Friday, May 25, 2007

103 Λόγοι για να εισαι Έλληνας....

υκλοφορούσε αρκετά πρίν μερικά χρόνια. Απόψε το βρήκα τυχαία στα αρχεία μου και είπα να το ανεβάσω για όσους δεν το έχουν δει.]
 

1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι
2. Γιατί μπροστά στο ρεβανί τι να μας πει το μιλφέιγ
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες
4. Γιατί "καμάκι" και "σουβλάκι" είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους
φτάνει κανένα "ορντέβρ"
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί
7. Γιατί "λουλουδοπόλεμος" δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον
πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα
σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία "και αύριο μέρα είναι"
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να
βρούμε θέση να καθίσουμε
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις "λαδιές" μας τις
κάνουμε με θράσος
16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας
από συνήθεια
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που
βάζουμε μέσα
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη "με άδεια χέρια"
20. Γιατί η λέξη "κερνάω" υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει "καψούρα"
22. Γιατί βράζει το αίμα μας
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή
26. Γιατί δε "μασάμε" από 400 χρόνια σκλαβιάς
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα
30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο
ήχο
31. Γιατί το "Αι Γενέαι Πάσαι" της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει
την τρίχα κάγκελο
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να
χρειαζόμαστε ψυχίατρο
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
37. Γιατί η συνταγή "αλά ελληνικά" είναι η πιο πετυχημένη
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά? πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και πού να τρέχουμε
τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη
χοληστερίνη
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν
πάνω στα δέντρα
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε
ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό
ταμπεραμέντο
44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται
για φραπέ
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!
46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και
αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια
και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε
αραχνοΰφαντους χιτώνες
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν
σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του
υπέροχη γεύση
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη
ζεμπεκιά με περηφάνια
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να
αγαπάμε
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε
κακία
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του
όσο εμείς
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι
τρέχουν στο δρόμο
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική
ονομασία
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε
ακαταμάχητοι
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο "δυνατό" ενώ των ξένων στο "αθόρυβο"
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη
διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε "αδελφέ" στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε
περισσότερο
64. Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε
έναν Έλληνα
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και
τρωμε
66. Γιατί κάποτε "φωτίσαμε" ολόκληρο τον κόσμο
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι
και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε
ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι
η αδυναμία μας
75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε
διασκεδάζοντας
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν
πιάνεται η ψυχή μας από τη σκοτίδα του βιτρώ
78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια
79. Γιατί ξέρουμε να "κλέβουμε" αλλά και να μην "καρφώνουμε" αυτόν
που "κλέβει" στις εξετάσεις
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε
τα δεκαοκτώ
82. Γιατί είμαστε των άκρων
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: "Για την
Ελλάδα, ρε γαμώτο!"
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα.
Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής
να έρθει μία εβδομάδα
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους
κατοίκους
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά
τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε
περισσότερο από όλους.
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο
χιλιάδες χρόνια μετά.
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι
ελληνικά.
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα
φρέσκα.
97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι
απλώνουν?
100. Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.
101. Γιατί το σύνθημα Ελευθερία 'η Θάνατος ήταν ελληνικό.
102. Γιατί πληρωνόμαστε Παρασκευή και Κυριακή πρωί δεν έχουμε
λεφτά ούτε για τσιγάρα.
103. ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΣΟΥΒΛΑΤΖΗ, ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΤΙ NΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΟΠΕΛΙΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΟΥΜΑΙ, AΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΩ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΑΠ' ΟΛΑ ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ.


Sunday, May 13, 2007

You rock!!

Το τίμιο τούτο μπλογκ στηρίζει τον αθλητισμό, την τέχνη, τη μουσική, κάθε τι αντικειμενικά ωραίο. Έχοντας εκφράσει στο παρελθόν την ιδιαίτερη συμπάθειά μου για το καλλιτεχνικό πατινάζ, και δύο συγκεκριμένους εκφραστές του, νιώθω την ύψιστη υποχρέωση να προβάλω ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του ανωτέρω συνδιασμού. Σχόλια για το πόσο θεότεκνο είναι το πλάσμα που ακολουθεί, για την μεταμόρφωσή του από έφηβο σε άνδρα, και διθύραμβοι για τον Stephane Lambiel, δεκτά.






