Αν ο Παναγιώτης είχε παντρευτεί τη Χριστίνα..

.... θα πήγαιναν τις Κυριακές το πρωί βόλτα με τη μηχανή στη θάλασσα, θα καθόντουσαν στο "βράχο τους" στο Καβούρι, εκείνος θα της χάιδευε τα μακριά ξανθά μαλλιά της κι εκείνη θα τον αγκάλιαζε σφιχτά. Εκείνος μετά το εργαστήριο θα δούλευε στο σουβλατζίδικο για να μαζέψει πιο γρήγορα τα χρήματα για το γάμο, εκείνη μετά το γραφείο στο βίντεο κλάμπ.
Το νυφικό που σχεδιάζαμε μαζί στο τραπέζι της κουζίνας θα έκανε το πρόσωπό της να λάμπει τη νύχτα του γάμου τους. Εκείνο το βράδυ, όταν πήγαν στον ξενώνα να κοιμηθούν, βρήκα δίπλα στο τραπέζι πεσμένη μια φωτογραφία τους. Ήταν όρθιοι σε μια παραλία με βότσαλα, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί. Το πρωί ξέχασα να τους τη δώσω. Ήταν η τελευταία φορά που ήρθαν μαζί στο σπίτι μας.
Λίγο καιρό αργότερα, λίγες μέρες μετά τον χωρισμό, εκείνη έπαθε κατάθλιψη, εκείνος σχεδόν τρελάθηκε. Την είδα 2 χρόνια μετά , στο ίδιο βίντεο κλαμπ. Την αγκάλιασα σφιχτά και δάκρυσε. "Πως είσαι;" , "Τώρα καλά.." . Δεν την ξαναείδα.
Θυμήθηκα την ιστορία και την αγάπη τους, όταν πριν λίγο άνοιξα ένα βιβλίο που πήρα από τη βιβλιοθήκη μου , από την Ελλάδα πέρυσι. Την φωτογραφία την είχα μέσα "από τότε". Ποτέ δεν έμαθα τι τους χώρισε, τι τους έκανε να απαρνηθεί ο ένας την αγάπη του άλλου.
Ο Παναγιώτης, ακόμα και σήμερα δεν είναι εντελώς καλά. Όταν χώρισαν, πήρε ένα λυκόσκυλο ολόμαυρο. "Για να ξεχάσω τα ξανθά της μαλλιά"

Παράκληση

Εσύ που εκεί έξω με αγαπάς και με σκέφτεσαι και θέλεις το καλό μου, υποσχέσου μου ότι το καινούριο cd του Κότσιρα δεν είναι.. ελαφρό (μπουζουκολαϊκοπόπ), γιατί αν κρίνω από το singlάκι που άκουσα, ετοιμάζομαι να πάθω λαλά. Επίσης, βάλε το χεράκι σου, έτσι ώστε αυτές οι τόσο σέξι φωτογραφίες που βρήκα εδώ να αποθηκεύονται, γιατί θέλω να ανανεώσω το desktop μου. Ευχαριστώ.

Dear Santa..

To ξέρω ότι σε σένα οι ευχές μου πραγματοποιούνται όλο το χρόνο. Σου ζήτησα mp3 player και μου έφερες ακριβώς αυτό που ήθελα , χωρίς να στο έχω πει. Σου ζήτησα σκληρό και πάλι μου έφερες. Ένα απλό κιμονό ζήτησα, ένα τέλειο μου έφερες, και τόοοσα άλλα ....  Κινητό τελικά δεν σου ζήτησα , ούτε και φωτογραφική , γιατί θα μου φέρει ο Σ. από τη Βιέννη και είπα να μην σε βάλω σε άλλα έξοδα.

