listen carefully

For those who feel they are not experiencing Xmas and the holidays the way they would like to.

Happy New Year @ ya all!

love,
da alien

πάντα (;)

κερατωμένη γάτα

Βρε λες;

Tον τελευταίο καιρό πέφτω για ύπνο τόσο κουρασμένη που φοβάμαι πως το πρωί δεν θα μπορέσω να σηκωθώ όσο νωρίς πρέπει.

Στον ύπνο μου έχω γύρω μου απλωμένα πεντάγραμμα, που περιμένουν να γράψω πάνω τους μουσική, και για ώρες αφιερώνομαι στο να γράφω νότες πολλές, πάντα στο ίδιο σκοτεινό δωμάτιο, στο οποίο μπαίνουν ελάχιστες αχτίδες φωτός από το μοναδικό παράθυρο, που βρίσκεται ψηλά στο δωμάτιο.

Το πρωί τις θυμάμαι, είναι κάθε μέρα διαφορετικές. Σκέφτομαι να τις σημειώνω κάπου, που ξέρεις, μπορεί να είμαι μουσική ιδιοφυϊα και να μην το ξέρω.

Μάρθα Φριντζήλα - "The Kubara Project II"

Σε συνδιασμό με το προηγούμενο ποστ και με μια βαθύτερη ανάγκη να με σπρώχνει, παραθέτω μερικές χρήσιμες πληροφορίες ακόμα για τη Μάρθα.

Αντγράφω από το OpenCalendar.gr

Περιόδευσαν, είδαν, νίκησαν. Η Μάρθα Φριντζήλα και οι Kubara Project, ενώ ετοιμάζονται για απόβαση στα ράφια των δισκοπωλείων με ένα διπλό live cd, ανεβαίνουν στη σκηνή του Μετρό με μια μουσική παράσταση που θα αφήσει εποχή.

Το The Kubara project II, αφού δοκιμάστηκε τους τελευταίους δώδεκα μήνες σε περιοδείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παρουσιάζεται στο αθηναϊκό κοινό με τον αυθορμητισμό και τη ζεστασιά που χαρακτήρισαν και την πρώτη τους εμφάνιση, με μία ερμηνεύτρια στην καλύτερή της στιγμή και δεξιοτέχνες μουσικούς που δένουν ακόμη περισσότερο μέσα από τους κυριολεκτικούς προσωπικούς δεσμούς τους: Προσωπικές ιστορίες μπερδεύονται με παγκόσμια βιώματα για την αγάπη, τη φιλία τη μοναξιά, τον έρωτα, τη σχέση με τους άλλους, την επίθεση στη φύση.

Στo soundtrack της μουσικής παράστασης της Μάρθας Φριντζήλα και των Koubara Project συμμετέχουν μερικοί από τους σπουδαιότερους Έλληνες και ξένους συνθέτες των δύο τελευταίων ...αιώνων. Μαζί τους η δραματική σοπράνο Ματούλα Ζαμάνη.

Στο μουσικό ταξίδι στη σκηνή του Μετρό παίζουν και χορεύουν:
Βασίλης Μαντζούκης -τύμπανα, πόλκα
Αντώνης Μαράτος -μπάσο, καρσιλαμά
Κώστας Νικολόπουλος -κιθάρες, μάμπο
Βασίλης Παναγιωτόπουλος - τρομπόνι, σάλσα
Παναγιώτης Τσεβάς -πιάνο, ακορντεόν, τσα τσα
Ματούλα Ζαμάνη -τραγούδι, κρουστά, τσιφτετέλι
Μάρθα Φριντζήλα -τραγούδι, τσάμικο

Ηχοληψία, κλακέτες : Γιάννης Παξεβάνης
Φωτισμοί, φοξ τροτ : Περικλής Μαθιέλης

Aνεξαρτήτων μουσικών προτιμήσεων, κάντε ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο στον εαυτό σας, πηγαίνετε από τη Δευτέρα που μας έρχεται (14/12/09) και απολαύστε την τα Δευτερότριτα στο Μετρό.

Θα εκπλαγείτε, σας το υπόσχομαι, ευχάριστα.

Μάρθα Φριντζήλα - "ΤΗΕ KUBARA PROJECT ΙΙ"

Μετρό - Γκύζη 47 & Κάλβου

Τηλ. 210 - 6461980

Ευτυχές 2010 πριν καν ακόμα ξεκινήσει

Σε αυτό το μπλογκ υπάρχουν κάποιες ξεκάθαρες μουσικές συμπάθειες. Συχνά εκφράζω την απύθμενη αγάπη μου για τη Μάρθα, τη Μάρθα της καρδιάς μου, τη Μάρθα Φριντζήλα. Δεν ξέρω τί είναι αυτό που με μαγνητίζει σε αυτή τη γυναίκα πιο πολύ. Η φωνή της, η ομορφιά της, το ευγενικό πρόσωπό της, ο πολύ εξωστρεφής και ζωηρός χαρακτήρας της, ή η πολυπραγμοσύνη της; Ή μήπως όλα;
Η Μαρθούλα μου λοιπόν, κυκλοφόρησε τον νέο της δίσκο. Έναν διπλό δίσκο, ζωντανή ηχογράφηση των 2 συναυλίών της στο Αίθριο του Μεγάρου Μουσικής το Σεπτέμβριο του 2009, με τίτλο "2 Νύχτες στα Μέγαρα". Δεν ζω στην Ελλάδα για να σας πω πώς ήταν, το αποτύπωμα τους πάντως στο δίσκο, ακόμα και με την πρώτη ακροάση, μου χάρισε την αίσθηση πως κατρακυλάνε παγάκια στη ραχοκοκαλιά μου.
Αν δεν την ξέρετε, ψάξτε την.
Αν την ξέρετε, τότε ξέρετε για τί πράγμα μιλάω.
Σε κάθε περίπτωση, αξίζει την προσοχή σας.
Αυτός ο δίσκος, στην εκπνοή του 2009, είναι το δώρο μου για τις γιορτές, και για τα επόμενα χρόνια.
Κι αν θέλετε να κάνετε ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο στον εαυτό σας, αναζητήστε την.
Εδώ μια πιο επαγγελματική και λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένη προσέγγιση.

Κι εδώ ένα δείγμα από το τι περιλαμβάνεται στο cd.




2 Νύχτες Στα Μέγαρα
Κυκλοφορεί από 7 Δεκεμβρίου 2009 από το Μικρό Ήρωα

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της και στο MySpace της.
Καλή ακρόαση!

The genius, the monster, the goddess

unsurpassable Jacqueline du Pré

1945-1987
..

βάου!

Φρεσκότατον ελληνικόν άσμαν! Μας αρέ!

For fellow mac users

Είναι πλέον κοινό μυστικό πως ...Windows are for your granny..
Όσοι από σας λοιπόν είστε χρήστες των λατρεμένων mac και επιπλέον περιπαθείς οπαδοί του γραψίματος και έχετε βαρεθεί το OpenOffice, το Οmmwriter ήρθε για να ταράξει τα νερά του διαδικτυακού ωκεανού! Είναι βέβαια σε beta μορφή, αλλά καλύπτει τα απαραίτητα.
Δείτε το βίντεο, do yourself a favour και δώστε του μια ευκαιρία!