 

Thursday, May 10, 2007

Wednesday, May 09, 2007

;-)



Σε αφήνω-με κυνηγάς, σε θέλω-χάνεσαι, μ’αγαπάς-σε ξεχνώ, με ψάχνεις-χάνομαι, θέλω να σε δω-εξαφανίζεσαι, μου μιλάς-σου γελώ , με κρατάς- φεύγω, με φιλάς-ξεχνιέμαι, γελάς-γελώ, μ’ αγαπάς – σ’αγαπώ!

Saturday, May 05, 2007

Monday, April 30, 2007

20 !




Ροζ
ή άσπρο-μαύρο;


χμουυυυ......

Saturday, April 28, 2007

Ύψιστη αφοσίωση

Οι νότες που βγαίνουν από τα βιολιά του, η τεχνική του, τα όργανα που κατείχε και με τα οποία έπαιζε, η ματιά του, το ύφος του, με κάνουν να τον λατρεύω και να τον μισώ ταυτόχρονα. 3 αγαπημένα μου κομμάτια από τον αξεπέραστο Jascha Heifetz .

Paganini Caprice No. 24 


Melodie by Gluck


Rondo by Mozart


To πιο ακριβό παγωτό

Την Τετάρτη το μεσημέρι περπατούσα από το πανεπιστήμιο σπίτι. Έκανε πολύ ζέστη παρόλο που μόλις είχε σταματήσει να βρέχει, έτσι το να φάω παγωτό ήταν ζήτημα επιβίωσης. Μπαίνω λοιπόν σε ένα ζαχαροπλαστείο. Δύο κοπέλες εξυπηρετούν εκείνη τη στιγμή, η μία είναι απασχολημένη με τον διπλανό μου, η άλλη με εμένα. Αφού της παραγγέλνω το παγωτό, βγάζω τα γυαλιά ηλίου από το μάτια μου (τα φοράω πάντα εκτός από τη νύχτα) και τα ακουμπάω στο ψυγείο μπροστά μου. Γυρίζω στην τσάντα μου να βγάλω χρήματα. Μέχρι να ξαναγυρίσω στην κοπέλα να πληρώσω τα γυαλιά έχουν εξαφανιστεί μαζί με τον νεαρό διπλανό μου. 1-2 άτομα τον είδαν, κανένας δεν τον σταμάτησε, κανένας δεν είπε τίποτα.. Πάνε τα γυαλάκια μου.... :-( 

Sunday, April 22, 2007

Μπήκε η Άνοιξη;

Ανατολικά της Εδέμ
Αρλέτα


Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω ποιόν ίσκιο ρωτάς

Αχ, μια φορά κι έναν καιρό
όταν ρωτούσα ποιόν έχω Θεό
μου τραγουδούσε η μαμά
τα βράδια στα σκοτεινά:

Ανατολικά της Εδέμ
ήταν ένας τύπος μποέμ
που φορούσε πάντα λουλούδι στο πέτο

Ήτανε πολύ αμπιγέ
είχε ένα κοστούμι ριγέ
περπατούσε λες κι είχε κάνει μπαλέτο

Έδινε χιλιάδες φιλιά
πλήρωνε για να 'ρθουν βιολιά
και τα βράδια γλυκά τραγουδούσε
έναν τόσο λυπημένο σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ

Amour, toujours
ca va, bonjour

Παντελόνια κοντά ναυτικά
με το πιάνο και τα γαλλικά

Amour, toujours
ca va, bonjour

Εν δυο τρία, ξανά τον σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...

Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ, στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω γιατί μ' αγαπάς



Thursday, April 05, 2007

Επήλθε η πόρωσις!!

