μπορούσα να αλιεύσω ήτo περιορισμένες. Επίσης, ψάχνω απεγνωσμένα το τραγούδι του Πασχάλη με την κόρη του Ζήνα - Οι Καταπληκτικοί και του Δάκη το Τσάι με Λεμόνι (στο μπαλκόνι). Όποιος καλός άνθρωπος τα έχει, εγώ τεμενάδες θα του κάνω αν τα στείλει!

Καλή Ακρόαση!


Υ.Γ.1: Η συλλογή αφιερώνεται με αγάπη στον Σταύρο και τη Χριστίνα που ξέρω ότι θα εκτιμήσουν δεόντως το περιεχόμενο.

Υ.Γ.2: Προσθαφαιρέστε ελεύθερα!

Υ.Γ.3: Και τώρα που έκαψα και τα τελευταία εναπομείναντα εγκεφαλικά κύτταρα, σας αφήνω να απολαύσετε τα άσματα των ασμάτων και να θυμηθείτε τα παλιά.Σμουατς!

Y.Γ.4: Mε την ευγενική χορηγία του Hourglass βρέθηκαν τα τραγούδια που πιο πάνω αναζητούσα!
Εδώ ο Δάκης
Κι εδώ ο Πασχάλης μετά κόρης!
Σ'ευχαριστώ πολύ Ηourglass!! ^_^

In-anime-mode

Τώρα τελευταία και ύστερα από πολύμηνη αποχή άρχισα να ξαναβλέπω άνιμε. Τα άνιμε είναι ιαπωνικές σειρές animation (που από κει προέρχεται και η λέξη) και όχι απλά cartoon που πολλοί λανθασμένα λένε, συνήθως fiction αλλά όχι απαραίτητα επιστημονικής φαντασίας με την έννοια που την ξέρουμε από τον αμερικανικό κινηματογράφο, που έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή την τελευταία δεκαετία. Το Cowboy Bebop και το Death Note ήταν οι δύο τελευταίες σειρές που είδα και ήταν και οι δύο απερίγραπτα καλές.


Η πρώτη εξελίσσεται ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς πλανήτες και είναι η ιστορία μιας ομάδας κηνυγών κακοποιών για την χρηματική αμοιβή που δίνεται (bounty hunters).Οι χαρακτήρες περνάνε διάφορες αστείες καταστάσεις ενώ σιγά σιγά αποκαλύπτεται το..αμαρτωλό τους παρελθόν.




Η άλλη είναι η ιστορία ενός νεαρού, πολύ καλού μαθητή και εξαιρετικά έξυπνου με την ευρεία έννοια που ξαφνικά αποκτά ένα τετράδιο με υπερφυσικές ιδιότητες. Στις σελίδες αυτού του τετραδίου, ο άνθρωπος του οποίου το όνομα θα γραφτεί, πεθαίνει ενώ η δυνατότητα του κατόχου να δώσει λεπτομέρειες για τον τρόπο θανάτου του θύματος δίνει ένα άλλο touch στην πλοκή. Δεν σας λέω περισσότερα γιατί θα το χαλάσω και δεν θέλω.

Εάν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, πολύ έξυπνο και καλοφτιαγμένο δοκιμάστε τες (και τα άνιμε γενικότερα βεβαίως βεβαίως). Οι μυημένοι ξέρετε που να τις βρείτε (αν δεν τις έχετε ήδη δει), οι υπόλοιποι μη διστάσετε να με ρωτήσετε.

Καλή Κυριακή α τούτι!

Αφιερωμένο, εξαιρετικά!

Aυτό το ποστ το ετοίμαζα μέρες. Στην αρχή σκέφτηκα να μην το κάνω και ό,τι έχω να πω να του το πω κατ'ιδίαν, αλλά αργότερα αποφάσισα πως την χαρά και ταυτόχρονα την λύπη που νιώθω απόψε θα ήθελα να μπορώ να την αποτυπώσω και κάπου αλλού εκτός από την μνήμη μου.

Απόψε άλλος ένας από την μικρή μα αγαπημένη μας παρέα περνάει το τελευταίο του βράδυ στην Αθήνα. Άλλος ένα από μας δηλαδή, ετοιμάζεται να φύγει για "τα ξένα", για να βρει αυτό που ψάχνει, να συνεχίσει τις ήδη επιτυχημένες του σπουδές, να ζήσει το όνειρό του και να μας κάνει για ακόμη μία φορά περήφανους.

