Προσπαθώ να ξεχάσω την καταστροφή , και να θυμάμαι οτι πρέπει να κάνω ότι περνάει απο το χέρι μου για να βοηθήσω στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος(και τον πληγέντων βέβαια).Σοκαριστικές οι φωτό αλλα και αφυπνιστικό το περιεχόμενο τους.
Καλημέρα και συγνώμη για το αργοπορημένο σχόλιο... Θεωρώ την πρώτη φωτό που ανέβασες ως την πλέον παραστατική... όχι μόνο τα δάση, αλλά και τα ανθρώπινα έργα -όπως και οι ζωές- έγιναν παρανάλωμα του πυρός...όνειρα τσακισμένα, για ακόμα μια φορά, φώτα σβησμένα,ελπίδες κατεστραμμένες, όλα, όλα παραδομένα στην καταστροφή.. και στη λήθη,που συνοδεύει τα -συχνά κροκοδείλια- δακρυά μας... στα καμμένα,εκεί που η φωτιά άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της, η μνήμη της καταστροφής θα συνδεύει τις ζωές όχι μόνο της παρούσας γενιάς που επλήγη, αλλά και των επόμενων... στο μικρόκοσμό μας, όλοι εμείς θα θυμόμαστε πως κάποτε, παραμονές εκλογών, κάποιες περιοχές έγιναν παρανάλωμακαικάποιες ζωές χάθηκαν...και θα συνεχίζουμεμε την ίδια απάθεια να στρέφουμε τα βλέμματά μας γυρώ από τον εαυτό μας καιμόνο...αλήθεια,είμαστε πολύ μικροί,ακόμα και όταν "συγκινούμαστε"... ελπίζω μονάχα,τούτη τη φορά να μην ξεχάσουμε... τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα...
εκρηκτικός μηχανισμός
εκρηκτικός μηχανισμός
εκρηκτικός μηχανισμός 
καμμένη ελιά
10 comments:
Πολύ καλή η επιλογή του φωτογραφικού υλικού. Πραγματικά είναι ό,τι πιο τραγικό έχουμε ζήσει σα χώρα τα τελευταία χρόνια.
Τι να πει κανείς;
Χαρα στο 'στομαχι' κοριτσι μου που ανεβασες αυτες τις φωτογραφιες. Ετσι πρεπει ομως, για να μην ξεχνιομαστε. Ευγε!
τι να πω ρε παιδιά... ότι ελάχιστο είχε απομείνει έγινε κάρβουνο αυτές τις μέρες.... απλά δεν μπορώ να το πιστέψω...................
such terrible destruction is hard to comprehend -- your photos bring it home more than the newsreels on TV -- thanks for that.
Προσπαθώ να ξεχάσω την καταστροφή , και να θυμάμαι οτι πρέπει να κάνω ότι περνάει απο το χέρι μου για να βοηθήσω στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος(και τον πληγέντων βέβαια).Σοκαριστικές οι φωτό αλλα και αφυπνιστικό το περιεχόμενο τους.
Καλημέρα και συγνώμη για το αργοπορημένο σχόλιο...
Θεωρώ την πρώτη φωτό που ανέβασες ως την πλέον παραστατική... όχι μόνο τα δάση, αλλά και τα ανθρώπινα έργα -όπως και οι ζωές- έγιναν παρανάλωμα του πυρός...όνειρα τσακισμένα, για ακόμα μια φορά, φώτα σβησμένα,ελπίδες κατεστραμμένες, όλα, όλα παραδομένα στην καταστροφή.. και στη λήθη,που συνοδεύει τα -συχνά κροκοδείλια- δακρυά μας... στα καμμένα,εκεί που η φωτιά άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της, η μνήμη της καταστροφής θα συνδεύει τις ζωές όχι μόνο της παρούσας γενιάς που επλήγη, αλλά και των επόμενων... στο μικρόκοσμό μας, όλοι εμείς θα θυμόμαστε πως κάποτε, παραμονές εκλογών, κάποιες περιοχές έγιναν παρανάλωμακαικάποιες ζωές χάθηκαν...και θα συνεχίζουμεμε την ίδια απάθεια να στρέφουμε τα βλέμματά μας γυρώ από τον εαυτό μας καιμόνο...αλήθεια,είμαστε πολύ μικροί,ακόμα και όταν "συγκινούμαστε"... ελπίζω μονάχα,τούτη τη φορά να μην ξεχάσουμε... τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα...
Μία φωτό την απαλλοτρίωσα.
Θένκς.
κάνε δουλειά σου.... εδώ που φτάσαμε..
Post a Comment