8 years ago

8 years ago, που λέτε παίδες, ήμουν ένα ενεργό μέλος αυτής της κοινότητας.
Στο μεταξύ, γύρισε ο κοσμος μου ανάποδα, έχασα, έχασα, έχασα, κέρδισα και κάτι που και που ;-) , αποφοίτησα, έγινα γιατρός, μετακόμισα 852 φορες, εφημέρευσα σαν να μην υπάρχει αύριο και είδα τη γλύκα της 26ωρης δουλειάς χωρίς ανάσα,  και ω! του θαυματος, ένα τυχαίο Σάββατο του Γενάρη ξαναβρέθηκα από σπόντα εδώ.
Θες απο νοσταλγία; Θες από τύχη; Θα δείξει.
Το άλιεν δεν είναι πια οπως παλιά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Λιγα έμειναν ανέγγιχτα από τον χρόνο, και ο χρονος πια είναι αληθινά λίγος και ως επί το πλέιστον κακός.
Δεν ξερω αν θα γραφω, δεν ξερω πια και τι έχω να πω..
Μια νότα εδώ, όπως παλιά, που και που θα ακουγεται. Για τα υπόλοιπα.. :)
Καλώς σας βρήκα :)

Peace

Μια αμοιβάδα στον κήπο μου

η δεύτερη είναι χοντρουλή και δεν χωράει να περάσει από το φράχτη


Mε τους γείτονες κάνουμε κρυφό διαγωνισμό σε καθημερινή βάση ποιος θα κάνει περισσότερη φασαρία. Αυτοί έχουν δυο πατσαβουροσκυλάκια που ουρλιάζουν υστερικά όλη μέρα και τα ακούω από τα ντουβάρια αλλά ΚΑΙ τον απορροφητήρα, κι εγώ όταν συμβαίνει αυτό, βγάζω προς τα έξω τον αδαμάντινο μου χαρακτήρα και τους κερνάω γλυκά κι εδέσματα υψηλής θερμιδικής αξίας (insert σαρδόνιο χαμόγελο) και αναρωτιέμαι με φουσκίτσα που φαίνεται πάνω από το κεφάλι μου, πόσο ακόμα θα αντέξουν τ'αυτιά τους και οι τοίχοι τα μπάσα μου.

Να, ας πούμε πριν από λίγο που γάβγιζαν (πάλι) οι σφουγγαρίστρες υστερικά "ιιιφφφ, ιιιφφφ, ΙΙΙΙΙΙΦΦΦΦΦΦΦΦΦ" και εγώ διάβαζα, σταμάτησα και τους κέρασα αυτό και όταν τρομάξαν τα γλυκούλια μου και σταμάτησαν (δόξα σοι) τους χάρισα με αγάπη ααααυτό!

Στον διάδρομο, χαιρετιόμαστε με χαμόγελο.
Μια σχέση αγαστή, μια ώριμη σχέση.

Update! κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!

Μουσική για ξενύχτηδες

Borgore και Cry me a river? Πως αυτά τα δύο γίναν ένα;

πάααρε να 'χεις!

εε!! και αν είσαι στο γραφείο δυνάμωσε!!

Η απορία της ημέρας

Στη Λαμία, λέει, υπάρχει ένα παπουτσάδικο που λέγεται "Παπουτσοσκοτωμός". Δεν θες να ξέρεις *τι* έπαθα μόλις άκουσα το όνομα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Ο ιδιοκτήτης έχει έξω από το μαγαζί του μια τέντα, η οποία όμως καλύπτει την πρώτη συλλαβή της επωνυμίας.
Μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει;

