Ψυχραιμίααααααα

Οι γονείς μου μου κλείνουν εισιτήριο για Ελλάδα και μου δίνουν έναν κωδικό με τον οποίο θα πήγαινα σήμερα να το πάρω από ένα ταξιδιωτικό γραφείο.
Αφου έχω διαβάσει αρκέτα στη βιβλιοθήκη από το πρωί, κατά το μεσημεράκι αποφασίζω να κάνω διάλειμμα για φαγητό και να πάω να το πάρω.

Πάω λοιπόν σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο, τους δίνω τον κωδικό , τους εξηγώ ότι το εισιτήριο κλείστηκε από Ελλάδα, είναι πληρωμένο και οτι απλά ήρθα να το πάρω. (Απλά πράγματα)
Η υπάλληλος με κοιτάει καλά καλά και μου ζητάει να επαναλάβω όσα είπα.
Μου φάνηκε λίγο κάπως , αλλά το έκανα. Μου λέει ότι δεν μπορεί να μου το δώσει γιατί η κράτηση δεν έγινε σε αυτούς. Συγχίζομαι λίγο, μάλλον το κατάλαβε, και μου λέει να περιμένω. Τα λέει στη διπλανή της, κάτι της απαντάει, η διπλανή γυρίζει στον πελάτη που εξυπηρετούσε και η δικία μου σηκώνεται και πάει στην κουζίνα , που ήταν ακριβώς από πίσω της, χωρίς να μου απαντήσει. Τα παίρνω λίγο, δε μιλάω, και περιμέεεεεεεεενω.

Αφού δεήθηκε να επιστρέψει στη θέση της, μου λέει ότι δε γίνεται να μου το δώσει, γιατί αυτοί δεν είναι Malev (ουγγρικές αερογραμμές). Εμφανώς τουρμπισμένη , ξεκινάω τον παρακάτω διάλογο :
- Με έχετε και περιμένω ένα τέταρτο, για να πάτε στην κουζίνα και τελικά να μου πείτε ότι δεν μπορώ να πάρω το εισιτήριό μου;
-Δεν φταίω εγώ που δεν μπορείτε να το πάρετε!
-Φταίτε όμως που πάτε στην κουζίνα και με αφήνετε να περιμένω χωρίς λόγο!!
-...
-Αν πάω στα γραφείο της Malev στο εμπορικό θα το πάρω;
-Εμμμ.. δεν ξέρω... μπορεί όχι! (Δεν θα τα πάμε καλά..)
-Μα μόλις είπατε ότι δεν είστε Malev! Άρα , αν πάω στα γραφεία της, θα το πάρω. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ;
- Δεν ξέρω..
-Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Καλημέρα σας!
-Καλημέρα.

Παίρνω λοιπόν το ποδηλατούι μου και πάω στο εμπορικό. Πριν μπω στο γραφείο, κοιτάζω το όνομα στην ταμπέλα : MALEV Air Tours.
"Ωραία!" σκέφτομαι.
Μπαίνω μέσα λοιπόν , καλημερίζω άπαντες παρόντες ,τους ξαναλέω τα ίδια, τους δίνω τον κωδικό και περιμένω.
- Δεν μπορούμε να σας δώσουμε το εισητήριό σας.
-ΓΙΑΤΙ;
-Δεν είμαστε Malev, είμαστε Malev Air Tours.
-Τι; (Ι beg your pardon ???)
-Είναι δυο διαφορετικές εταιρείες!
-Είστε όμως ΚΑΙ Μalev.
-Ναι, αλλά λυπάμαι, δεν μπορώ.
-Μάλιστα.. Και ΠΟΥ μπορώ να πάω να το πάρω; (για να 'χουμε καλό ρώτημα..)
-Στο Σέγκεντ πουθενά. Να πάτε στη Βουδαπέστη να το πάρετε.
-Δηλαδή μου λέτε να πάρω το τρένο και να πάω στη Βουδαπέστη;!
-Ναι.
-Είστε σοβαρή; Ας πούμε ότι πάω. Πού ακριβώς στη Βουδαπέστη μπορώ να το πάρω;
-Η πόλη δεν έχει Μalev.
-Α! Ωραία! Δηλαδή μου λέτε να πάω , κι ας μην έχει τα γραφεία!!Καλή ιδέα να πάω για βόλτα!ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ;;;;;;
-Πηγαίνετε στο αεροδρόμιο να το πάρετε!
-Και γιατί δεν μου το λέτε αυτό από την αρχή ;
-Δεν με ρωτήσατε!

Αφού δεν έκανα φόνο εκείνη τη στιγμή , νομίζω δεν θα κάνω ποτέ! Ο φίλος μου ο Χ. έχει δίκιο που τους γκαντεμιάζει! Φυσικά και ήξερα ότι μπορώ να το πάρω στο αεροδρόμιο, αλλά...