Αντιλαμβάνομαι όλους τους φόβους και τις ανασφάλιες που αυτή τη στιγμή νιώθει, αφού από προσωπική εμπειρία ξέρω τι είναι να φεύγεις απ'τη χώρα σου, μόνος σου, για σπουδές.
Χαίρεσαι που πας για κάτι καινούριο, για κάτι που σου αρέσει, λυπάσαι που αφήνεις πίσω όλους τους αγαπημένους και δικούς, αγωνιάς για το τι ακριβώς θα συναντήσεις.
Απόψε όμως χαίρομαι σαν να έφευγα εγώ και ταυτόχρονα λυπάμαι σαν να έφευγα εγώ, κι αυτό γιατί ο Σταύρος δεν είναι απλά ένας φίλος, είναι πια κομμάτι της καρδιάς μου. Από αυτά τα μεγάλα που χαίρεσαι που το έχεις πάνω σου, που κάθε μέρα που περνάει σε κάνει περήφανο που το γνωρίζεις, κι ας σας χωρίζουν κανά δυο χιλιάδες χιλιόμετρα. Ο Σταύρος είναι το παιδί που για ό,τι μου συμβαίνει σε κείνον θέλω να μιλήσω, που διπλασιάζει τη χαρά μου και διχοτομεί τη λύπη μου, που είναι δίπλα μου για τα μικρά και τα μεγάλα.

Η Αθήνα χωρίς εκείνον δεν θα είναι η ίδια. Το λέω και το πιστεύω, αυτό το υπέροχο πλάσμα αλλάζει το χρώμα της πόλης μας. Και μπορεί τώρα να στεναχωριέμαι και λίγο που όταν θα γυρίζω στην Αθήνα δεν θα είναι εκεί, μα είμαι σίγουρη πως όταν και όπου ξαναβρεθούμε θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Σταύρο μου, είμαι σίγουρη πως θα διαπρέψεις εκεί που θα πάς και πως όλα θα είναι όπως ακριβώς τα ονειρεύεσαι.Εύχομαι αυτή να είναι μόνο η αρχή για μια λαμπρή σταδιοδρομία και η βάση για ένα αξιοζήλευτο μέλλον. Ήρθε η ώρα ακριβέ μου φίλε.

Υ.Γ.: Νομίζω το ξέρεις ήδη ότι σε λατρεύω, ε; Να προσέχεις το φιλαράκι μου.

The Medical Student

Βρείτε με!!

Λιτά κ Απέριττα - Επιστρέψαμε με Επιθυμίες

Για την ώρα μόνο αυτό.

Τα λόγια είναι περιττάαα αααα αααα

Μπλογκάροντας τις προάλλες ανυποψίαστη, στις Σκύλλες τις Λύσσας βρήκα μερικά ντοκουμέντα αξίας ...ανεκτίμητης, και μετά από άδεια, σας τα παρουσίαζω, για να μη λένε μερικοί μερικοί ότι με έχει φάει η πχιότητα.. Mε το μαλακό μόνο, εεε!! Δικά σας!!

Disclaimer: Αυστηρά ακατάλληλο για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού!

Ντοκουμέντο Ούνο

Ντοκουμέντο Ντούε

Ντοκουμέντο Τρε

Ανεκδοτάκι (για ενήλικες)

Ο φίλος μου ο Μοο είχε μεταμεσονύκτιες εξάρσεις χιούμορ. Ακούστε λοιπόν τι μου είπε.

Ήταν ένας σαδιστής, ένας κτηνοβάτης, ένας πυρομανής, ένας δολοφόνος, ένας νεκρόφιλος κι ένα μαζοχιστής σε ένα παγκάκι στο πάρκο.

Λέει ο σαδιστής, μακάρι να 'χαμε μια γάτα να την βασανίζαμε.
Απαντάει ο κτηνοβάτης,μακάρι να 'χαμε μια γάτα να την βασανίζαμε, μετά να τη βιάζαμε.
Λέει ο πυρομανής, μακάρι να 'χαμε μια γάτα να την βασανίζαμε, μετά να τη βιάζαμε, μετά να της βάζαμε φωτιά.
Λέει ο δολοφόνος, μακάρι να 'χαμε μια γάτα να την βασανίζαμε, μετά να τη βιάζαμε, μετά να της βάζαμε φωτιά, μετά να τη σκοτώναμε.
Λέει ο νεκρόφιλος, μακάρι να 'χαμε μια γάτα να την βασανίζαμε, μετά να τη βιάζαμε, μετά να της βάζαμε φωτιά, μετά να τη σκοτώναμε, μετά να την ξαναβιάζαμε.
Και απανταει ο μαζοχιστής, μιάου.