Για όσο θα λείπω

δείτε και ακούστε αυτό:

Egypt / Lebanon Montage from Khalid Mohtaseb on Vimeo.

me ehw vrei kai me hanw!

eimai edw, alla vasika den eimai!
treho san to veggo oli mera, gurizo spiti kommatia, den prolavaino oute to onoma mou na pw.
kapoia stigmi tha kano ena kanoniko post kai tha apantiso kai sta sxolia twn proigoumenwn anartisewn, alla auto pithanon na argisei ..ligo!
fetos to pan/miako mou programma einai toso halia, pou upopsiazomai pws mallon kapoios mou erikse mia dipli ihiri moutza!
to kalo tis upothesis einai oti akoma kai twra pou den vlepo mprosta mou apo tin kourasi, eimai hamogelasti,gurizw spiti eudiatheti re paidi mou, giati telika apolamvano auti ti rimada ti sholi perissotero apo oti nomiza ta teleutaia hronia.
soz kai gia ta greeklish, alla adunatw gia kati perissotero.
tha sas diavasw en euthtw hronw kai tha sas sholiasw.
mehri tote na eiste ataktoi kai skantaliarides, giati etsi mas aresei!

xx
da alien


ps. vgike to neo diplo epeisodio tou house, season 6! speusate!!!

"Στης μειοψηφίας τον μικρόκοσμο.."

Σ'ενα μινοράκι σ'έβαλα κρυφά αλλά για την ώρα θα σε αφήσω λίγο ακόμα να σε ψάξεις!



εδώ το τραγούδι



oh well..

διαφορά καμία

πρόπερσυ

φέτος, ακριβώς τα ίδια

Νύχτες βαλς

Aνοιχτά παράθυρα, κάτι τριζόνια ακούγονται και από μακριά ο ήχος κάποιων ελάχιστων αυτοκινήτων. Mια μελωδιά γλυκιά βγαίνει από ένα ακορντεόν, προσπαθώ να την αναγνωρίσω. Είναι από τον Νονό, και παίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και τώρα από την Αμελί. Ποιος παίζει μια τόσο μαθυστική μουσική ένα τέτοιο βράδυ; Ντύνομαι γρήγορα και πάω να δω.

Επιτέλους

τρεηλεράκι από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, του Tim Burton!

Ιδού:

Σε δουλειά να βρισκόμαστε

Αγαπημένα μου παιδιά,

το άλιεν χάθηκε λίγο από προσώπου γης αλλά σαν να νοστάλγησε τη δόξα του μπλόγκινγκ και είπε να κάνει δυναμικό καμ-μπακ!! Οου γιέα!

Κατά τη διάρκεια της απουσίας μου, συνέβησαν τα εξής συνταρακτικά:

-Γύρισα στην Ελλάδα και πλάνταξα στη ζέστη, σε σημείο να νοσταλγήσω την ασταμάτητη βροχή του τελευταίου μήνα στα ξένα. Ένδοξες υγρές στιγμές στο εξωτερικό, τσιτσιριστό ψήσιμο εντός των συνόρων. Άλλαξα το στάτους μου από "alive and kicking" σε "extracting Bebeli".

- Πήγα διακοπές στην κατά το ήμιση πατρίδα μου, τη Λέσβο και ευπειθώς αναφέρω πως δεν υπάρχουν άλλοι προορισμοί.-

- Έφαγα ένα μεγαλειώδες κόλλημα με τις ελιές και τα ντολμαδάκια στο νησί, και τώρα ό,τι κ αν φάω δε μου αρέσει καθόλου.

-Πάντα με άρεκε το ούζο πολύ, αλλά μετά από την επίσκεψη στο νησί, ο δρόμος είναι μονόδρομος. Βαρβαγιάννη Μπλε.

- Το χριστουγεννιάτικο χειρουργείο που είχα κάνει στο χέρι μου δεν πήγε όσο καλά περιμέναμε, οπότε προβλέπεται καλοκαιρινή επανάληψη, αλλά δεν πειράζει γιατί γουή λαβ χειρουργεία!! ^_^

- Επιστρέφοντας από τις διακοπές αποφάσισα να δώσω Proficiency, έτσι για το καλό ρε παιδί μου, γιατί όλα τα 'χω η Μαριωρή, ο Φερεnjές μου έλειπε. Ε, ναι. Αύριο είναι η χαχα, μεγάλη μέρα.

- Αποφάσισα πως όταν με το καλό αποφοιτήσω (καλά έχουμε μέλλον ακόμα :ρ) θα αφήσω για λίγο τα σχέδια για ειδικότητα στη Σουηδία για να πάω για αγροτικό στη Μυτιλήνη. Μη με ρωτάς γιατί, κάτσε σκέψου! :ρ

Αυτά. Αντιός!

Υ.Γ.:Το τραγουδάκι που συνοδεύει την ανάρτηση είναι ένα τραγούδι με πολύ σωστό μήνυμα, που λέει και ο Ζωρζ Πιλαλί.

What I call home

(αυτή η τελευταία είναι λίγο παλιά, το βιολάκι μου πια δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, το 'χω στα ξένα!)

Ι'm Home !!!


KAI KANEI ZEEEEEΣΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!

I may now travel home safely

24.7 °C

Scattered Clouds

Humidity:	56%
Dew Point:	15 °C
Wind:	3.2 km/h / 0.9 m/s from the West
Wind Gust:	20.9 km/h
Pressure:	1010.7 hPa (Steady)
Heat Index:	26 °C
Visibility:	10.0 kilometers
UV:	7 out of 16
Clouds:	Scattered Clouds 1066 m (Above Ground Level)
Elevation:	192 m

Καλό Καλοκαίρι :)

It...was a very good year!

To λέμε για να το πιστέψουμε ..



το τραγούδι εδώ, μια ευγενική χορηγεία από τον αγαπητό φίλο Reynaldo!!

Μπήκα στη δισκογραφία!

Απολαύστε με!

Ασυμβατότητες

Για όσους νιώθουν Hard to Handle, η πιο μελίρρυτη φωνή της Soul τραγουδά:



[Ο Οtis Redding πέθανε σε ηλικία 26 ετών σε αεροπορικό δυστύχημα στο Wisconsin, 10 Δεκεμβρίου το 1967. Ηis death, a mighty bitter loss for music. ]

Μου 'κλασες τα @@ κύριε Μοίραρχε!

Πέθανε ο Michael Jackson! Το άκουσες στο ράδιο, στην τηλεόραση, το είδες στο νετ, στα μπλογκς, στις ειδήσεις, βούηξε το συμπαν για τον θάνατό του, θρήνος και οιμωγή!! Αφιερώματα για το άτομό του, μίνι βιογραφίες, φωτογραφίες, βίντεο, τραγούδια, του διαόλου τα κέρατα εμφανίστηκαν από το πουθενά για το είδωλο που τάραξε συθέμελα τον πλανήτη.

Όσοι μεγάλωσαν με τα τραγούδια του, καταλαβαίνω ότι ένιωσαν πως πέθανε κάποιος σημαντικός γι'αυτούς καλλιτέχνης, όλη αυτή η mainstream θλίψη όμως ακούγεται λίγο υπερβολική και λίγο περισσότερο ψεύτικη. Δεν μπορεί μέχρι προχθές να αγνοούσε την ύπαρξή του όλος ο κόσμος και να τον θεωρούσε ξεγραμμένο/πειραγμένο/παιδόφιλο/ψυχασθενή και ολόξαφνα να θυμηθήκατε το αστέρι Michael Jackson/ το pop idol/ το βασιλιά της μουσικής/ την ιδιοφυϊα και να σας έπιασε μια μαύρη θλίψη που πέθανε. Αυτά τα δύο κάπου δεν συμβαδίζουν.

Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά που μνημονεύσατε κάποιο τραγούδι του, και βάλατε να το ακούσετε; Μήπως από τότε που είσασταν έφηβοι;
Φτάνει με την ανελέητη παπαρολογία, χορτάσαμε !!!