Ξέρω ότι δεν χρειάζεσαι Χριστούγεννα για να με επισκεφτείς. Και επίσης ποτέ δεν μου αρνείσαι κάτι κι έτσι με κακομαθαίνεις. Αλλά να μωρέ Άγιε μου, το brioche που πήρα από τις Βρυξέλλες τελείωσε, και τι θα τρώω τώρα; Άρεσε και του Σ. και της Μ. . Τώρα που θα έρθεις, εντάξει δεν θα έρθεις τώρα-τώρα, αλλά πλησιάζει ο καιρός, μπορείς να γεμίσεις τον σάκο σου με την προμήθεια του Delhaize και να μου φέρεις λίγο; Και λίγες πραλίνες .. Κι εγώ όταν έρθεις θα σε πάω όπου θες. Όπου-όπου , και θα σου δείξω τον καλύτερό μου εαυτό. Και θα σε βάλω να κοιμηθείς και στο κρεβάτι μου. Δεν σε καλοπιάνω καλέ μου, απλά σου προσφέρω ότι έχω. Και θα είμαι και καλή και θα διαβάζω. Αλήθεια. Και δεν θα ξενυχτάω, και θα προσέχω τις παρέες μου.

Έ καλέ μου Άγιε,θα μου φέρεις ;;


(Σ'ευχαριστώ, τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο - ως τον ουρανό και πίσω:) )

Αφιερωμένο εξαιρετικά ;)

Μίιιαααα μόοονο μίιιιαααα

Τόσες πέρασαν, θα περάσει κι αυτή ..


Έεεελα να παίρνουμε σειράα :)))

heeeelp

Συνάνθρωποι, βοήθεια!!! Έχω πρόβλημα!

Ζητώ προτάσεις για μουσική (για κατέβασμα). Παρακαλώ να μην είναι μπουζουκοελαφρολαϊκοπόπ , jazz, και heavy/death/black metal.

Οτιδήποτε άλλο δεκτό.

Μεμονομένα τραγούδια ή δίσκοι δεκτά. Καινούρια ή παλιά έπίσης δεκτά.
Υπάρχει άπλετος χώρος και σύνδεση.

Αααχχχ κοίιτα τι ωραίααα

θέεελωωω

Coming back

Είναι πρωί και υπάρχει κενός χρόνος ανάμεσα σε δύο μαθήματα. Πολλά πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου για το τι να κάνω αυτόν το νεκρό χρόνο, αλλά τελικά αποφάσισα να πάω μια βόλτα μέχρι τον ποταμό. Εκεί σκέφτηκα να γράψω το επόμενο ποστ, αλλά όταν άνοιξα το μπλοκ διαπίστωσα οτι δεν είχα όρεξη για κάτι τέτοιο – άλλωστε ποτέ δεν προετοιμάζω ένα ποστ. Προτίμησα να αφήσω τη μουσική να με γεμίσει ήχους και με τα τραγούδια που το ΖΕΝ μου έπαιζε, γυρισα άθελά μου, πισω στο καλοκαίρι που πέρασε. Με τέτοιον ήλιο που είχε που είχε, δεν ήταν και δύσκολο..

Σκηνές αστείες, πλάκες με τους γιατρούς στο νοσοκομείο για να βγει η εφημερία, τα μπάνια αξημέρωτα και/η νυχτώνοντας, το δίπλωμα , τα γέλια στις 3 το πρωί στην κουζίνα με τα παιδία, τα ψώνια μετά από τρελό ξενύχτι , οι συναυλίες, οι καινούριες γνωριμίες, το «συνάδελφε» που με έκανε να γυρίζω να δω σε ποιον απευθύνονται οι γιατροί ( σε μένα απευθύνονταν :ρ), οι φίλοι, οι διακοπές.. και σίγουρα ξεχνάω πολλά ..