Ηρθε το καλοκαίρι! Ταρατατζούμ Ταρατατζούμ!!

(To post αυτό έπρεπε να ανεβεί την Τετάρτη αλλά λόγω φωτοσωπικών ασυμβατοτήτων καθυστέρησε.)

Ο πραγματικός λόγος που χτίζονται γήπεδα δεν είναι για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αγαπητέ φίλαθλε αναγνώστη, δηλαδή όλα όσα πίστευες μέχρι σήμερα αναγκάζομαι να σου αποκαλύψω πως είναι μια πλάνη. Ο αληθινός λόγος, κι εδώ θα ήθελα να σε παρακαλέσω να καθίσεις εάν τυχαίνει να με διαβάζεις στα όρθια, είναι για να στεγάζουν την μέγιστη μορφή πολιτισμού, τις συναυλίες.Το ότι εκεί συνηθίζεις να βλέπεις εσύ την ομάδα σου είναι μια εναλλακτική που έχουν σκεφτεί διάφοροι φορείς παγκοσμίως, για να μην κάθονται τα στάδια τον χειμώνα, αφού καλλιτέχνες και ακροατές είναι πλάσματα εύθραυστα, ενώ οι αθλητές είναι γεννημένοι δυνατοί και ακμαίοι.

Και αφού ξεκαθαρίσαμε αυτή τη μικρή παρεξήγηση, πάμε στο θέμα του σημερινού ποστίδιου.

Έχω ξαναπεί πως για να στεφθεί το καλοκαίρι μου με επιτυχία δεν χρειάζομαι διακοπές αλλά μερικές καλές συναυλίες. Ο θεός των συναυλιών έχει καταλάβει πως αυτό είναι μέγιστο αγαθό για την ψυχική μου υγεία και κάθε χρόνο ξεφυτρώνει από το πουθενά διάφορα καλούδια, γνωστά στο χωριό μου και ως blessing in disguise.

Έτσι λοιπόν, το συναυλιακό καλοκαίρι 2008 για μένα ξεκίνησε μόλις χθες όπου η μοίρα κι ο καιρός τα’φεραν με τέτοιο τρόπο ώστε να βρεθώ στην συναυλία του Lenny Kravitz στη Μπρατισλάβα, στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας του εν ονόματι LOVE REVOLUTION. Τα πως και τα γιατί είναι μια ιστορία που θα πούμε μια άλλη φορά, το θέμα είναι πως εγώ εχθές χτυπιόμουν λίγα μέτρα μακριά από το είδωλο πολλών, σούπερ σέξυ Lenny . Νωρίς το απόγευμα έβρεχε καταρρακτωδώς και πίστευα πως δεν θα γινόταν, σταμάτησε όμως λίγο πριν βγουν τα πρώτα support groups. Βέβαια αυτό δεν το ήξερα, και για να σιγουρευτώ είχα καλέσει την διοργανώτρια εταιρεία, όπου μου επιβεβαίωσε πως ότι κι αν γίνει, θα γίνει κανονικά. Αυτό βέβαια έγινε επειδή είχανε γνώση οι φύλακες (πες το οργάνωση των μεγάλων εταιρειών που διοργανώνουν αληθινές συναυλίες) και η σκηνή ήταν καλυμένη σε περίπτωση βροχόπτωσης. Μη σου πω ότι θα ταν υπέροχο να έβρεχε, αφού πρώτον η συναυλία ήταν σαν χαμάμ - hot, steamy και με πολύ ιδρώτα – και δεύτερον θα ταίριαζε υπέροχα με το τραγούδι του I love the rain. Oh well..