Μια ιστορία, μια συναυλία, μια φωτογραφία

Tω καιρώ εκείνω, ετών 15, ακούγοντας ραδιόφωνο ένα γλυκό απόγευμα του Σεπτέμβρη άκουσα πως 10 μήνες μετά, τον ερχόμενο Ιούλιο θα ερχόταν ο Eros Ramazzotti στην Ελλάδα για μία και μοναδική συναυλία στο ΟΑΚΑ, πριν του βάλει ο Καλατράβα(ς) την στέγη. Ενώ ποτέ δεν μου άρεσε ο Εros ιδιαιτ-έρως σαν να χάρηκα λιγάκι, και έσπευσα να μάθω Ιταλικά για να καταλαβαίνω τα τραγούδια του.
[Εκείνη τη χρονιά απορώ πως προλάβαινα να κάνω 3 γλώσσες στο φροντιστήριο, να έχω τέλειους βαθμούς σε όλα και να έχω και χρόνο για να αραάαζω, να πηγαίνω αδιαλείπτως σε χειμερινά και θερινά lives, θέατρο, σινεμά και τα τοιάυτα. Μάλλον θα είχα καλό time management, και αν είναι έτσι τώρα τι έγινε και δεν προλαβαίνω ούτε τα βασικά να κάνω; Ναι, για τον Eros έλεγα.]

Η καθηγήτρια που μου έκανε Ιταλικά ήταν μεγάλη θαυμάστρια του κυρ-Έρωτα, και αποφασίσαμε πως θα πηγαίναμε μαζί να τον δούμε όταν με το καλό ερχόταν. Μέσα σε μερικούς μήνες (γιατί μόλις πλησίαζαν οι εξετάσεις κλάταρα και τα παράτησα) έμαθα όλα του τα τραγούδια απ'έξω και τι σημαίνουν βεβαίως-βεβαίως, και ενώ μου άρεσαν ανεξαιρέτως όλα, 1 κάθε φορά που το άκουγα ανατρίχιαζα σύγκορμη (sic), παρά τα σχεδόν 10 του λεπτά. Το τραγούδι εξηγεί τι είναι η μουσική και ποια η επίδρασή του στους ανθρώπους, ο λόγος φυσικά για το Musica è.



Και οι στίχοι, για να καταλαβαινόμαστε. (Δεν τους μεταφράζω στα ελληνικά, γιατί υποθέτω πως όλοι μιλάτε αγγλικά, ναι; Ναι! )


music is
to look further and
to get lost in yourself
the light that revives
and that gathers the reflections
high azure plain open up
higher my thoughts range over
and I notice that everything
around me is music

music is
the regular dance
of all your breaths on me
the party of your eyes
you almost smile at me
you and the sound of your lips
you, always more
the harmony attained together
I'll listen to you because
you are music for me

I still hear the voices of
the street where I was born
my mother who called me
so many times but the scream
of liberty was louder
and under the sun that
lights the courtyards
I see the children's dusty runs
that by playing don't make it stop
I still hear singing in dialect
the lullabies of rain on the roof
for me this everything
this sweet appreciation
is music to remember
it's inside me...
it's part of me...
it runs with me...
it's music

music is
your friend who talks to you
when you feel lonely
you can always find a hand
it's music...
to conserve
to save together with you

listen
the more we are, the more a choir
in universal language advances
it says they also made a hole
in the skin of the sky
you can hear it
it's the howl of the stars

mentality might change
in people's heads
that listen but don't hear
before the silence
falls down on everthing
the big silence
after exploded air
because one cannot immagine
a world without music
because every single heart,
even the smallest one,
is a beating of life
and love that is
music


Στη συναυλία, που διήρκησε 3,5 ώρες, έγινε *ο χαμός* όπως ήταν αναμενόμενο, και τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο, αφήνοντας το τραγούδι αυτό και το έταιρο κόλλημα Un altra te για το τέλος. Από αυτήν έφυγα κιόλας με τα χέρια γεμάτα.
Ένα κασκολάκι με το όνομά του, μισό καπέλο (το γείσο μόνο δυστυχώς, το άλλο μου το τραβήξαν και το έσκισαν κάτι λυσσάρες που έπεσαν επάνω μου μόλις το έπιασα :( ) τα οποία πετούσε στο κοινό και μια τεράααστια αφίσα-κειμήλιο την οποία αγόρασα απ'έξω απ'το στάδιο και μέχρι σήμερα κοσμεί τον τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου στην Ελλάδα.



Υ.Γ.: Καιιιι μια φωτογραφία από το δωμάτιο μου για να δείτε και την αφίσα. Στην πάνω δεξιά γωνία κολλημένο και το εισιτήριο, το οποίο αν προσέξετε είναι ελάχιστα σκισμένο, γιατί από τότε που ήμουν μικρή είχα ένα πάρα πολύ κακό και αυστηρό βλέμμα που δεν άφήνε περιθώρια, και αυτό ο κυριούλης που έκοβε τα εισιτήρια το πρόσεξε και ..πρόσεξε να μην το παρασκίσει.
Τα καδράκια δεξιά του Έρωτα είναι το εξώφυλλο του δίσκου του Αλκίνοου Ιωαννίδη - Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή (επάνω) και μια μίνι καρδαρισμένη αφίσα για τις καλοκαιρινές συναυλίες του ιδίου - από το μακρινό 2004. (κάτω)
Σε όλο το υπόλοιπο δωμάτιο υπάρχουν κι άλλες αφίσες του Αλκινοάκου φυσικά, μια εκ των οποίων και υπογεγραμμένη από τον τρισμέγιστο Μίλτο Παπαστάμου! (τόσο καιρό έχω να μιλήσω για τον Ιωαννίδη, για σιλάνς, γιατί σε βλέπω που πας να παραπονεθείς!)

Υ.Γ.2: Τη συναυλία θυμήθηκα όταν σε πρόσφατο σουαρέ η παρέα ξεκίνησε να μιλάει για γαλλική και ιταλική μουσική, και ως εκ τούτου, το ποστ αφιερώνεται στο γειτονικό πλάσμα, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις αντοχές που μέχρι και σήμερα έχει επιδείξει, λαμβάνοντας υπ'όψην το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να είναι στο σπίτι μου για να ακούει τη μουσική που βάζω, γιατί γι'αυτό φροντίζουμε εγώ και οι κατασκευαστές του βιονικού χταποδιού! Χα!

Y.Γ.3: Την τρέλα για τον Έρος την έχω ξεπεράσει προ πολλού, η αφίσα όμως εξακολουθεί να στολίζει τον τοίχο μου, ως έλάχιστο φόρο τιμής μιας πάρα μα πάρα πολύ ωραίας και ως επί το πλείστον αθώας εποχής.

Transforming a lukewarm song to a true masterpiece. How to!

τι μπορεί να πετύχει κανείς στο youtube..



Οι Ουκρανοί Los Colorados διασκευάζουν το παντελώς αδιάφορο τραγούδι της Katy Perry και το κάνούν ένα αληθινό polka αριστούργημα! Well done people!!

Feel like going home

Kακή χρονιά, το μόνο που θέλω είναι να πάω σπίτι μου, and that's it.

bits'n'bites

• Οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν μπορείτε να εκτιμήσετε *πραγματικά* την αξία ενός γιαουρτιού Τοτάλ με μέλι, της φέτας, του ελληνικού καφέ, του σουβλακίου και της Αμίτας Motion όπως επίσης και μερικών άλλων διαδεδομένων τροφίμων εκεί κάτω.
  
