"Αχ Ελλάδα σ'άγαπω"

Μ' αρέσει να με ξυπνάει ο ήχος της βροχής , όπως ξύπναγα τις πρώτες μέρες που έφτασα εδώ, όπως ξύπνησα και σήμερα. Που κλείνω μεν το ξυπνητήρι αλλά όχι τελείως, το βάζω στο snooze , έτσι ώστε αν με ξαναπάρει ο ύπνος να μην χάσω το μάθημα. Μ' άρέσει που δεν κατεβάζω καντήλια που χτυπάει το ξυπνητήρι , αλλά ξυπνάω για να κάνω κάτι που γουστάρω πολύ. Μ' αρέσει που το μαξιλάρι δίπλα μου είναι παγωμένο, που όταν βγάζω τις πιτζάμες τις πιάνω από μέσα γιατί είναι ακόμα ζεστές. Που 6:20 ίσα που έχει χαράξει, που όταν βγαίνω από το σπίτι ένα παγωμένο αεράκι με χαιδεύει και εγώ κλείνω τη ζακέτα μου, που περπατάω για να πάω στο μάθημα, που το μέρος δεν μου φαίνεται ξένο πια.Μ' αρέσει που φτάνοντας στο πανεπιστήμιο βλέπω χαρούμενα πρόσωπα, γεμάτα επιθυμία να ρουφήξουν ό,τι νέο θα μάθουν και σήμερα. Μ' αρέσει που τρέχουμε απο κτίριο σε κτίριο, που αγωνιώ μήπως αργήσω , που δεν βαριέμαι στην τάξη ούτε παίζω με το κινητό για να περάσει η ώρα, που στο αμφιθέατρο δεν ακούς ούτε "κιχ" , που στο αίθουσα σεμιναρίων Ανατομίας φοβάσαι να βήξεις μήπως και χάσει ο καθηγητής τον ειρμό του, που στα πρακτικα Ανατομίας φοράμε άσπρη ποδιά , που μας αντιμετωπίζουν σαν ίσο προς ίσο και όχι γιατί πληρώνονται, αλλά γιατί μοιράζονται τις γνώσεις τους και το ζουν. Μ' αρέσει που έχω γνωρίσει άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα με μένα, που δεν είμαι η περίεργη της παρέας επειδή μου αρέσει η Ανατομία, η Βιολογία και δεν σιχαίνομαι το αίμα. Μ' αρέσει που με τα παιδιά εδώ μπορείς να συζητήσεις και η που η γλώσσα δεν είναι εμπόδιο. Μ' αρέσει που πηγαίνουμε μαζί στον ποταμό, που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες. Μ' αρέσει που όλα αυτά δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να τα ζήσω στην Ελλάδα, αλλά έπρεπε να φύγω από όλους και όλα για να καταλάβω πόσο μου λείπει η αίσθηση να βλέπω τους άνθρώπους που
μιλάμε στο τηλέφωνο. Και τέλος μ'αρέσει που ξύπνησα το πρωι και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κοιτάξω πότε επιστρέφω στην Ελλάδα.