H συναυλία ξεκινούσε κανονικά στις 8 και παρόλο που έφτασα αρκετά νωρίς, οι καλές θέσεις ήταν ήδη πιασμένες (δηλαδή μπροστά μπροστά στους όρθιους, κολλητά στα κάγκελα) προς μεγάλη μου απογοήτευση. Στην αρχή βγήκαν κάτι παντελώς άγνωστα στα δικά μου αυτιά σλοβάκικα γκρουπ, και μετά παρουσιάστηκαν οι One Republic για πέντε τραγούδια, εκ των οποίων τράβηξα τα 4 ανεπιτυχώς (κακή θέση, βάλε και το γεγονός ότι είμαι μια σπιθαμή απ’το έδαφος, ε δε θέλει πολύ ο άνθρωπος), παρόλα αυτά όμως τα ανέβασα στο youtube έτσι για το καλό.

Ο Λέννυ (υπεύθυνος για το όνομα του σκύλου του Νανάκου) βγήκε στις 9:15 και ξεκίνησε δυνατά, με το Bring it on από τον καινούριο δίσκο It’s time for a Love Revolution , συνέχισε με το Αre you gonna go my way , κάνοντας τραμπάλα ανάμεσα στα νέα τραγούδια και σε παλιά καλά ακούσματα. Στο American Woman έγινε χαμός αλλά ο πραγματικός πανικός έγινε στο Fly Away όπου τραγουδήθηκε και χοροπηδήθηκε από όλους . Κατά τη διάρκεια έκανε περάσματα ανάμεσα στο πιάνο,τα κρουστά και ντραμς όταν δεν έπαιζε κιθάρα. Για τους μουσικούς του τι να πω; Όλοι καταπληκτικοί αλλά θα κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον μπασίστα, που στα δικά μου μάτια ήταν ακριβώς όπως πρέπει να είναι: Ακλόνητος. Βαρύς τύπος, με γυαλιά ηλίου , δερμάτινο παντελόνι και το απαραίτητο ελαφρώς μακρύ μαλλί, δηλαδή ένας καταπληκτικός TONY BRIET.

Ο Λεννούκος εμφανίστηκε και τραγούδησε τα περισσότερα τραγούδια με γυαλιά ηλίου, ενώ ενδυματολικά ήταν μια απογοήτευση (αφού ήταν ντυμένος και όχι γδυμένος όπως θα έπρεπε) φορώντας γραβάτα σε καρό σχέδιο και μισάνοιχτό πουκάμισο , σκούρο μπλε τζιν κολλητό και δερμάτινο σακάκι. Αγαπητέ μου Lenny, αφού έχεις μια χαρά σώμα και τατουάζ και έκανε και 34 βαθμούς, γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου καλό μου παιδί; Γιατί,πες μου γιατί;

Το κοινό όπως θα υποψιάζεστε κοριτσόκοσμος κυρίως, από 17-55 , όπου διαρρύγνυε τα ιμάτιά του για ένα του βλέμμα (λογικό κι επόμενο..), στα τραγούδια δε, που έπαιζε πιάνο ουρ-λιά-ζα-νε , γενικά όμως δεν ήταν και πολύ ενθουσιώδες, δεν ήξερε τα τραγούδια καλά, κι όταν μας έβαζε να τραγουδάμε δεν ακουγόμασταν σχεδόν καθόλου (απαράδεκτο).

Προς το τέλος, κατέβηκε από τη σκηνή, πέρασε μπροστά από τα κάγκελα στα αριστερά πρώτα(εκεί που ήμουν κι εγώ) ακούμπησε τους μπροστινούς (γμτ) και μετά κατευθύνθηκε προς τις δεξιές κερκίδες όπου ανέβηκε πάνω, αλλά δεν μπορούσα να δω τι έκανε λόγω άθλιου ύψους και επειδή πολλές κοπέλες έκαναν το σούπερ σπαστικό, να ανεβαίνουν στους όμoυς των φίλων τους για να βλέπουν. Είπαμε, να δεις, αλλά όχι να κόψεις τη δική μου έτσι κι αλλιώς περιορισμένη θέα για να το πετύχεις καλή μου.. Αργκ!! Βρήκα όμως βιντεάκι που δείχνει λίγο τον πανικό που προκάλεσε η κάθοδος από τη σκηνή.