• Για να είναι στα 22 σου, η πρώτη σου παρατήρηση σχετική με το φαγητό είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάτι έχει πάει *πολύ* λάθος με τη ζωή σου.
• Όταν δε, έχεις μπροστά σου ένα χαρτάκι ποστ-ιτ , αρχίζεις να γράφεις κάτι γενικό όπως "so.." και η φράση συνεχίζεται ασυναίσθητα "...f*ck you ANYWAY!" τότε σιγουρεύεσαι πως στ'αλήθεια κάτι έχει πάει πολύ λάθος με τη ζωή σου.
• 'Οταν μια καλοπροαίρετη συναυλιακή ενημέρωση από συμπλόγκερ σε ρίχνει σε μια ημικατατονία γιατί συνειδητοποιείς μέχρι στιγμής τι έχεις χάσει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, ήρθε η ώρα να παρατήσεις ό,τι έκανες και να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο για τα πάτρια. Μετά βέβαια σκέφτεσαι ότι άμα σε δούν στην Ελλάδα γνωρίζοντας πως έχεις ανειλλημένες υποχρεώσεις, θα σε στείλουν πίσω με το ίδιο αεροπλάνο, και τότε απλά κατσουφιάζεις κι άλλο και κάθεσαι στ'αυγά σου.
• Όταν βλέπεις βιβλία και δεν θέλεις για κανένα λόγο να τα ανοίξεις, πόσο μάλλον να μάθεις αυτά που γράφουν, τότε μάλλον έχεις κουραστεί πολύ και χρειάζεσαι διακοπές.
• Σε αυτήν την περίπτωση, ένα εισιτήριο στο μέιλ θα ήταν much much appreciated, αλλά γυρνάμε πίσω στην πρό-προηγούμενη βουλίτσα και ως εκ τούτου, καταλήγουμε σε ένα φαύλο κύκλο.
  

(και έχεις δρόόόόόόμο ακόμααα.. )

Διλήμματα, απορίες και δημοψηφίσματα!

Vs






Σκέφτομαι εδώ και μερικές μέρες να μετακομίσω στο wordpress. Ακούω για πιο πολλά templates, πιο λειτουργική σχεδίαση, πιο εύκολη χρήση.
Νομίζω πως θέλω πια να αλλάξω την διεύθυνση-σιδηρόδρομο (δεν ήξερα τότε, ήμουν μικρή), να κυκλοφορώ πια και με ένα όνομα, μιας και με έχετε γνωρίσει και ως Whitefire και ως Radiolover, Alienlover ή απλά το άλιεν αλλά και με το κανονικό και κατά κόσμον μου όνομα Jo.

(Poll1: Να σας πω την ιστορία πίσω από το καθένα, ναι ή ου;
Poll2: Μήπως να το κλείσω αυτό εδώ και να αρχίσω από την αρχή;
Vote Now!)

[Tώρα βέβαια που το βλέπω και γραμμένο, αυτές οι πολλαπλές ταυτότητες κρύβουν μια πολυσχιδή προσωπικότητα ή μήπως μια γενικότερη έλλειψη ταυτότητας;
Μήπως δεν λαμβάνω αρκετή αγάπη από τους γύρω μου και έχει δημιουργηθεί ένα εσωτερικό πελώώώώώώριο κενό;
Μήπως νιώθω ανέστια;
Χμμ..Τροφή για σκέψη. Σκεψ Σκεψ Εντατίκ που λέει και ο Μπεεες.]

Αλλά έχω και απορίες όπως για παράδειγμα το ιστορικό και τα σχόλια σας πως θα τα μεταφέρω από την άλλη, από τη στιγμή που είμαι στουρνάρ' κομπιουτερικώς;
Παρακαλείστε όσοι έχετε χρησιμοποιήσει και τους 2 servers και/ή μπορείτε να με ξεμπουρδέψετε σχετικά με τη χρήση και τη λειτουργικότητα, τη βολή του μπλόγκερ εν πάσει περιπτώσει, να με ενημερώσετε.
Οποιαδήποτε άποψη θα είναι ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη!

Ντάααααααααανκ ουουουουουου!!!

Μείγμα

Περίεργη βραδιά η αποψινή.. μετά από μια πολύ ωραία βόλτα - από τις σπάνιες των τελευταίων ημερών - ήρθε αυτό το αξεπέραστο κομμάτι και μου θύμισε μικρά γλυκόπικρα περιστατικά του παρελθόντoς, μια επιθυμία που ορθώς δεν έγινε πράξη για ένα ταξίδι, μια συζήτηση και πολλά άλλα μικρά αλλά τεχνηέντως κρυμμένα βαθειά στη μνήμη "πραγματάκια".






Υ.Γ.: Το ραδιοφωνικό ποστ που έγινε εχθές βράδυ, σήμερα το πρωί και με τη τσίμπλα εις μάτι κατά λάθος διαγράφηκε, και λόγω μεγέθους και έλλειψης χρόνου δεν δύναμαι να το ξαναγράψω. Ζητώ συγγνώμη από Ηφαιστίωνα και *Γης που τα σχόλια τους από το αντίστοιχο ποστ παρασύρθηκαν από την πρωινή μαστούρα.

Υ.Γ2: Καλή Κυριακή!

Δαχτυλάκια σταυρωμένα και μια θετική σκέψη

Αυτόν τον καιρό σας ζητάω συνέχεια χάρες. Ακόμα μία είναι στη σειρά αλλά είναι διαφορετική από κάθε άλλη μέχρι στιγμής.

Είναι ΜΕΓΑΛΗ ανάγκη να στείλετε σήμερα και αύριο πολύ πολύ θετικά vibes για 3 άτομα που βρίσκονται εδώ στην κεντρική Ευρώπη και μάχονται κάτω από χιλιάδες χαρτιά, τετράδια, βιβλία, ντοσιέ, στυλό, και πολλούς τόνους άγχους.
Είναι μια πάαααρα πολύ μεγάλη μέρα αύριο και χρειαζόμαστε όλα τα θετικόνια και τα αγαπόνια που μπορείτε να μας στείλετε. Μια καλή σκέψη, μια προσευχούλα το βράδυ που θα κοιμηθείτε, σε όποιον Θεό πιστεύετε, θα είναι στ'αλήθεια much much appreciated.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων από καρδιάς.

love,
jo + the crew

A debate//Η αντικατάσταση

'Οσο πιο πολύ ψάχνεις κάτι, τόσο απομακρύνεται από την παλάμη σου, έρωτας, επιτυχία, ευτυχία, ό,τι γυρεύει ο καθένας, όλα αρνούνται να σε κοιτάξουν μέχρι να υψώσεις έναν τοίχο μπροστά και γύρω σου και να κλειστείς ξανά στο προσωπικό σου σύμπαν.
Τα στενά όλα κλεισμένα, και μια αδιαφορία, γιατί το θαύμα όσο και αν σε περιμένει στην επόμενη γωνία, κρύβεται μόλις στρείψεις.
Στο αποτέλεσμα αυτός που πάντα κερδίζει είναι ο Μέρφυ και όχι ο Κοέλο.





Και δεν μου καίγεται καρφί, γενικότερα...








"If it's too loud, you are too old" - Υποπτεύομαι πως γι'αυτό θα παραμείνω στο προσωπικό μου σύμπαν, τουλάχιστον εδώ έχει ησυχία..