Η ώρα σχεδόν 2 το πρωί και η απόλυτη ησυχία επικρατεί στο σπίτι. Διαβάζω στην κουζίνα με καθαρό μυαλό και φοβερή διάθεση, διαύγεια υποθέτω όμοια με αυτή που οι χρήστες αμφεταμινών διαθετουν στην εξεταστική (τι κρίμα να είναι απαγορευμένες.. :ρ) . Σήμερα τα (ήδη πολύ ευαίσθητα νεύρα μου) γίναν κρόσια. Δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ καθόλου, μιας και οι γειτόνισσες μου αποφάσισαν να λύσουν το Κυπριακό στο μπαλκόνι που μοιράζομαι μαζί τους, ο κηπουρός να κουρεύει το γκαζόν για 1 ώρα και 45’ (τόση ώρα δεν μπορώ να καταλάβω τι έκανε στον μικροσκοπικό κήπο μας) , τα πουλάκια να κελαηδάν με ρυθμό εκνευριστικό, τηλέφωνα και κουδούνια να κουδουνίζουν και άλλα τέτοια παρόμοια ευχάριστα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα δίπλα ακριβώς στα βιονικά μου αυτιά. Τώρα όλα και όλοι σώπασαν. Επιτέλους σιωπή... Νιώθω υγιής!!

Χέεεελλπ συνάνθρωποι !!!

'Εψαχνα να βρω μια διαφήμιση της Sprite, φετινή αν δεν κάνω λάθος, που είναι ένας πιτσιρικάς πάνω στο skateboard του και κάνει κάτι τρελά πράγματα σε οποιαδήποτε φλατ επιφάνεια βρει και πηδάει από δω κι απο κει και έχει πολύ φάση ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΚΑΣΕΙ. ( βασικά το άθλημα θέλω να μάθω πως λέγεται γιατί είχαμε μια κουβέντα επ'αυτού με μια ψυχή) . Εκεί που έψαχνα λοιπόν βρήκα μια απίστευτη διαφήμιση που είμαι σίγουρη ότι θα την εκτιμήσετε!!
(Και τώρα έρχεται το request: Προβατάκι μουυυ σέξυ εστέτ και καλλιεργημένο με τα άπειρα κονέ και τις απίστευτες γνώσεις, θα με βοηθήσεις να τη βρωω;; Εεεε φανταστικό Πρόβατο;;)
Φυσικά απευθύνομαι και σε οποιαδήποτε άλλη ψυχούλα ενδιαφερθεί ( χεχε)
Να και η διαφήμιση ( ξέρω σας έσκασα τόση ώρα) :









Wednesday, April 04, 2007

Η κούκλα

Ω ναι μικρή μου! Πρέπει να το παραδεχτώ! Ήσουν ένα παιγνίδι για μένα .Είχε πλάκα που παίζαμε που και που . Μου κρατούσες συντροφιά όταν βαριόμουν , ξενυχτάγαμε μαζί, α! και πηγαίναμε και βόλτες. Εντάξει, καλά ήταν, αλλά τώρα σε βαρέθηκα . Γι’αυτό θα σε βάλω στο πατάρι μαζι με τα παλία μου παιγνίδια, κι αν ποτέ θυμηθώ τις καλές μας στιγμές, ποιός ξέρει, μπορεί και να σε κατεβάσω απο κεί και να θελήσω να ξαναπαίξουμε.Μόνο που δεν ξέρω αν θα θές εσύ. Αλλά εντάξει μωρέ, κάτι θα σου πω και θα σε πείσω να μη λυπάσαι.
Ξέρεις, ήσουν καλό παιγνίδακι, αν και με κούρασες λίγο τόσο καιρό. Ήσουν απαιτητική και ήθελες να παίζω μαζί σου πιο συχνά. Γι’αυτό θα’χεις άλλη τύχη από τα υπόλοιπα παιγνίδια τελικά. Θα σου βάλω φωτιά και θα σε κάψω. Απόψε.


Don't sleep!!

Τον τελευταίο μήνα κάθε μα κάθε βράδυ βλέπω τα πιο δαιδαλώδη και ανεξέλεγκτα όνειρα που έχω δει ποτέ, όνειρα που τα ερεθίσματά τους δεν έχω ιδέα σε ποιο κομμάτι του υποσυνήδειτού μου είναι καταχωνιασμένα ούτε το πως βρέθηκαν εκεί.

Δεδομένου ότι τα όνειρά μας διαρκούν 1 δευτερόλεπτο στην φάση R.E.M. ( rapid eye movement, όχι το συγκρότημα) του ύπνου μας, νιώθω πως πραγματικά πρέπει να κόψω ότι παίρνω γιατί μου προκαλεί παραισθήσεις .