Τραγούδησε καταπληκτικά, ξεπέρασε όοολες μου τις προσδοκίες φυσικά αλλά εκεί που πέθανα ήταν όταν είπε τα Dancin' till Dawn και I’ll be waiting προς το τέλος. Βιντεάκια δυστυχώς δεν έχω να σας δείξω πολλά, μόνο ένα

γιατί από ένα σημείο και μετά μπροστά μου γινόταν ο πανικός, με σπρωξίματα και τραβήγματα, αλλά δεν πειράζει, γιατί αν ανοίξει το θέατρο του Λυκαβηττού, θα έχετε (έχουμε) την ευκαιρία να τον δείτε ζωντανά 1^η Αυγούστου.(οοοοολε!!)

Tέλος, έκανε δύο ανκόρ στα οποία τραγούδησε πέντε τραγούδια, αλλά θυμάμαι μόνο το ένα, αυτό που χάρισε στην περιοδεία το όνομα, το Love Revolution.

Ήταν καταπληκτικά!!!!!!

Συμπλόγγερς και συνάνθρωποι, Καλό Συναυλιακό Καλοκαίρι 2008!

υγ.Να ευχαριστήσω από καρδιάς τα παιδιά JohnnyBoy και ibloglive για την ανεκτίμητη βοήθεια με τις φωτογραφίες!

Βοήθεια

Συνάνθρωποι, συμπλόγγερς ήρθε η ώρα να σας ζητήσω μια μεγάααααλη χάρη. Όποιος κατέχει την τέχνη του Photoshop και έχει λίγο ελεύθερο χρόνο πλίιιιιιζ ας επικοινωνήσει μαζί μου.Πλιζ πρίτι πλιζ... Anyone???? (blink blink blink - σας κάνω ματάκια)

10+1 άχρηστα,άχρηστα

Ο σούπερ αγαπητός Blueprints με κάλεσε στο παίγνιο των άχρηστων πληροφοριών. Αποδεχόμενη λοιπόν την .. αυθόρμητη πρόσκληση σας παραθέτω τα 10 πιο ανούσια πράγματα που δεν χρειάζεται να ξέρετε για το άτομο μου.

1. Στο σπίτι σπανίως φοράω παντόφλες εκτός κι αν κάνει πολύ κρύο, κυκλοφορώ με κάλτσες το χειμώνα και μόλις ανοίξει λίγο ο καιρός αυστηρά ξυπολητη. Επίσης, πίνω κρύο νερό όλο το χρόνο, προς απογοήτευση της μαμάς μου, που όταν με βλέπει μονίμως γκρινιάζει για τις αμυγδαλές μου (υπερβολές).

2. Στα έξι μου, μόλις είχε αρχίσει το καλοκαίρι, παίζοντας με τον μικρό Αϊνστάιν στον κήπο έπεσα και έκανα τριπλό κάταγμα στο δεξί αστράγαλο. Όλο το καλοκαίρι την έβγαλα με γύψο, φυσικά ούτε μπάνια ούτε τίποτα. Για να μου περάσει όμως η ώρα, ο αδελφός μου μου έμαθε την ώρα και σκάκι. Εκείνο το καλοκαίρι έκανε κλίκα με τα ξαδέλφια μου βέβαια, και λυσσάγανε στο σπίτι και στον κήπο, αφήνοντας με σαν την καλαμιά στον κάμπο. Τώρα που το σκέφτομαι, εκδίκηση δεν πήρα. Χμουυυυυυυυυ

3. Έχω πάει μια φορά κατασκήνωση (με τον Άιν βέβαια) όταν ήμουν 7 επειδή έπρεπε η μαμά μου να μπει στο νοσοκομείο και πέρασα φριχτά. Φυσικά ούτε λόγος να με ξαναστείλουν την επόμενη χρονιά, αφού μόλις ήρθαν οι γονείς να μας πάρουν, πλάνταξα στο κλάμα (από χαρά μάλλον).

4. Όπως όλα τα κορίτσια που σέβονται τον εαυτό τους, έχω
τ ρ ε λ λ ή αδυναμία στον μπαμπά μου.

5. Εδώ και δύο μήνες περίπου έχω ένα προβληματάκι με το αριστερό μου χέρι, όπου είναι μουδιάσμένα μονίμως το τέταρτο και πέμπτο δάχτυλο, δεν είναι και τόσο δυνατά και συχνά παρουσιάζουν αδυναμία κίνησης. (ραντεβού με Ορθοπεδικό μεγατόνων έχει ήδη κανονιστεί)

6. Από Σεπτέμβρη ξεκινώ ξανά βιολί. Όσο το σκέφτομαι, ρίγη συγκίνησης με πιάνουν και ανυπομονώ να έρθει ο καιρός.