Το μαστιγώνεις το δελφίνι;

Εχθές εκεί που αμέριμνη διάβαζα, φιλική, ευάερη κι ευήλια ύπαρξη μου έστειλε μια φωτογραφία με 64 ατάκες με τις οποίες αντικαθιστάς την ερώτηση "κάνεις σεξ; " από έρευνα του Mad (όχι του δικού μας, του καναλιού). Αλλά επειδή δεν μου ήταν αρκετές μάζεψα και διάφορες άλλες, για να έχουμε μια πλήρη άποψη του θέματος. Πάμε λοιπόν:

Το μαστιγώνεις το δελφίνι;

Τον φυσάς τον κουραμπιέ;

Τα λες τα κάλαντα;

Το φτύνεις το κουκούτσι;

Τα κουνάς τα ζάρια;

Τη γυρίζεις τη μπετονιέρα;

Το αλευρώνεις το άρβυλο;

Την τσοκανάς την πάπια;

Τον παλουκώνεις το δράκουλα;

Τη φυσάς τη σούπα;

Τα βάζεις τα βέλη στη φαρέτρα;

Τη στύβεις την αντζούγια;

Το γυαλίζεις το πόμολο;

Τον μπουγελώνεις τον παπαγάλο;

Τον πας καλά το σκαραβαίο;

Το παστώνεις το καταϊφι;

Τη μαρκαλίζεις την κατσίκα;

Το ντραλονάρεις τον καναπέ;

Τη ζευγαρώνεις την κάλτσα;

Πατώνεις;

Τα βερνικώνεις τα φασόλια;

Τη ζουπάς την κέτσαπ;

Το ρουφάς το μύδι;

Το τεντώνεις το σεντόνι;

Το ξεπλένεις το μαρούλι;

Το πας σούζα το τρίκυκλο;

Το σηκώνεις το χειρόφρενο;

Τις βλέπεις τις ειδήσεις των οκτώ;

Την κομποζάρεις την πολυθρόνα;

Το χορεύεις το λάτιν;

Το ξεβγάζεις το πινέλο;

Το μασουλάς το τουλουμπάκι;

Το δένεις το μπουρνούζι;

Το ξυρίζεις το ακτινίδιο;

Τον ξηλώνεις τον καβάλο;

Το φοράς το περουκίνι;

Τη γαργαλάς την μπάμια;

Τον ξεπατώνεις τον αργαλειό;

Το πνίγεις το κουνέλι;

Το τσουλάς το διφραγκάκι;

Την τζαγκουρνάς την πεύκα;

Την πας βόλτα τη στράντζα;

Απλώνεις ρούχα την Παρασκευή;

Την καρφώνεις την τσιμούχα;

Φτύνει ο μπούλης;

Το βάζεις το καλαμάκι στο φραπέ;

Την ξελεπιάζεις τη ζαργάνα;

Το ξύνεις το μολύβι;

Το τυλίγεις το καλώδιο;

Το λαδώνεις το σασμάν;

Τον φεσώνεις τον περιπτερά;

Τραβάς τα βυζιά της πεταλούδας;

Τις γυρίζεις τις μπριζόλες;

Τον πνίγεις τον ιππόκαμπο;

Τη μαδά την παπαρούνα;

Ξυρίζεις τη μασχάλη;

Τον βουτάς τον κολιό στο ξίδι;

Τη ματσακονιάζεις τη βάρκα;

Την καις τη βάτα;

Το δαγκώνεις το μαξιλάρι;

Τον βαφτίζεις τον Αλβανό;

Τον γυαλίζεις τον αστακό;

Την καβουρδίζεις την καραμέλα;

Το σηκώνεις το χειρόφρενο;

Το πνίγεις το κουνέλι;

Την τζαγκουρνάς την πεύκα;

Την πας βόλτα τη στράντζα;

Την καρφώνεις την τσιμούχα;

Την ξελεπιάζεις τη ζαργάνα;

Το λαδώνεις το σασμάν;

Την τυλίγεις την τορτίγια; (η δική μας συμμετοχή στη λίστα)

Τις γυρίζεις τις μπριζόλες;

Την κρατάς την τιάρα;

Tο τρίβεις το πιπέρι;

Tο λαλας το κλαρινάκι;

Tον βάζεις τον σύρτη στο πορτάκι;

Το σιροπιάζεις το γαλακτομπούρεκο;

Την τρίζεις την όπισθεν;

Το πνίγεις το κουνέλι;

Το σηκώνεις το σακάκι;

Το βάζεις το ταψί στο φούρνο;

Την ξεφλουδίζεις τη μπανάνα;

Την κουνάς την αχλαδιά;

Σου αρέσουν τα ξινά;

Το διπλώνεις το σεντόνι;

Τη βάζεις την κάλτσα στο συρτάρι;

Το τρίβεις το πιπέρι;

Το λαδώνεις το τηγάνι;

Το κουρδίζεις το ρολόι;

Τον αχνίζεις τον κουραμπιέ;

Το στύβεις το λεμόνι;

Το κρύβεις το σαλάμι;

Την καθαρίζεις την οδοντόβουρτσα;

Τον κάνεις τον σημαιοφόρο;

Τον βοσκάς τον κένταυρο;

Τις παίζεις τις χορδές;

Την παριστάνεις τη σκούπα;

Τον πας τον απορροφητήρα;

Το κρατάς το δόρυ;

Τη ρυθμίζεις την ένταση;

Την παριστάνεις την μπασκέτα;

Τον βάζεις τον φορτιστή στην πρίζα;

Το εξαερώνεις το καλοριφέρ;

Το πλάθεις το σουτζουκάκι;

Το αρμέγεις το φίδι;

Το κουνάς το Μilko;

Το φυσάς το καλάμι;

Την καίς τη βάτα;

Το πεταλώνεις το μυρμήγκι;

Το χαϊδεύεις το τριζόνι;

Την αδειάζεις την μπομπονιέρα;

Την καρφώνεις την μπαγλαντόπηχα;

Το γυαλίζεις το σκαρπίνι;

Το ψήνεις το μπιφτέκι κι από τις 2 μεριές;

Τα λες τα κάλαντα;

Τα κουνάς τα ζάρια;

Το ανάβεις το γκαζάκι;

Το ποτίζεις το μποστάνι;

Το σηκώνεις το χειρόφρενο;

Το ξύνεις το μολύβι;

Το τυλίγεις το καλώδιο;

Το λαδώνεις το σασμάν;

Το αλατίζεις το γιαούρτι;

Το μακιγιάρεις το μπαρμπουνάκι;

Τη σουρώνεις την κουρτίνα;

Την πλένεις την εξωλέμβιο;

Το ζωγραφίζεις τον πίνακα;

Τη γυρνάς τη μπετονιέρα;

Τη μαδάς τη μαργαρίτα;

Τη σουρώνεις την ψαρόσουπα;

Τη χαλαρώνεις τη βαλβίδα;

Την ανοίγεις την πίσω πόρτα;

Την κουνάς την αχλαδιά;

Τη χτυπάς την καμπάνα;

Την κρατάς την τιάρα;

Την κυνηγάς την πέρδικα;

Την τινάζεις την βερικοκιά;

Τις μαζεύεις τις ελιές;

Το γρασάρεις το ρουλεμάν;

Το γυαλίζεις το φυνιστρίνι;

Το δαγκώνεις το αντίδωρο;

Το ευλογάς το γένι;

Το ζυμώνεις το μπιφτέκι;

Το καβουρδίζεις το φυστίκι;

Το κανελώνεις το ριζόγαλο;

Το καταπίνεις το κουκούτσι;

Το κρεμώνεις το γαλακτομπούρεκο;

Το μαζεύεις το λάστιχο;

Το μελώνεις το παστέλι;

Το πας το γράμμα;

Το πιπιλίζεις το καλαμάκι;

Το στρώνεις το σεντόνι;

Το σφίγγεις το μπουλόνι;

Το σφουγγαρίζεις το κατάστρωμα;

Το φυσάς το αχνιστό;

Το ψέλνεις το ευαγγέλιο;

Τον απλώνεις τον τραχανά;

Τον στρίβεις τον ντολμά;

Τον τσουρουφλίζεις τον αστακό;

Τον φτύνεις τον ταραμά;

Το τινάζεις το χαλί;

