Το ξυπνητήρι χτύπαγε για 10' πριν το κλείσω, μου φάνηκε πως κοιμήθηκα μόνο για μισή ώρα.
ΜΤΟ Ανατομίας σήμερα το πρωί,ξέραμε ότι θα μας εξέταζε μια κολοσυνάτη, ευγενική, θηλυκή ύπαρξη. (#$%^&&^%$#$%^&*). Αντί για αυτήν, μετά από λίγο αντικρύσαμε τον διευθυντή του τμήματος, και καθηγητή μας.
Είναι μερικές στιγμές που ακούς στερεοφωνικά ένα τραγούδι στα αυτιά σου.
Μια από αυτές ήταν και η στιγμή που τον είδα να μπαίει στην αίθουσα.
"Κι η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει,σβήνει το καντήλι μου".Πάγωσα..:ρ
Ευτυχώς ήρθε μόνο να ελέγξει αν οι καθηγητές μας ήταν στη θέση τους, έτοιμοι για τον αποκεφαλισμό.
Φτάνει η σειρά μου.Πρώτη ερώτηση:
-Πες μου τι περιέχει η axillary fossa
-axillary nerve bla bla no,wrong , it contains.. (oops!! λαθος!)
Παω να το διορθώσω και η φωνούλα της γλυκά μου λέει
-sorry, see you next week.
Τι ωραία....ευεξία.....
2 comments:
Μην ανησυχείς. Εγώ έχω υπάρξει πιο γκαντέμης. Να παω στο αμφιθέατρο διαβασμένος οκτώ η ώρα το πρωί, Φεβρουάριο μήνα, να έχει ακόμα σκοτεινιά, να μη βλέπουμε να γράψουμε και να μας λένε οτι λόγω απεργίας τα φώτα θα ανάψουν οκτώμιση. Να σκίζουν άχρηστες κόλλες την ώρα που γράφεις και η κ. Χολή (πραγματικά όνομα και πράγμα αυτή η γυναίκα) να φωνάζει σαν γάτα στο νερό όταν βρίσκει κάποια κοριτσάκια να αντιγράφουν. Να σου πω να μην πτοείσαι, δε θα γίνω πειστικός γιατί αυτό δε το λέω ούτε στον εαυτό μου. Πάντως απλά σου λέω οτι αν κάποιου η φάτσα έπρεπε να μπει στον ορισμό της γκαντεμιάς στο λεξικό, θα ήταν η δικιά μου και όχι η δικιά σου. Καλή... Τύχη στα επόμενα.
Φούφ, ευχαριστώωωωωωω
Post a Comment