7. Όσες φορές κι αν πάω στο Βέλγιο ποτέ μα ποτέ δεν το βαριέμαι. Έχω βρει και την πατέντα και κάθε φορά περνάω όλο και καλύτερα (σ.σ πιο τέλεια κι απ'το τέλεια). Βρε λες να ΄ναι η παρέα;

8. Αρνούμαι να χάσω συναυλία ή άλλο γεγονός επειδή δεν έχω κάποιον να τραβολογήσω για να'ρθει μαζί μου. Έχω πάει μόνη μου σε συναυλίες, θέατρο, για καφέ, σινεμά, για μπάνιο ενώ δεν έχω πρόβλημα να ταξιδέψω με τον αγαπητό μου εαυτό, χωρίς παρουσία τρίτων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως σνομπάρω την παρέα, άλλωστε είπαμε, όσοι πιστοί.. :)

9. Είμαι μεγάλη φαν του έντεχνου αλλά και της κλασσικής με βιολιά (φέρτε μου βιολιά λέμε!!)

10. Βρίσκομαι σε τρομερό δίλημμα. MacBook ή MacBoocAir ; Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία!

+1! Έχω κάνει λίστα με τα πράγματα που πρέπει να έχω επιτεύξει πάσει θυσία μέχρι τα τριάντα, και είναι μεγάααααλη......


Sd54 μου, Doodleraki μου, Beniamin, Moo, Σοφία, Συκιά πείτε μας τα άχρηστα σώψυχά σας! Φυσικά όποιος άλλος θέλει να παίξει, έχει πρόσκληση από μένα!!

υ.γ.: Η αλήθεια του προηγούμενου παίγνιου μόλις έλαμψε!

O εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»

Αθήνα, 1999. Μια σπάνια ολική έκλειψη ηλίου, ένας Σεπτέμβρης ιδιαίτερα ζεστός.
Ένα ποικιλόμορφο όσο κι ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων που θα δεθεί με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Μια φαινομενικά νέα ακόμα γυναίκα, κυριαρχημένη από πλήθος νευρώσεων, που ξέχασε να ερωτευτεί. Μια κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια στο απόγειο της καριέρας της, βουλιαγμένη στη μοναξιά και τα χάπια. Ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι που έρχεται στην πρωτεύουσα, για ν’ ακολουθήσει τα όνειρά του. Μια γάτα, με ταλέντο να πέφτει από ψηλά μπαλκόνια. Ένας εικοσιτριάχρονος που τον θέλουν όλες. Δύο πρωταγωνίστριες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, που ξεπήδησαν από άλλο βιβλίο, γιατί έχουν πολλά να πουν ακόμα. Μια πόρνη πολυτελείας, που σταμάτησε το επάγγελμα, αλλά βαρέθηκε πια να κάθεται. Μια καφετζού που δεν θα πιστέψει ποτέ στις υπερφυσικές δυνάμεις της, αλλά υπάρχουν στο μέγιστο βαθμό. Ένα πλήθος ιδανικοί ανύπαντροι άντρες και μια χούφτα αθεράπευτες κουτσομπόλες.
Τι δεν είπαμε; Α, ναι. Έναν μεγάλο σεισμό και τις ασταμάτητες μετασεισμικές του ακολουθίες.
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα γεμάτο χιούμορ και συναίσθημα, κομμάτι από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.Να μην ξεχάσω τον δραπέτη, μια αινιγματική μέλισσα κι ένα «αχ», που θα κρίνετε εσείς πόσο μικρούλι είναι κάθε φορά.

ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΙΟΥΛΙΟΥ, ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

ή κάντε κλικ εδώ για παραγγελίες …

Καλοτάξιδο!!

Μικρές Αλήθειες - Μεγάλα Ψέμματα //Updated

H ώρα της κρίσης έφτασε. Πάμε να δούμε ποιοι το βρήκαν, ποιοι πλησίασαν και ποιοι έσφαλαν.