Προσπαθώντας να ταξινομίσω...:

Οι προτεραιότητες:

Συνάντηση με τον μάστερ μου. Respect και ξανά respect.
Αίτηση στο νοσοκομείο ( όοοοολεεεε!!) Η πρακτική που με τόση ανυπομονησία περίμενα!
Μαθήματα για το δίπλωμα οδήγησης ! Το υπουργείο αποφάσισε να κλείσει πέρυσι τον Αύγουστο λίγες μέρες πριν ολοκληρώσω τις ώρες μου . Δεν πρόλαβα να το δώσω όταν άνοιξε , αντ’αυτού προτίμησα να προλάβω ένα αεροπλάνο προς Βουδαπέστη. Φέτος επιτέλους το πήρα! (ΥΕΑΗ)

Το νοσοκομείο:

Το «τέλεια» της Βικτώριας Χαλκίτη το θυμάσαι; (Τέλεια, τέλεια,τέλεια, my heart is beating..). Ε, αυτό ακριβώς!

Οι φίλοι:

Long time no see, ειδικά μερικά απο τα αγόρια (μάααανα μου τουυυς). Παραλίγο να γίνουμε μπίλιες με 1-2 από αυτούς, αλλά κάτι τέτοια σκηνικά βοηθάν στο «to know us better».

Η οικογένεια:

«Δεν σας έχουμε δει και καθόλου, όλο έξω είστε!!!» ...

Οι συναυλίες:

- Θέλαμε να δούμε Chris de Burgh , αλλά μας την ακύρωσε. (ααφού αγοράσαμε τα εισητήρια, φυσικά) . Αυτό βέβαια έχει και τα καλά του, γιατί

- Είδαμε Scorpions (πάλι), που γινόταν την ίδια μέρα.Not bad, not bad at all.. Με τέτοιο κοινό, χαλαρά έρχονται και του χρόνου. Μας άρεσαν και οι Whitesnake. Στο τέλος της συναυλίας, για να τη θυμάμαι , «τσίμπησα» και ένα περιποιημένο τραύμα στο χέρι (το οποίο, όταν γύρισα σπίτι βαριόμουν να το καθαρίσω γιατί νύσταζα, και το πήρανε χαμπάρι την άλλη μέρα στο νοσοκομείο και με κράζανε για τις επόμενες 2 μέρες.., αφού μου το καθάρισαν :ρ)

- Πήγα και στη Shhhhakirrra , για χάρη του πιο γλυκού και αγαπημένου πλάσματος του γαλαξία (sd54). Βασικά δεν ήθελα, αλλά όταν την είδα να χορεύει και να τραγουδάει, άλλαξα γνώμη 100%. (Σ’ευχαριστώ πολύ Σταυρούκο μου, ήταν υπέροχα!!) Αυτοί που λένε ότι είναι μόνο καλή entertainer και όχι καλή τραγουδίστρια, να την δούνε πρώτα λάιβ και μετά να έρθουν να μου το ξαναπούνε. Χωρίς φόβο και πάθος , δηλώνω ότι τα 65 Ε άξιζαν και με το παραπάνω.
- Ο Αλκίνοος ..............(παύση) .Ο Μίλτος.......... (ξανά παύση). Τα βιολιά του ....... ( που να προσκυνήσω;;)
(κάποιες ξεχνάω..αλλά .. ποιές;;.. )

Το βιολί:

Ένα μεγάλο «ευχαριστω» στον δάσκαλο που μου δάνισε ένα από τα φοβερά βιολιά του. Το αγάπησα σαν δικό μου, και το πρόσεξα καλύτερα και από το δικό μου :)

Οι διακοπές:

Βρυξέλλες και Ζάκυνθος. Το κάθε μέρος από μόνο του είναι τετρασέλιδο αφιέρωμα – και βάλε. Περάσαμε more than well. (πιθανόν να γράψω για τις Βρυξέλλες κάποια στιγμή.)