Μπλεγμένα πρόσωπα που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται, αθλητικές επιδόσεις που δεν διαθέτω για παράδειγμα στο χόκεϋ , επαναλαμβανόμενα και σε συνέχειες όνειρα που με βρίσκουν να διαφωνώ μέχρι φόνου με τον σπιτονοικοκύρη μου που δεν με αφήνει να φέρω σκύλο στο διαμέρισμα ( θέλω σκύλοοοοοο) είναι μερικά από τα τελευταία παραδείγματα που έχω.

Το πιο πρόσφατο που έχω στο ενεργητικό μου (ή μήπως στο παθητικό μου;) συνέβη εχθές το βράδυ.
Ήμουν λέει σε ταξί που θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο , με άγνωστο ταξιτζή Ούγγρο που μίλαγε Αγγλικά (!) . Λίγο πριν φτάσουμε διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει διαβατήριο και εισιτήριο στο σπίτι (μιλάμε για μένα που κοιτάζω 30 φορές πριν φύγω
για να σιγουρευτώ) και ζητώ από τον ταξιτζή να γυρίσουμε για να τα πάρω. Εκείνος βάζει τις φωνές ότι είμαι ανεύθυνη και ότι δεν μπορεί να γυρίσουμε γιατί δεν θα προλάβει να πάρει μέρος στον ιστιοπλοϊκό αγώνα που ξεκινά σε μία ώρα , και που όλως τυχαίως σε εκείνο το σημείο βρισκόμαστε και αγναντεύουμε τις βάρκες.(θυμίζω ότι βρισκόμαστε στην Ουγκάντα, εεμμ συγγνώμη Ουγγαρία ήθελα να πω, που απ όσο ξέρω θάλασσα δεν έχει.. ) Μου λέει λοιπόν πως μπορώ να γυρίσω με τα πόδια και βέβαια, εκείνη τη στιγμή ακριβώς θυμάμαι ότι είμαι 9 μηνών έγκυος (!!!!) και με την κοιλιά στο στόμα και με πιάνει μια κατάθλα που δεν θα προλάβω να πετάξω για Αθήνα και δεν θα είναι εκεί να με παραλάβει η οικογένεια για να πάμε στο νοσοκομείο να γεννήσω.

Ο καλός Θεούλης όμως έχει προνοήσει για μένα, και εκεί που αγναντεύουμε βλέπω θείο, θεία και ξαδέλφια που πέφτουν όλοι από τα σύννεφα μόλις αντικρίζουν την κοιλιά (δεν το ξεραν βλέπεις... Θα μου πεις, εδώ δεν το ‘ξερα εγώ..... ) αλλά προσεφέρονται να με πάνε σπίτι και μετά αεροδρόμιο. Αφού φτάνουμε στο έρμο το αεροδρόμιο, με πιάνει μια νύστα άνευ προηγουμένου και κοιμάμαι στην αίθουσα αναμονής και χάνω την πτήση με αποτέλεσμα, μόλις ξυπνήσω να με βρω με ένα μωρό (κοριτσάκι- μια γλύκα) στην αγκαλιά και στην Ελλάδα, σε κρεβάτι μαιευτηρίου. Και εδώ έρχεται η δεύτερη κατάθλα που έκανα κοριτσάκι και όχι αγοράκι όπως τόσο ήθελα και μαζί με αυτό και η ιδέα να πάω στα Jumbo σε κάτι κατσικόλοφους για να πάρω μωρουδιακά , χωρίς να έχω χρήματα επάνω μου .. Και βέβαια να μην ξεχάσω ότι πλάκωσε γύρω από το κρεβάτι η οικογένεια και κάτι άσχετοι μαζί για να δουν το κακάσχημο μωρό που είχα κάνει και κάτι δημοσιογράφοι για φωτογραφίες .. Κάπου εκεί ξύπνησα λίγο τρομοκρατημένη βέβαια , αλλά τουλάχιστον χωρίς μωρό (ούτε 20 δεν είμαι !! δε θέλω τώρα μωρό!!!!!) . Εκεί που αγκάλιαζα το μαξιλάρι, νόμιζα ότι αγκάλιαζα το σκύλο (που δεν έχω :-( ) μέχρι που επανήλθα εντελώς και σηκώθηκα για τον απαραίτητο καφέ.