Το 1 είναι ένα μεγάλο ψέμμα και μπάζει από παντού. Έγραφα Έχω ελάχιστα παιδικά σημάδια από χτυπήματα μιας και ήμουν πολύ προσεκτική, χαρακτηριστικό που έχω κρατήσει μέχρι και σήμερα, αφού σπανίως χτυπάω, σκοντάφτω, πέφτω ή γλυστράω. Είμαι σούπερ απρόσεκτη και ατσούμπαλη και χτυπάω μονίμως και με σημάδια, πρόσφατα έφαγα μια τούμπα με το ποδήλατο που μου χάρισε μια βόλτα από το νοσοκομείο(τίποτα το σοβαρό, μη σκιάζεστε). Ευτυχώς κανείς δεν πάτησε τη μπανανόφλουδα.

Το 2 είναι η μεγάλη αλήθεια. Έγραφα: Λατρεύω τους μονόκερους, γι'αυτό και όταν έπαιζα D&D ο χαρακτήρας μου ήταν μια paladin που χρησιμοποιούσε σαν mount έναν μονόκερω (μόνο ο Μοο το ήξερε αυτό στα σίγουρα, αφού ανήκει στην ομάδα του D&D της Κυριακής στο σπίτι μας). Επίσης, από τα Scrubs o αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι ο J.D. γιατί μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος. Moo, το πάθος του J.D.πήγαινε για τους μονόκερους, αλλά όλες οι άλλες ιδιότητες στις οποίες αναφέρεσαι είναι 100% αληθινές. Νικητές από τύχη είναι ο Ηφαιστίωνας, η Doodler, η Beniamin και η Λίνα, ενώ η Στάσσα το βρήκε επειδή είναι και η ίδια παίκτρια και μπορούσε να ξέρει για το mount. Ο Darthiir the Abban, αν ήταν λίγο πιο αποφασιστικός θα το είχε βρει, δηλαδή άγγιξε το νερό αλλά του γλύστρισε από τα χέρια.

To 3 αποτελούταν από 2 σκέλη. Έγραφα: Ο καθηγητής που μου διδάσκει βιολί στην Αθήνα είναι κολλητός του πρώην βιολονίστα του Αλκίνοου Ιωαννίδη (ολόσωστο, και καταπληκτικός καθηγητής. Όποιος ενδιαφέρεται για μαθήματα να στείλει μέιλ) κάτι που τελικά αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο γιατί γνώρισα από κοντά τον πιο αγαπημένο μου καλλιτέχνη (αυτό είναι το ψέμμα). Εδώ να αφορίσω τον Sd54, γιατί ειδικά σε αυτόν και την Doodler θα είχα αναφέρει σίγουρα ότι θα τον είχα γνωρίσει από κοντά (κοντά= καφές μαζί και κουβεντούλα, ανταλλαγή κινητών,κλπ, όχι συνάντηση μετά από συναυλία - κάτι που έχει γίνει ήδη). Ντροπή Σταύρο,ντροπή!!
Ο Blueprints και ο ΚίτσοςΜήτσος λοιπόν, πλησίασαν στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιαν.

Το 4 έλεγε πως πάσχω από β-θαλασσαιμία. Ενταξει, είπαμε, έχω ένα θεματάκι με το αίμα, αλλά βρε Μαντ, βρε Μάντ,όχι κι έτσι! Η Αν-Λου μπερδεύτηκε κι αυτή από την σοκαριστική αποκάλυψη και ξεστράτησε.

Ευχαριστώ όσους έπαιξαν :)




To λατρεμένο μου τρελόπαιδο, ο Sd54 με κάλεσε στο παίγνιο του Πινόκιο. Η μύτη μου μεγάλωσε αρκετά, και περιμένει να δει πόσοι από σας θα βρείτε την κρυμμένη αλήθεια!

1. Έχω ελάχιστα παιδικά σημάδια από χτυπήματα μιας και ήμουν πολύ προσεκτική, χαρακτηριστικό που έχω κρατήσει μέχρι και σήμερα, αφού σπανίως χτυπάω, σκοντάφτω, πέφτω ή γλυστράω.

2. Λατρεύω τους μονόκερους, γι'αυτό και όταν έπαιζα D&D ο χαρακτήρας μου ήταν μια paladin που χρησιμοποιούσε σαν mount έναν μονόκερω. Επίσης, από τα Scrubs o αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι ο J.D. γιατί μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος.

3. Ο καθηγητής που μου διδάσκει βιολί στην Αθήνα είναι κολλητός του πρώην βιολονίστα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, κάτι που τελικά αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο γιατί γνώρισα από κοντά τον πιο αγαπημένο μου καλλιτέχνη.