Το τραβάς το καζανάκι;

Το παρκάρεις το μηχανάκι;

Την τυπώνεις τη σελίδα;

Το πατάς το γκαζι;

Το βγάζεις το καπέλο;

Το σκουπίζεις το μπαλκόνι;

Τον αδειάζεις το σκουπιδοτενεκέ;

Το λερώνεις το πουκάμισο;

Το σφίγγεις το καπάκι;

Το δίνεις το πουρμπουάρ;

Το βάζεις το ταψί στο φούρνο;

Βγάζεις νερό από το πηγάδι;

Τα γρασάρεις τα έμβολα;

Μπαίνει η βάρκα στο λιμάνι;

Μπαίνει η κάλτσα στο συρτάρι;

Μπαίνει ο σύρτης;

Μπαίνει το εκλεράκι στο ταψί;

Μπήκε το λίπασμα στη γλάστρα;

Πέφτει κρέμα στο γαλακτομπούρεκο;

Τα αλατίζεις τα τουρσάκια;

Τα αλλάζεις τα λάδια;

Τα σπάς τα μπετά;

Τη ρουφάς τη γρανίτα;

Την αλείφεις την μαρμελάδα;

Την αλείφεις την μερέντα;

Την ανάβεις τη λαμπάδα;

Την ανοίγεις την γεώτρηση;

Την απλώνεις την μπουγάδα;

Την απλώνεις την σφολιάτα;

Την αρμέγεις την αγελάδα;

Την αρμέγεις τη σαύρα;

Την βάζεις καρφωτή την πέμπτη;

Την βιδώνεις την τουλούμπα;

Την βουτάς την βανίλια;

Την γυρνάς την φρυγανιά;

Την δουλεύεις την αντλία;

Την έβαλες την μπεσαμέλ στο παστίτσιο;

Την ξυρίζεις την κότα;

Την καθαρίζεις την πατάτα;

Την καις την ασφάλεια;

Την κουνάς την παπαρδέλα;

Την μαδάς την μαργαρίτα;

Την μελώνεις την τηγανίτα;

Την παίζεις την φλογέρα;

Την πατάς την γάτα;

Την πατάς την κατσαρίδα;

Την πιέζεις την μπατονέτα;

Την ποτίζεις την γλάστρα;

Την σαλιώνεις την πιπίλα;

Την σαλιώνεις την τρίχα;

Την σπας την φτερούγα;

Την στίβεις την ελιά;

Την στίβεις την σουπιά;

Την σφίγκεις την τανάλια;

Την τινάζεις την αμυγδαλιά;

Την τινάζεις τη φέτα;

Την τρίβεις την λαμπάδα;

Την τρως την γομολάστιχα;

Την τρως την τρίπλα;

Τις μαζεύεις τις ελιές;

Τις μελώνεις τις δίπλες;

Τις παίζεις τις χορδές;

Τις σιγοβράζεις τις φακές;

Το αλατίζεις το πιπέρι;

Το αλευρώνεις το μπαρμπούνι;

Το γεμίζεις το παστίτσιο;

Το δαγκώνεις το μπουρίτο;

Το δονάς το κινητό;

Το εξαερώνεις το καλοριφέρ;

Το ζυμώνεις το τσουρέκι;

Το ξεφλουδίζεις το ακτινίδιο;

Το ξυρίζεις το φραγκόσυκο;

Το λαδώνεις το G3;

Το ξεσκονίζεις το σκρίνιο;

Το ξετυλίγεις το πινίο;

Το ξύνεις το καρότο;

Το καβουρδίζεις το αμύγδαλο;

Το «καις» το CD;

Το κάνεις γιρλάντα το μουστάκι;

Το κουρέβεις το γκαζόν;

Το λαμβάνεις το SMS;

Το μπουκώνεις το πιροσκί;

Το παίζεις το κομπολόι;

Το ραντίζεις το οικόπεδο;

Το ρουφάς το αυγό;

Το ρουφάς το κανελλόνι;

To ρουφάς το τρομπόνι;

Το σουβλίζεις το αρνί;

Το στραγγαλίζεις το γιαούρτι;

Το συνδέεις το scart;

Το σφυρίζεις το πέναλτι;

To τηγανίζεις το σκορδόψωμο;

Το τινάζεις το θερμόμετρο;

Το τινάζεις το λάστιχο;

Το τροχίζεις το αμόνι;

Το τρως το σαγανάκι;

Το τυλίγεις το σουβλάκι;

Το φέρνεις βόλτες το καβούρι;

Το χαϊδεύεις το ανακόντα;

Το χαϊδεύεις το γατάκι;

Τον αλλάζεις το φελό;

Τον αρμέγεις τον ταύρο;

Τον εκτοξεύεις τον πύραυλο;

Toν λιμάρεις τον ξυφία;

Τον πνίγεις τον φουνταριστό;

Τον σκαλίζεις τον κήπο;

Τον τηγανίζεις το σπάρο;

Τον φιστικωνεις τον μπακλαβά;

Το αλείφεις το βούτυρο;

Το ασβεστώνεις το σπίτι;

Το γλύφεις το πινέλο;

Το γυαλίζεις το καρότο;

Το γυαλίζεις το λουστρίνι;

Το γυρίζεις το ταξίμετρο;

Το δέρνεις το πιθίκι;

Το σιδερώνεις το μανίκι;

Το ζουλάς το ακτινίδιο;

Το ζυγίζεις το λουκουμάκι;

Το ζυγίζεις το σύκο;

Το θερίζεις το χωράφι;

Το ξεδιπλώνεις το κοκορέτσι;

Το ξεχωρίζεις το κυδώνι;

Το ξυρίζεις το κουνάβι;

Tο καθαρίζεις το αγγούρι;

Το κανελώνεις το ριζόγαλο;

Το κλείνεις το πατζουρόφυλλο;

Το λαδώνεις το σαζμάν;

Το λες το ποίημα;

Το πας το γράμμα;

Το πεταλώνεις το άλογο;

Το πνίγεις το κουνέλι;

Το πνίγεις το ποντίκι;

Το πλέκεις το καπέλο;

Το σερβίρεις το παστάκι;

Το σκάς το δυναμιτάκι;

Το στίβεις το βερύκοκο;

Το στραγγίζεις το καταϊφι;

Το στρίβεις το παξιμάδι;

Το σφίγγεις το αυγό;

Το σφουγγαρίζεις το σαλόνι;

Το τινάζεις το μαξιλάρι;

Το τινάζεις το χαλί;

Το τινάζεις το χταπόδι;

Το τρως το μυδοπίλαφο;

Το τσιγαρίζεις το κοτόπουλο;

Το τυλίγεις το φίδι;

Το τυλίγεις το πούρο;

Το φοράς το κιμόνο;

Το χτενίζεις το καταϊφι;

Τον γλύφεις τον λουκουμά;

Τον ισιώνεις τον γύρο;

Τον ξαλμυρίζεις τον μπακαλιάρο;

Τον ξεφλουδίζεις τον γερμά;

Τον ξυρίζεις τον καλόγερο;

Τον τσουρουφλίζεις τον αστακό;

Τον φουσκώνεις τον Αη-Βασίλη;

Τον φυσάς τον κουραμπιέ;

Το παίζεις το θυμιατήρι;

Το μαζεύεις το σαπούνι;

Υ.Γ.: Εσείς πωωωως το λέτε; Περιμένω τις συμμετοχές σας!