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ, Μ' ΑΚΟΥΥΥΥΥΥΥΣ;;;

"Θες να πάμε Βουδαπέστη;" "Μπαα...άσε.. βαριέμαι!"

Μετά από 1 μήνα συνεχών εξετάσεων, το πανεπιστήμιο μας έδωσε την ευκαιρία να πάμε εκδρομή στη Βουδαπέστη ,σχεδόν δωρεάν , το παρ/σ/κ που μας πέρασε. Θεωρητικά ο σκοπός ήταν να παρακολουθήσουμε μπάσκετ /ποδόσφαιρο /χάντμπολ αντρών και γυναικών μεταξύ των ιατρικών ομάδων των πόλεων της Ουγγαρίας που διαθέτουν ιατρικά πανεπιστήμια. Στην αρχή δίσταζα να πάω γιατί σκεφτόμουν να κάτσω στο σπιτάκι μου να ξεκουραστώ (και να διαβάσω-χαχαχα), αλλά για άλλη μια φορά έβαλα την χαλάρωση σε δεύτερη μοίρα και μαζί με τα καμάρια, τους φίλους μου την κάναμε προς Βουδαπέστην μεριά.
Η εκδρομή ξεκίνησε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό , ιδιαίτερα για μας τα μικρά που δεν είχαμε ξαναδεί τίποτα από την πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης (όλοι το λένε , δε θέλω αντιρρήσεις!!)πέρα από το αεροδρόμιο (ααααχ.....).
Αργότερα ξενερώσαμε ομαδικά όταν 1 άτομο κατάφερε να κάνει άλλους 10 άνω κάτω με το "έτσι θέλω". Την επόμενη απλά απομακρυνθήκαμε από το εν λόγω άτομο και περάσαμε καραμώ.Έχουμε και λέμε λοιπόν :

Τα συν:
Η παρέα . Θυμήθηκα καταστάσεις 5ήμερης ( εντάξει, όχι τόσο απίστευτα /καταπληκτικά /μοναδικά /μαγευτικα /ανεπανάληπτα /αξέχαστα αλλά πλησίαζε).
Η πόλη την ημέρα. Πανέμορφη.Με παλιά κτίρια καλοδιατηρημένα, το κάστρο, τις γέφυρες που ενώνουν την Βούδα με την Πέστη, τις σκαλιστές βρυσούλες που βγάζαν παγωμένο νερό.
Η πόλη τη νύχτα. Μαγευτική, ρομαντικότατη, κάστρο λαμπερό, γέφυρες κατάφωτες να καθρεφτίζονται στα νερά του Δούναβη. Αυτή η πόλη σε μαγνητίζει ακόμα κι αν την κοιτάς από ψηλά.
Ο καιρός . 16 βαθμοί δηλαδή ουυυφφφφ ζέεστη! Ήλιος παντού! Συνθέσαμε βιταμινούλα D.
Η συζήτηση με την συγκάτοικο . Έφερε πολλες αναμνήσεις στην επιφάνεια.
Τα γέλια. Πόπο γέλια... πολλά γέλια..
Το ουγγρικό κρασί.-
To "ποκ-ποκ-ποοοοοκ" που κάνουν οι κότες όταν γεννάνε. Τι να λέμε τώρα..
Η φάση με την φίλη μου και τον παγωτατζή. Κοκκίνησε σαν παντζάρι μέσα σε δευτερόλεπτα ο δόλιος. Το σκηνικό διαδραματίστηκε στα ουγγρικά ( είναι μισή Ουγγαρέζα), αλλά όταν μας το μετάφρασε γελάγαμε περίπου για 30'.
Η άλλη φάση που διαρκεί περίπου 7 μήνες και περιλαμβάνει πρόβατα, φυτά, μπανάνες, μεταλλάξεις, μαϊμούδες, φωτοσύνθεση, σύκα, γιασεμιά και ηλιοροφές.Όσο πάει και μεγαλώνει η οικογένεια.Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου.. (ένας μικρός θεός επί γης).
Έξοδος κινδύνου.-
Η φώτο με την πατούσα στο παράθυρο του λεωφορείου, ακριβως απο πίσω μου.Ιδιοκτήτρια ένα πτώμα που κοιμόταν στην γαλαρία και πάνω σε ξένη ιδιοκτησία :ρ.
Τα γέλια κατά τη διάρκεια της σάλσα.