8.5 to go

Κάθησα και σκέφτηκα τι πρέπει να κάνω για να γίνει η χρονιά πιο παραγωγική και ενδιαφέρουσα, μέχρι που θυμήθηκα ότι είμαι προνοητικό παιδί και έχω ήδη κάνει λίστα για το 11 (κονφετί πέφτει αυτή τη στιγμή, πανηγυρική η ατμόσφαιρα κυρίες και κύριοι!).
Ως καταναλωτικό τέρας ον, ξεκίνησα από τα βασικά.
Πήρα όχι αυτά αλλά αααααυτά τα παπουτσάκια (το ροζ και εγώ δυο δρόμοι παράλληλοι, αλλά έχε χάρη που δεν είχαν τα άλλα!). Και όχι μόνο τα πήρα, αλλά τα έτρεξα κιόλας! Αμέ!
Αν σας αρέσει το κυριολεκτικό τρέξιμο, σας προτίνω το μοντέλο ανεπιφύλακτα. Είναι πολύ μαλακά, ελαφριά και έχουν και φωσφορίζοντα στοιχεία για μας τους νυχτερινούς τύπους. Ναι, τα αγαπώ. Και ήθελα να το σημειώσω εδώ για να το βλέπω και να θυμάμαι πόσο μου αρέσουν και να βγαίνω να τα χρησιμοποιώ.
Για να είμαι ειλικρινής, είναι τόσο όμορφα που δεν μου κάνει καρδιά να τα αφήσω αφόρετα κι ας είμαι στην ωμή πραγματικότητα μια couch potato.
Και αφού στα παπουτσάκια έβαλα ✓, μένουν μόνο 9 πράγματα που θα πρέπει να κουτσοβολέψω φέτος one way or another (σιγά να μην είναι μόνο 9, αλλά..ναι).
Και κάνω και ποστάκι (καμμένο βέβαια, ποστάκι nonetheless)! Σημαίνει δηλαδή πως πλησιάζω λίίίίίίίγο πιο κοντά στο έταιρο φετινό resolution, να γίνω δηλαδή πιο συνεπής blogger.
Τώρα για τα άλλα βλέπουμε. Είναι νωρίς ακόμα (...είπε η Ιωάννα για να ξεγελάσει τον εαυτό της)!
Χαμογελάω στο 2011. Τώρα μένει να δω αν θα μου χαμογελάσει και αυτό!

New Year's Resolution

"If you wish to forget anything on the spot, make a note that this thing is to be remembered."
Edgar Allan Poe

Λίστα για το 2011.
Θα είναι καλό, κρύβει άλλωστε στο μανίκι του δύο άσσους.


1."Do not hurry, do not rest." Goethe
2.Να διαβάζω περισσότερο.
3.Να παίρνω πιο συχνά τηλέφωνο τους αγαπημένους.
4.Να εκφράζω αισθήματα και συναισθήματα. Να λέω "Σ'αγαπάω" ακόμα και όταν είμαι σίγουρη πως ο αποδέκτης το ξέρει.
5.Να πάρω επιτέλους αυτά τα παπούτσια και να ξαναρχίσω τρέξιμο.
6.Να παίζω περισσότερο βιολί. Οι γείτονες είναι φίλοι με κατανόηση.
7.Nα κάνω περισσότερα πράγματα επειδή θέλω και όχι επειδή πρέπει.
8.Να μάθω επιτέλους να φτιάχνω origami.
9.Να πάω στην Ιαπωνία ^_^
10.Να γίνω πιο συνεπής blogger.

+1

+2

Ευτυχές, ΛΕΜΕ, και στο χέρι μας το νέο έτος! Καλή χρονιά!

Ευχές

Κόσμε! Ου-ου!

Χιόνια Πολλά! Ανώδυνα, ανεπαίσθητα, αναίσχυντα, ειρηνικά…(και καλή απολογία, την επί του φοβερού βήματος…)


Υ.Γ.: Κρατάμε την παράδοση, και όπως και πέρυσι, το τραγούδι που συνοδεύει τις ευχές μου για εσάς είναι ο ύμνος για την ζωή. Καλά Χριστούγεννα! I've got life! So do you! :)

Αγωνία

Αγωνία θα πει θυσία των πραγμάτων,
ανάγκη γυμνώσεως ως την ανιδιοκτησία των ουρανών,
υλική και σωματική και ψυχική.
Απ’ την ώρα που γεννήθηκα είμαι χρεωμένος στην αγωνία

Νίκος Καρούζος (17.7.1926 - 28.09.1990)

Συναίσθημα

Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει μια εικόνα;

Μιας άλλης εποχής, μιας άλλης ζωής, αυτής της γης

ράθυμα απογεύματα καλοκαιριού, ένα κοκτέιλ στο χέρι, ο ήλιος να δύει γλυκά γλυκά και αυτή η μελωδία να παίζει από ένα παλιό πικάπ ξανά και ξανά και ξανά.