Absolut Class

Οι Σκύλλες τις Λύσσας ξέθαψαν μαργαριτάρι μεγατόνων, όπου η Bonnie Tyler τραγουδά για τα πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν στο video clip της. Ιδού:

Αφιερωμένο Εξαιρετικά

Μερικές φορές η ευγνωμοσύνη και η αγάπη που νιώθεις για κάποια αυτόφωτα αστέρια της ζωής σου πρέπει να εκφράζονται εκτός από την καθημερινή αγάπη και με ένα λίγο πιο μελωδικό και ποιητικό τρόπο, με ένα τραγούδι δηλαδή, από αυτά που νιώθεις πως γράφτηκαν για τ'αστέρια αυτά.
Για τη Νίνα λοιπόν, τη γειτονοπούλα της καρδιάς μου, την *αδελφή* ψυχή μου και για όλες τις κοινές αληθινές στιγμές μας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου λέει:

Κάτω απ' το μαξιλάρι

είναι ένα βαθύ πηγάδι

που μέσα κατοικούν

οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ

με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά,

πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,

να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-γιάννη και λωτούς,

με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει

-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-

κύμα φαρμακερό,

να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,

που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη,

που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα

πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμά

από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι

στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ.

Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι,

κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές.

Ήλιε μου τώρα βγες!

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου,

Β' φωνή: Σωκράτης Μάλαμας

Σωκράτης Μάλαμας: (κιθάρα, μαντολίνο)

Κώστας Θεοδώρου: (μπάσο, κρουστά)

Κώστας Βελλής: (βιολί)

Γιώργος Δεληγιάννης: (κλαρίνο)

Δημήτρης Μυστακίδης: (λαούτο)

Εδώ το τραγούδι

Νυχτερινές Αναζητήσεις

Μεγάλη η νύχτα του πτωχού πλην τίμιου φοιτητή. Και γεμάτη απορίες!

Γκράντε Απορία: Που μπορώ να βρω τις βιολοπαρτιτούρες των τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Και άμα δηλαδή μου βρείτε αυτό, δε μου βρίσκεται και του Αλκίνοου γιατί δεν καταφέρνω να βρω τίποτα; :(

Απορία Δύο: Έχω να δω καλή ταινία, με ζουμί, ψαχνό και περιεχόμενο αιώνες. Καμιά ιδέα;

Απορία Τρία: Είναι αλήθεια ότι άμα δεν πλένεις σωστά τα δόντια σου είναι σαν να μην τα πλένεις καθόλου; (ήταν μια διαφήμιση αυτό κάποτε, και θυμάμαι ότι μιλούσε ένα πολύ φιλικό κατά τα άλλα δοντάκι, αλλά με είχε τραυματίσει η ιδέα ότι μπορεί και να μην τα πλένω καθόλου!)

Απορία Τέσσερα και τελευταία: Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Υ.Γ.: Πότε θα φλεβαρίσει;

Ένα παιδί χρειάζεται

Μου το είχε στείλει προ καιρού η Beniamin η 12η και το ξαναβρήκα σήμερα ψάχνοντας κάτι άλλο.
Εξαιρετική παρουσίαση ενός πολύ σημαντικού μηνύματος, για όλους τους γονείς ή όσους συναναστρέφονται με παιδιά.

Ωραία διασκευή, ωραία εκτέλεση!

Hola!

Ζύγισμα

Μια ζυγαριά έχει δυο πιατάκια, στο ένα μπαίνουν τα καλά, αυτά που η ανάμνησή τους σε γεμίζει χαρά μόνο και μόνο που αξιώθηκες και τα έζησες και στο άλλο οι δαίμονές σου, τα κακά, αυτά που με μια ρομφαία σε τρυπάν και σε σκίζουν, και αυτά τα δύο τα τυλίγεις με το χρόνο που διήρκησε το καθένα.
Μου πήρε πολύ καιρό να τοποθετήσω το καθένα στο πιατάκι του, κυρίως γιατί αρνούμουν να πιστέψω πως η φαντασία μου δρούσε εναντίον μου, πως έντυσα εγώ τους δαίμονές μου με όμορφα ρούχα, με φανταχτερά πέπλα, τους έκανα όμορφους και τους αγάπησα για όλα τους τα χαρακτηριστικά.
"Face your fears" δε λένε;
Με καθαρό μυαλό πια, και αυξημένες αντιστάσεις, όχι μόνο αντιμετώπισα τους δαίμονες μου, πρόσωπο με πρόσωπο, τους έγδυσα και τους άφησα όπως ακριβώς είναι, αλλά τους έδωσα να καταλάβουν πως δεν με αγγίζουν πια, και τους έστειλα έξω από το προσωπικό μου σύμπαν μια για πάντα.
Don't get me wrong, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές, άμυνες και κυρίως τις ίδιες αντιλήψεις, μια κατάσταση εμένα μπορεί να μου πάρει μήνες να την ξεπεράσω, εσένα λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Σημασία έχει πως τους άφησα να με αφήσουν, και αυτό είναι κάτι για το οποίο μπορώ πια να είμαι περήφανη.


[υγ.: Η παρομοίωση με τα ρούχα ανήκει σε ένα κορίτσι που γνωρίζω καλά πως με αγαπά και με νοιάζεται βαθιά, γι'αυτό που είμαι. Το κείμενο αφιερώνεται ολόψυχα σε εκείνην, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω οδυνηρά πράγματα και καταστάσεις.]

Suggestion of the week

Έχω καιρό να προτείνω μπλογκ ή ποστ, αλλά σήμερα υπέφερα από τα γέλια με το ποστ του Μάλερ για τη Θεσσαλονίκη.
Την τιμημένη συμπρωτεύουσα την αγαπάμε βαθειά για τις μικρές και τις μεγάλες της ομορφιές και τα αγόρια της φυσικά, και ας είμαστε γέννημα-θρέμμα της πεντάμορφης Αθήνας.
Δε λέω άλλα, διαβάστε τον απολαυστικό συμπλόγκερ, και γελάστε ελεύθερα, εδώ

υγ. Η φωτογραφία δανεισμένη από το προτεινόμενο ποστ.

Through the hard way

Right, wrong or just stupid?(.)
It's only a matter of time (for all 3 them).

Από την πόλη των αγγέλων

Είμαι πολύ μεγάλη οπαδός των μουσικών στις πλατείες και στους δρόμους. Δίνουν στις πολύβουες πόλεις μια άλλη διάσταση, συνήθως μελωδική, ευχάριστη ενίοτε νοσταλγική ή μελαγχολική, και κατά τη γνώμη μου είναι δείγμα πολιτισμού, κουλτούρας και παιδείας.
Στο Στρασβούργο, στην πλατεία του Καθεδρικού ναού, η Yasmeen τραγουδά με μια λυπημένη αγγελική φωνή, χαϊδεύοντας την άρπα της.
Χαλαρώστε, κλείστε τα μάτια και αφήστε την να σας χαρίσει 2 υπέρμετρα μελωδικά λεπτά, κλεμμένα σίγουρα από έναν άλλον κόσμο... :)

I set u free

Αδυναμία Συγκέντρωσης

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ αλλά δεν .
Τραγούδια για τις μέρες λοιπόν, και όποιος αντέξει.

Έλα μου ντε!

Smokie - Who the fuck is Alice?

Πείτε μου και μένα γιατί μας έχει ζαλίσει τον έρωτα.

Η προσφορά της ημέρας

το θυμήθηκα και είπα να το μοιραστούμε :)

Δεσποινίς Βαλεντάιν - Βικτώρια Ταγκούλη

Ακούς;

Ακούω να λες.

2+2=?

Όταν έχω εσένα

δεν φοβάμαι τίποτα.