Νομίζω πως το φετινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων που πραγματικά δεν είχα κάτι να με βαραίνει. Πέρασα καλά, ανανεώθηκα, ξεκουράστηκα, γέμισα τις κυριολεκτικά άδειες μου μπαταρίες, και τώρα είμαι έτοιμη , (φρέσκια , όμορφη και νέα) για το νέο έτος. Μπράβο μου! :D:D

(ήθελα να ανεβάσω και φώτοζ, αλλά ο μπλόγκερ για άλλη μια φορά δεν μας κάνει τη χάρη..)

"κι όμως είμαι ακόμα εδώ"

Απουσιάσαμε, ανανεωθήκαμε και θα επιστρέψουμε λείαν στα μπλογκόσμια.

Ναι, απειλή είναι αυτό.

+/-

Πάει καιρός που έγραψα τελευταία φορά εδώ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε ιδιαίτερα..Σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι το διάστημα που μεσολάβησε από την επιστροφή μου στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα
1) δεν μιζέριασα καθόλου
2) έκανα την πρακτική μου στο νοσοκομείο και την απόλαυσα θεαματκά
3) δεν ήμουν στο σπίτι μου , και ως γνωστόν ακουμπάω ξένο υπολογιστή μόνο αν ο λόγος είναι σοβαρός. Κάτι τετοιο δεν συνέβη οπότε..
4) ξεπατώθηκα σε βόλτες και εξόδους με πρόσωπα αγαπημένα
5)αναθεώρησα την άποψη του τι θα πει «περνάω καλά».

Το φετινό καλοκαίρι είναι ο ορισμός της πληρότητας , της απόλαυσης και της ξενοιασιάς. Με καλή παρέα, καφεδάκι και υπόκρουση μουσική. Με την τεχνολογία στα πόδια μου , ή μάλλον στα αυτιά μου να γεμίζει την κάθε στιγμή. Με την απόλαυση και το γλυκό κάψιμο που νιώθεις όταν κάνεις κάτι που αγαπάς. Και αυτοί που πρέπει , αναγνωρίζουν ότι το κάνεις καλά.

Και ανάμεσα σε όλα αυτά , και λίγες ειδήσεις από τον Λίβανο. Και μερικές εικόνες. Εικόνες από κτίρια γκρεμισμένα και παιδιά κλαμμένα και πεινασμένα. Και μανάδες αγανακτησμένες και φοβισμένες. Και άρνηση κατάπαυσης του πυρός. Και ο αριθμός των νεκρών να αυξάνεται. Σίγουρα έχει και η άλλη πλευρά τα θύματά της, αλλά από την στιγμή που δεν άφηναν να πάει ανθρωπιστική βοήθεια και «τυχαία και κατά λάθος» βομβαρδίζεται το κτίριο με τα φάρμακα του ΟΗΕ , το Ισραήλ αρνείται κατάπαυση του πυρός για βοήθεια του άμαχου πληθυσμού με την δικαιολογία ανασύνταξης της Χεσμπολάχ , αρνούμαι να συμμεριστώ τον πόνο τους, δεν με αφορά, δεν λυπάμαι, πως το λένε;

Ανοίγοντας τις πρώτες μέρες την τηλεόραση είδα ένα 5χρονο παιδάκι να τριγυρνάει στους δρόμους , με την άκρη του δείκτη του στο στόμα κι ένα ατέλειωτο «γιατί;» ζωγραφισμένο στα μάτια του. Πέθαναν , λέει, και τα 7 μέλη της οικογένειάς του. Πως ένα τέτοιο παιδάκι θα μεγαλώσει φυσιολογικά; Πως να μην είναι γεμάτο μίσος ; Και ποιο είναι το Ισραήλ και το κάθε Ισραήλ που βρίσκει την τέλεια αφορμή για να βάλει τα σχέδια του σε λειτουργία και να καταστρέφει ζωές;

Δεν ξέρω τι γίνεται τις τελευταίες μέρες, δεν μπορώ να ακούω άλλο.
Μπορεί τα Ισραηλινά αεροπλάνα να πετάνε κούτες με φυστικοβούτυρο και παντεσπάνι στο λαό. Αυτό χρειάζεται άλλωστε... Μόλις τελειώσει ο πόλεμος, ισραηλινές οικοδομικές εταιρείες θα βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του Λιβάνου. Να σε κάψω λάδι να σ’αλείψω μέλι δηλαδή..