Στο φίλο που μου το χάρισε, ένα μεγάλο "ευχαριστώ!" για τώρα και για πάντα.

Μέρες Ραδιοφώνου

ένα ποτό-ένα τραγούδι-ένας παραγωγός-Σαββατοκύριακα πίσω από το μικρόφωνο.

in- oh.. i sooo love and miss the radio - mode ..

Απορρίματα και λοιπά άχρηστα είδη.

Τα σκουπίδια που μπαίνουν ως περιτύλιγμα χρήσιμων προϊόντων στο σπίτι μου, προτιμώ να αποφασίζω εγώ πότε θα πεταχτούν. Και φροντίζω να το κάνω πάντα η ίδια. Γι'αυτό, στο καλό, και καλά να περνάς στη χωματερή που θα καταλήξεις.

Ένα υπέροχο project!

Αυτό το καλοκαίρι, στα πάρκα και τις πλατείες της Νέας Υόρκης 60 πιάνα έχουν τοποθετηθεί με την επιγραφή "Play me, I'm yours" για να ενθαρρύνουν τους πολίτες να παίξουν μουσική και να γνωριστούν μεταξύ τους.
Θα ήθελα πολύ να δω ένα τέτοιο πρότζεκτ να πραγματοποιείται και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τα παιδιά αλλά και όσους παραμένουν παιδιά να βγουν στους δρόμους να παίξουν μουσική. Για την κάθαρση και την πληρότητα που αυτή σου χαρίζει, αλλά και για τα ωφέλη της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.
Μήπως ήρθε ο καιρός τα ωδεία να γεμίσουν ασφυκτικά από ανθρώπους που θέλουν να νιώσουν την μαγεία της μελωδίας, οι φιλαρμονικές να πάρουν νέα μέλη και όλοι να γίνουμε μια ορχήστρα και να βγούμε στους δρόμους;
Μήπως η Μουσική (και οι τέχνες γενικότερα) είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι;

Δώστε μας Μουσική! Την χρειαζόμαστε!

Πηγή

"Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί"

Η ζωή είναι αλλού και μια μέρα θα επιστρέψω πεζή να την διεκδικήσω. Μέχρι τότε, Νικόλας Άσιμος και το κεφάλι ψηλά.

ΦΩΣ!

Όταν το σώμα μου αρχίσει να γίνεται ελαττωματικό, μια χάρη θα ήθελα να ζητήσω από σένα, αγαπητό Σύμπαν, που με αφουγκράζεσαι. Μια χάρη ζωτικής, στ'αλήθεια, σημασίας. Να μην χάσω την ακοή μου, μέχρι την τελευταία πνοή.

Αν διαβάζετε το μπλογκ καιρό, θα έχετε καταλάβει περίπου τι μου αρέσει και με επηρεάζει πιο πολύ. Η ζωή μου όλη περιβάλλεται προστατευτικά από το μαγικό φαινόμενο του παλμού. Τα πάντα είναι παλμός, ένα κύμα δηλαδή, κύμα και το φως που λέγεται μουσική.
Φως που τρυπώνει από τις πιο μικρές χαραμάδες και δίνει ενέργεια στον απειροελάχιστο κόκκο της ύπαρξης μου.

Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας. Αφιερώστε κάτι λιγότερο από 10 λεπτά και ακούστε για τί πράγμα μιλάω.









Αν ακούγεται έτσι από βίντεο.. αυτό το πλάσμα που ήρθε για να μας δώσει ελπίδα και πνοή, πώς τραγουδάει ζωντανά;

Ματούλα Ζαμάνη, φίλοι αναγνώστες. Ματούλα Ζαμάνη.

Till the very end.

Όλοι Sinnermen δεν είμαστε;

Intergalactic respect for now and forever.

δες πρώτα το part 1, εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=DIPACyDwC14&feature=channel

και μετά συνέχισε με το part 2 για να νιώσεις γιατί το έγχορδα είναι τόσες άπειρες κλάσσεις ανώτερα από όλα τα άλλα όργανα μαζί. τέλος.

:)

για τις 10 μαγικές μέρες που σήμερα έλαβαν τέλος
αφιερωμένο
εξαιρετικά.

Ξημερώνει;

κι αν χαράζει,
το φως δεν φτάνει εδώ.