4. Ελάχιστοι κοντινοί μου άνθρωποι γνωρίζουν ότι έχω β-θαλασσαιμία, αλλά χάριν σε αυτό το πόστ θα το μάθουν και όσοι δεν το ήξεραν.

Λοιπόν;

Με τη σειρά μου καλώ την Beniamin την 12η, τη Σοφία και όποιον/α άλλον/η θέλει να παίξει αλλά κανείς δεν τον/την κάλεσε

Sad

SO very Sad..


*D. get well soon, please...

Υπογράφοντας Διαδικτυακά

Βρήκα στο youtube αυτό,δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ισχύει αλλά δείτε τι μπορεί να κάνει η υπογραφή σας, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία

Για να ευθυμίσουμε λιγάκι

Απελπισία

Long time no see, αλλά λίγο το διάβασμα, λίγο οι απαγορευμένες βόλτες, ε, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος,χάθηκα λίγο από το μπλογκ αλλά όχι από τα δικά σας ,όλα κι όλα!

Τις τελευταίες εβδομάδες, τα νεύρα μου κρόσια. Οι γείτονες μου που λείπουν όλη την ημέρα, έχουν ένα λατρεμένο καφετί σκυλάκι ,από αυτά τα μικρά και κακιασμένα με ροζ φιογκάκι στη φράντζα και άσπρο-ροζ καρό φορεματάκι, το οποίο είναι στον κήπο τους (που συνορεύει με τον δικό μου) και ΟΛΗ την ημέρα μιξοκλαίει γαβγίζοντας. Αυτός ο δαίμονας όταν γκρινιάζει έχει τόσο διαπεραστική φωνή που χτυπάει κατ’ευθείαν τον εγκέφαλό μου πίσω, λίγο πάνω από το σβέρκο (όσοι έχετε ανάλογη εμπειρία καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ,οι υπόλοιποι είστε απλά πολύ πολύ τυχεροί). Και μιας και δεν έχω air condition, οι μπαλκονόπορτες είναι μονίμως ανοιχτές, με αποτέλεσμα να είμαι φρικαρισμένη και να μην ξέρω τι να κάνω να σωπάσει. Σκεφτείτε πως ούτε οι ωτασπίδες δεν καλύπτουν πλήρως το σόου.

Θα μου πείτε,σκυλάκι είναι, τι θα κάνει,θα γαβγίσει. Και θα σας πω, α ναι ε; Κι εγώ τι φταίω που κοντεύω να σκαρφαλώσω στους τοίχους; ΕΕΕΕ;

Πολλές βρώμικες σκέψεις έχουν περάσει από το μυαλουδάκι μου, και όλες αφορούν πως θα βγάλω από τη μέση το βρωμόσκυλο, εσείς έχετε να προτείνετε καμία αποτελεσματική; Ζητώ συγγνώμη από τους φιλόζωους αναγνώστες, κι εγώ αγαπώ τα ζωάκια και ιδιαίτερα τα σκυλιά, αλλά δεν παλεύεται αυτό το πλάσμα. Απλά δεν παλεύεται.

Παρόλο που δεν είμαι ο τύπος που θα παραπονεθεί στους γείτονες για το ένα ή το άλλο, κυριώς επειδή κάνω κι εγώ τις ατασθαλείες μου (βλέπε, δυνατή μουσική σε ακατάλληλες ώρες, παρτάκι με τα παιδιά και μια ηλεκτρική κιθάρα μεταμεσονύκτια, ηχηρή συναρμολόηση επίπλων ΙΚΕΑ,κλπ,κλπ) και κανένας μέχρι τώρα δεν μου έχει χτυπήσει το κουδούνι να μου πει λέξη (αν και θα έπρεπε), σκέφτομαι πως την επόμενη φορά που ο σκύλος θα έχει κέφια, θα τους κάνω μια επίσκεψη, για την ψυχική μου υγεία βασικά, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να προσαρμοστώ ακούγοντας μουσική σε άλλους τόνους.

Δύσκολη η ζωή σε πολυκατοικίες.Πολύ δύσκολη.

Εμείς είμαστε τα καρτέλ!

Διαβάστε πως ο Fp τοποθετήθηκε αρκούντως επί του θέματος.
Τελικά *είμαι ό,τι αγοράζω*!


Φωτό από το www.dpgr.gr