Λίγα λόγια για το έργο

Προ καιρού κατηγορήθηκα privately πως δεν ανταποδίδω τα σχόλια στους μπλογκερς που τα αφήνουν, και γι'αυτό έχουν σταματήσει να με διαβάζουν διάφοροι και βέβαια να αφήνουν και σχόλια. Με αφορμή αυτό λοιπόν, έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:

Παρατήρηση Ούνο: Το μπλογκ αυτό άνοιξε κατόπιν παρότρυνσης και έχει χαρακτήρα απλό, παρεϊστικο και ό,τι να'ναι. Δεν ακολουθεί κάποια συγκεκριμένη θεματολογία, δεν είναι ούτε επιστημονικό, ούτε σοβαρό, ούτε ποτέ δήλωσα πως έχω πένα (λίγοι λόγοι ας πούμε για τους οποίους κάποιος θα ήθελε να το διαβάζει).

Παρατήρηση Ντούε: Δεν έχω μετρητή επισκέψεων, που σημαίνει πως στ'αλήθεια δεν με απασχολεί ποιοι και πόσοι διαβάζουν. Από τη στιγμή που κάποιος περνάει από δω, αν του αρέσει θα ξανάρθει, και αν του αρέσει πολύ θα κάνει την παρουσία του αισθητή με τον δικό του τρόπο (σχόλιο, email, msn, κλπ). Μπορεί όμως να μην θέλει να την κάνει αισθητή, και ποια είμαι εγώ να τον κατασκοπεύσω;

Παρατήρηση Τρε: Δεν ανταποδίδω σχόλια. Αν περιμένετε αφήνοντάς μου σχόλιο ότι θα λάβετε σύντομα άλλο ένα για τη συλλογή σας, γράψατε X. Τα σχόλια δεν είναι βόλοι που ανταλλάσσονται.

Παρατήρηση Κουάτρο: Διαβάζω πολλά μπλογκς, όταν το επιτρέπει η διάθεση και ο χρόνος μου. 'Οταν γίνεται αυτό, μπορεί και να σχολιάσω τα εν δυνάμει ενδιαφέροντα κείμενα. Άλλες φορές όμως, διαβάζω κάτι και χρειάζεται χρόνος για να το σκεφτώ και να το χωνέψω, και δεν σημαίνει απαραίτητα πως οι παρατηρήσεις που έχω να κάνω είναι αρκετά σημαντικές για να τις μοιραστώ. Άλλες διαβάζω μονοκοπανιά ένα μπλογκ που είχα καιρό να επισκεφτώ, και δεν μου πολυαρέσει να αφήνω σχόλια σε αρχαία κείμενα, πιθανόν άλλωστε ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας θα τα δει, οπότε γιατί τόσος κόπος; Αν ωστόσο κάτι με συγκινήσει, θα στείλω μέιλ.

Παρατήρηση Τσίνκουε: Δεν υπάρχει δημοκρατία. Αν αφήσετε σχόλιο υβριστικό προς εμένα ή άλλο μπλογκερ που σχολιάζει σ'αυτό το μπλογκ, πολύ απλά δεν θα δει ποτέ το φως της (τρομερής) δημοσιότητας από εδώ.

Παρατήρηση Σέι και τελευταία: Δεν γράφω συχνά γιατί έτσι μου αρέσει. Το μπλογκ είναι δικό μου, κουμάντο εδώ κάνω εγώ. Εγώ θα αποφασίσω πότε θα γράψω και τι, γιατί έτσι μου αρέσει.

Όποιος δεν συμφωνεί με τις απλές αυτές παρατηρήσεις, μπορεί ελεύθερα και ωραία να μεταβεί στο επόμενο διαθέσιμο μπλογκ. Ευχαριστώ.

Η Ροδιά και η Βατομουριά

"...Είμαι της λογικής ότι άμα δεν καείς εσύ, ζεστασιά στη ψυχή του άλλου δεν θα φτάσει. Έτσι τραγουδάω..."*


Τις διακοπές του Πάσχα, φέτος, μετά από γκουχ γκουχ αρκετά χρόνια, τις πέρασα στην Ελλάδα. Συνήθως κανονίζω πότε θα κατέβω σύμφωνα με το νυχτερινό καλλιτεχνικό πρόγραμμα των Αθηνών, και όχι με τις ελληνικές γιορτές. Ο πρωταρχικός λόγος φέτος, δεν ήταν φυσικά οι διακοπές αλλά οι παραστάσεις του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (για τις οποίες όμως δεν θα σας πω σε αυτό το ποστ) και η σύμπραξη δύο πολύ μεγάλων κυριών, για τις οποίες σας είχα μιλήσει και λίγο καιρό πριν.







Μιλώ βεβαίως για την Τάνια Τσανακλίδου και τη Μάρθα Φριντζήλα, τις προθιέρειες του πτωχού πλην τίμιου τούτου μπλογκ, που εμφανίζονται τα Δευτερότριτα στην μουσική σκηνή Μετρό. Την Τάνια την γνώρισα μέσα από το ραδιόφωνο Μελωδία όπου στα μαρτυρικά χρόνια του σχολείου μου έκανε παρέα, και σταδιακά απέκτησα τους δίσκους της έναν προς έναν, αγαπώντας την όλο και πιο πολύ. Την Μάρθα, τη Μαρθούλα, μέσα από την μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, λίγα χρόνια πριν, και η παράξενα κρυστάλλινη φωνή της καρφώθηκε άπαξ και διαπαντώς στην καρδιά μου. Η συμπραξή τους λοιπόν ήταν σχεδόν αδύνατο να μην γίνει πόλος έλξης για μένα.

Στην μικρή σκηνή δεν υπήρχαν νούμερα και μπαλέτα, παρά μόνο όσα χρειάζονταν,οι δύο μουσικοί που συνόδευσαν τα κορίτσια, ο πιανίστας Τάκης Φαραζής και ο ακορντεονίστας Παναγιώτης Τσεβάς, κι ένας φούξια διθέσιος καναπές, ταιριαστός με τα γοβάκια της Τάνιας. Ένα κουαρτέτο που έκανε πολλά περάσματα από την ελληνική παράδοση μέχρι την σύγχρονη ξένη μουσική σκηνή και μας χάρισε ένα τρίωρο αστρικό ταξίδι γεμάτο δύναμη και παιδικότητα, έναν συνδυασμό σπάνιο, αφήνοντας όλους εμάς..άφωνους. Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές με το στόμα κρεμασμένο, άλλες ανατριχιασμένη και άναυδη με την ερμηνεία ή την μουσική, μα διαρκώς ευτυχισμένη και συγκινημένη.







Ήμουν σίγουρη εξ'αρχής πως το πρόγραμμα δεν θα με απογοήτευε, βαθειά μέσα μου όμως πήγα για ένα και μόνο τραγούδι, ευελπιστώντας δηλαδή να ακούσω από τα χείλη της Μάρθας το τραγούδι "Θα με δικάσει", που πρώτη η Σωτηρία Μπέλλου ερμήνευσε. Έχοντας όμως ξεχάσει τον φορτιστή της φωτογραφικής στα ξένα, και αδυνατώντας να σας δείξω φωτογραφικό υλικό, δανείζομαι από παλαιότερη παράστασή της το τραγούδι αυτό, και σας το παρουσιάζω.







Η Μάρθα και η Τάνια βρίσκονται στο Μετρό (Γκύζη και Κάλβου), τις Δευτέρες και τις Τρίτες για να περάσουν πρώτα από όλους εκείνες καλά και ύστερα για να κάνουν σε μας το ίδιο, και λαμβάνοντας υπ'όψιν την παράταση των παραστάσεών τους, υποπτεύομαι πως το καταφέρνουν στο έπακρο!










*Τάνια Τσανακλίδου

The Melancholy Death of Oyster Boy

stop motion
pure class

Vincent by Tim Burton

αγαπώ Tim Burton!