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα.»

latest news

Τι ωραία πράγματα μπορούν να συμβούν από τη μια στιγμή στην άλλη..

Η αρχική ιδέα ήταν να πάω στο σπίτι της Θεάς εχθές το απόγευμα, η οποία θα έχει βρει μια δικαιολογία για να πείσει τον απόλυτο δάσκαλο να πάει κι εκείνος σπίτι της κι έτσι να του κάνουμε έκπληξη, δηλαδή να ξανασυναντηθούμε μετά από ένα χρόνο. Έτσι κι έγινε. Η Ε. Είπε στον δάσκαλο ότι της ήρθε η όρεξη να παίξει και ότι θέλει να την ακούσει, πράγμα σπάνιο, γι’αυτό κι εκείνος έσπευσε σπίτι της για το θαύμα. Η συνάντηση είχε πλάκα αλλά αντί να του κάνουμε εμείς έκπληξη μου έκανε εκείνος ..
Συζητήσαμε λίγο τα περι βιολιών, μάτωσε η καρδιά μου για άλλη μια φορά που δεν προλαβαίνω να ασχολούμαι με τον αγιάτρευτο έρωτά μου το χειμώνα, και παραδέχτηκα ότι άφησα το βιολί μου στην Ουγγαρία (είμαι αδικαιολόγητη, το ξέρω). Ο δάσκαλος με ρώτησε αν θα ήθελα να ξαναρχίσω μαθήματα.. προφανώς ήθελα σαν τρελή κι εκείνος προσεφέρθηκε να μου δαανείσει ένα από τα δικά του για το καλοκαίρι.. Τι απίστευτη χαρά.. τι έκπληξη.. τι ευφορία..
Από εχθές το βράδυ ασχολούμαι συνέχεια μαζί του και προσπαθώ να κάνω τα δάχτυλα μου να υπακούσουν ξανά στις νότες.. Βέβαια δεν είναι το δικό μου βιολί που μου χαρίζει την απόλυτη συγκίνηση , αλλά η κίνηση του δασκάλου είναι ανεκτίμητη. Το καλοκαίρι μου λοιπόν θα κυλήσει με νότες και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη γι’αυτό ^^..

Μην τάξεις σ'άγιο κερί..