Μη χειρότερα ....



Sunday, April 01, 2007

Καραμελίτσες Mentos

Είχε γίνει σάλλος με το πείραμα. Το δοκίμασα, μπουγελώθηκα και σας παραδίδω το συντριβάνι.




Έρευνα

Το βρήκα στη μικρή Ολλανδέζα και μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον.

Όσοι πιστοί προσέλθετε!!

Sunday, March 18, 2007

Πάμε Jumbo!!


Σήμερα το πρωί, όπως κάθε πρωί, μόλις ξύπνησα έβαλα Galaxy να παίζει μέχρι να γίνει ο καφές και να επανέλθω στον πλανήτη Γη . Έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση του Jumbo, της γνωστής αλυσίδας παιγνιδιών, μπεμπέ και γραφικής ύλης. Πρέπει να είναι περίπου 3 ή 4 χρόνια που άρχισα να απεχθάνομαι τη συγκεκριμένη αλυσίδα, όχι τόσο για τα παιγνίδια της αλλά για τις διαφημίσεις της στο ραδιόφωνο.
Στην αρχή όταν άκουγα μια διαφήμιση του, γέλαγα με την έξυπνη ιδέα της εκάστοτε διαφήμισης, ανάλογα με την εποχή ( Πάσχα,Χριστούγεννα, Απόκριες) , αλλά λίγο αργότερα άρχισα να εκνευρίζομαι με την διάρκειά τους και τις απαιτήσεις παραγωγής.
Εξηγώ. Διαρκούν πάρα πολύ για διαφήμιση ραδιοφώνου, γύρω στο λεπτό, ίσως και παραπάνω, και πέρα από αυτό, γίνονται πολύ εξαιζητημένες στο πως θα παρουσιάσουν την κάθε ιδέα . Ενδεικτικά αναφέρω 3-4 με «όπερα», άλλες με μουσική που αργείς να καταλάβεις ότι είναι διαφήμιση αυτό που ακούς, και οι πιο πρόσφατες με παραδοσιακή μουσική του ’40 .
Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερα καλή σχέση με τις διαφημίσεις, το κακό βέβαια έχει παραγίνει με αυτές των τελευταίων ετών.Οι παλιές, όπως αυτές που βάζουν καμιά φορά ο iblog και το πρόβατο δεν με ενοχλούν τόσο , γιατί θέλουν μεν να προωθήσουν το εκάστοτε προϊόν, είναι όμως αρκετά ξεκάθαρες και έξυπνες μερικές και ως εδώ καλά.
Το αποκορύφωμα έγινε πέρυσι, όταν η εν λόγω αλυσίδα έφτιαξε την πιο βρώμικη διαφημιση που έχω ακούσει μέχρι στιγμής.
Είναι μια σειρά από 3 νομίζω χριστουγεννιάτικες, οι οποίες δεν στοχεύουν στο παιδί (για να πείσει τους γονείς) αλλά στο να παγιδεύσουν το γονιό και να τον κάνουν να νιώσει τύψεις που δεν μπορεί να πηγαίνει στο παιδί του κάθε μέρα από ένα παιγνίδι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτή που παραθέτει διάφορες δουλειές ( όλη μέρα στο ταξί, ή πάνω στις σκαλωσιές με αέρα και βροχή, ή από meeting σε meeting) μέχρι που φτάνει το βράδυ και ο πατέρας επιστρέφει σπίτι, και μόλις αγκαλιάζει τα παιδιά του με λαχτάρα αυτά τον ρωτάνε «τι μου ‘φερες;». Λοιπόν αυτήν την ανήθικη ιδέα τη θεωρώ απαράδεκτη. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
Ξέρω πως η βιομηχανία απαιτεί ιδέες, και ότι «οι διαφημιστές άνθρωποι είναι και αυτοί , και τι; Κλέφτες θα γίνουν;» , αλλά αυτά δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Αν δεν κάνω λάθος οι εταιρείες Marketing πρέπει να ακολουθούν κι έναν κώδικα ηθικής...Όλα τα πράγματα έχουν και τα όριά τους νομίζω, και στην προκειμένη το Jumbo τα έχει ξεπεράσει προ πολλού.
Όταν στο ράδιο ή την τηλεόραση παίζουν οι διαφημίσεις , ή τα κλείνω ή χαμηλώνω εντελώς την ένταση για κανένα δεκάλεπτο, ώσπου να τελειώσουν και να γλιτώσω τον εκνευρισμό.
Όνειρο μου είναι να υπάρχουν διαφημίσεις αποκλειστικά και μόνο για καλλιτεχνικά δρώμενα και συναυλίες. Τα υπόλοιπα είναι παντελώς περιττά και καλό θα ήταν να εκλείψουν άπαξ και δια παντώς.