και σε παιδί κουλούρι.. Βέβαια , όταν ήμουν παιδί δεν με ένοιαζε το κουλούρι που (δεν) μου τάζανε , αλλά με ενδιέφερε οι μεγάλοι να κάνουν πράξη αυτά που μου υπόσχονταν. Για παράδειγμα , όταν με βάζανε για ύπνο το μεσημέρι για να με πείσουν μου έλεγαν διάφορα όπως ότι το απόγευμα θα πάνε τον αδελφό μου κι εμένα βόλτα/ θα μας πάρουν παγωτό/ θα πάμε στα ξαδέλφια μας κλπ κλπ.
Αυτά τα ωραία τα έλεγε συνήθως η μητέρα μου γιατί έπρεπε με κάποιο τρόπο να μας βάλει σιγαστήρα για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι της από τις συνεχείς φωνές/κραυγές μας που ακούγονταν στο σπίτι όλες τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Όταν λοιπόν η μητέρα μου δεν έκανε πράξη την υπόσχεσή της , φρόντιζα να δημιουργώ συνθήκες δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι να γίνει αυτό που μας υποσχέθηκε. Στο σπίτι επικρατούσε πανδαιμόνιο μέχρι να γίνει το δικό μου , κλασική συμπεριφορά κακομαθημένου παιδιού φαντάζομαι. Εγώ της έλεγα θυμωμένη να μην μας υπόσχεται κάτι που δεν μπορεί να τηρήσει κι εκείνη (χαμο)γέλαγε καλοσυνάτα και την ώρα που πήγαινε να με αγκαλιάσει έλεγε "αγάαααπη μου" . Και τότε μαλάκωνα και σκεφτόμουν ότι αφού είμαι η αγάπη της μαμάς δεν πειράζει πολύ που θα περνάγαμε το απόγευμα στο σπίτι, ο θυμός μου έφευγε και γρήγορα επιδιδόμασταν με τον αδελφό μου στην προσφιλή απασχόληση της πάλης (..ωραία χρόνια..).
Μεγαλώνοντας βέβαια συμφωνούσα όλο και περισσότερο με την παιδική αφελή (;) μου συμπεριφορά για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί είναι πολύ αποκαρδιωτικό και απογοητευτικό να περιμένεις κάτι με λαχτάρα και τελικά όταν έρχεται η στιγμή που θα το αποκτούσες (κι ας μην είναι υλικό) να διαπιστώνεις ότι άδικα το περίμενες. Συνεχίζω να πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να υποσχόμαστε μόνο ότι μπορούμε να τηρήσουμε, αλλιώς καλύτερα να μην λέμε τίποτα. Αν μας βγει να κάνουμε κάτι ,ας το κάνουμε , και θα είναι και έκπληξη και για τον άλλον.
Όχι, δεν απογοητεύτηκα από κάποιον, συνήθως ξέρω τι να περιμένω από τους γύρω μου . Σκέψεις κάνω ...

Ελληνική πραγματικότητα !!

Θαυμάστε !!

Η απορία της ημέρας

Να είναι άραγε σήμερα ανοιχτό το παγοδρόμιο; Κι αν είναι, να πάω ή να μην πάω;

Μόλις γύρισα..

Αφιερωμένο

Για κοίτα κι αυτό..

Όταν ο άνθρωπος δεν έχει δουλειά να κάνει..

video

Επιτέλους ήλιος!

Καλημέραα!!!

Πήρα λάθος στροφές

Δεν είναι δυνατόν.. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση!!! Δεν γίνεται!!!Το καταλαβαίνεις; Δε-γί-νε-ται!!!!! Ο 4ος.. Ο τέ-ταρ-τος!!

Ο 4ος..

.. ..
...
..

.

Kλείνω τα σχόλια. Συγγνώμη, δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Κρίση ειλικρίνειας

Κατόπιν συνεργασίας , ο αγαπητός Sd54 κι εγώ έχουμε να δηλώσουμε, χωρίς φόβο και πάθος , ότι :

Αγαπάμε όοοοοοοοολον τον κόσμο, εκτός απόοοο :


- τη Βίσση

-το Χριστόδουλο

- τους κομπλεξικούς και μίζερους επαρχιώτες που βρίζουν την Αθήνα

- εκείνον τον Θεσσαλονικιό ταξιτζή που μας ειρονευόταν επειδή είμασταν από την πρωτεύουσα

- τα πρεζόνια γιατί χαλάνε το image της Ομόνοιας

- αυτούς που βάζουν λόγια για μας σε άλλους χωρίς λόγο

-τις αθυρόστομες γιαγιάδες

- αυτούς που δεν ξέρουν ν'αγαπούν

-αυτούς που μας αγαπούν και δεν μας το λένε

-αυτούς που η συμπεριφορά τους είναι too much

-αυτούς που δεν ξέρουν να ντυθούν

-αυτούς που προσβάλλουν την αισθητική μας

!!

Bρήκα αυτό στο blog του πρόβατου .

Άντε..

Δεν έχω πρόβλημα να με συμβουλεύεις , αλλά δεν δεχομαι να με κρίνεις ενώ δεν με ξέρεις. Το κατάλαβες;