Έβγαλα το δηλητήριο πρωί πρωί, αλλά δε φταίω εγώ, είχα πολύ καιρό να βγάλω το φτυάρι και να αρχίσω το θάψιμο (30 μέτρα μέσα στη γη, μαζί με τους σκώλικες) . Ευχαριστώ.




Monday, March 12, 2007

"Once upon a time

I was falling in love
now I'm only falling apart”


Rolling Stones sing "You can't always get what you want" and here I am to cry in despair as I recently found out how painfully true it is.
It’s been a long time, longer than you think that you haunt my dreams and reality just by being around me…and it’s killing me ( no, not softly). I couldn’t stand it any more, couldn’t hide it any longer so I revealed my deepest thoughts and I feel better. Better for you, better for me. I just have to go on and I know I will, cause I need and I want to. In the end, I know that I wont ever remember what happened.
Nothing changes after all. That’s life.



Wednesday, March 07, 2007

...

Και φοβάμαι μην φύγεις ο αέρας παγώνει
Και η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει
Και φοβάμαι μην φύγεις μα άλλο δρόμο δεν έχεις
Και σου γράφω στο τζάμι σε αγαπώ να προσέχεις


Thursday, February 22, 2007

Τα μανιτάρια

 Μερικοί από εσάς γνωρίζετε ότι μέχρι και πριν από μερικές μέρες βρισκόμουν στην Ελλάδα και έκανα τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές που δεν είχα κάνει λόγω του πανεπιστημίου και του ιδιόρρυθμου προγράμματος που ακολουθεί για την εξεταστική. Την παραμονή μου εκεί στιγμάτισαν όχι μόνο οι υπέροχες στιγμές που έζησα με τους φίλους μου, αλλά και ένα δεμάτιο άχυρα, με το οποίο έπαθα την πλάκα μου. Εξηγώ.
Ο μπαμπάς μου εκτός από μεγάλη αγάπη για τα παιδιά του και τη δουλειά του έχει και πολύ μεγάλη αγάπη για τη φύση, τον κήπο μας, τα δέντρα, το περιβάλλον και όλα αυτά.
Την πρώτη μέρα των διακοπών με πήρε από το χέρι και με τη χαρά μικρού παιδιού και λίγο συνωμοτικά μου λέει «έλα να σου δείξω κάτι!! Θα τρελαθείς!!!»
Τον ακολούθησα στον κήπο, μέχρι που φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο τεμάχιο με άχυρα, σανό και δεν ξέρω και τι άλλο , τυλιγμένο με χοντρό σελοφάν. Μερικές τρύπες υπήρχαν εδώ κι εκεί, μέσα από τις οποίες ξεφύτρωναν αληθινά και υγιέστατα μανιτάρια. Και όχι μανιτάρια για κονσέρβες! Παρακαλώ! Μανιτάρια πλευρώτους!
Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα, είχα μείνει άφωνη...
«Τι ‘ναι αυτό......» του λέω;
«Μανιταράκια» μου λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και σκύβει να τα χαϊδέψει..
Το "σεντούκι" όπως έμαθα αργότερα, το είδε μια Κυριακή πρωί, στην γνωστή του μανάβισσα, ενώ έκανε τα ψώνια του. Η έλξη ήταν αμοιβαία, υπήρξε αυτό που λέμε love at first sight!
Περιττό να πω ότι η μνήμη της ψηφιακής μου σχεδόν γέμισε με φωτογραφίες από τα
μανιτάρια ..  









Μα δεν είναι υπέροχα ;;;;