Τα πλην:
Η κοπελιά που έστω και για λίγο κατάφερε να μας τη χαλάσει.
Οι τιμές. Σχεδόν 50% παραπάνω από το Σέγκεντ. Πρωτεύουσα βλέπεις.
Ο χρόνος. Λιγοστός και δεν προλάβαμε να δούμε μερικά Αξιοθέατα.

Το σώμα δεν ξεκουράστηκε καθόλου, αλλά το πνεύμα αναζωογονήθηκε πλήρως.Ήταν τόσο ωραία που θα το θυμόμαστε για αρκετό καιρό.
Καλά να 'μαστε και θα ξαναπάμε ( σίγουρα πράγματα):). 5,5 χρόνια ακόμα θα βρεθούνε πολλέεεες ευκαιρίες;))))

λες;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

είναι φυσιολογικό που βαριέμαι αφόρητα να διαβάσω Φυσική για το τεστ αύριο; Είναι φυσιολογικό που δεν μ'αρέσει η Φυσική ; Λες να μη γίνω καλή ψυχίατρος άμα δεν ξέρω την παλιά και νέα μονάδα της ενεργότητας( δεν θυμάμαι αν τη λέγαμε έτσι πέρυσι στο σχολείο) και άλλα παρόμοια;
Επίσης , είναι φυσιολογικό που τσαντίζομαι με τη Χημεία, παρόλο που την αγαπώ; Είναι υγιές να ανυπομονώ για τις τελικές εξετάσεις για να κάνω διακοπές; Μήπως έχει αρχίσει να μου στρίβει αγαπημένο μου ημερολόγιο;

Βραβεία, κεριά και γέλια πολλά :)

Πρώτα απ'ολα , να δώσω ένα τεράστιο βραβείο στην Ελίζα που κατάφερε και ξεπέρασε τα αναρίθμητα εμπόδια και τελικά ( ΝΑΙ ΝΑΙ ) μου έστειλε το πολυπόθητο τραγούδι.Δε μασάμε λέμεεεεεεεεεεεε :D:D

Αλλάζω θέμα και συνεχίζω.
Η φίλη μου Νατάσα , μιξ Ουγγαρίας-Κροατίας , έκλεινε τα 30 την Παρασκευή , και αποφάσισε να κάνει πάρτυ για τα γενέθλιά της , στο σπίτι της, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Σέγκεντ. Την προηγούμενη, έχουμε πιάσει την συζήτηση περί του επικείμενου πάρτυ και μου λέει ότι δεν θέλει να έχει τούρτα γιατί αν δει τα κεράκια με το 3 και 0 θα συνειδητοποιήσει ότι είναι μεγάλη , και ότι γέρασε κλπ κλπ . Καταφέρνω λοιπόν να την πείσω να πάρει μία , "έτσι για το καλό" .Βέβαια, δεν μπορώ να καταλάβω το κόλλημά της, γιατί μόνο μυαλά τριαντάρας δεν κουβαλάει [ κάνει clubbing τόσο συχνά όσο εμείς, έχει τις ίδιες ιδέες -αντιλήψεις με μας, κάνει τρέλες, είναι "έξω καρδιά" ], αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Οπλιζόμαστε λοιπόν με δώρα, κάρτες, λουλούδια , ευχές , και το πιο φωτεινό μας χαμόγελο , και πάμε στο Dorozsma. Εκεί πάνω στο τζέρτζελο, σκουντάω (συνομωτικά φυσικά)τον κολλητό μου.
"Τι θα κάνουμε με την τούρτα; Δεν γίνεται να πάει να ανάψει τα κεράκια μόνη της!!"
Συμφωνούμε να βγω πρώτα εγώ, θα ακολουθούσε ο κολλητός , κι ένας άλλος φίλος θα φρόντιζε να μην την αφήσει να πάει στην κουζίνα. Βγαίνοντας από το δώματιο που είμασταν μαζεμένοι , θυμάμαι τον φίλο μας να λέει "Νατάσα, μίλησέ μας για τα παιδικά σου χρόνια" , οπότε έμεινα ήσυχη οτι θα έχουμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας.

Στόχος πρώτος: Τούρτα. Ανοίγουμε το ψυγείο με τη βεβαιότητα ότι θα τη βρούμε μέσα. Έλα μου όμως που στο ψυγείο δεν ήταν... Δε μασάμε,ψάχνουμε στην αποθήκη - δίπλα στην κουζίνα. Η τούρτα ήταν εκεί , οπότε το ένα πρόβλημα λύθηκε. Να σημειώσω ότι 1) οι τούρτες εδώ είναι διαφορετικές από την Ελλάδα - δεν χρειάζονται οπωσδήποτε ψυγείο , 2)και να χρειάζονταν, δεν έχει και μεγάλη διαφορά να αφήσεις κάτι εκτός ψυγείου-στην αποθήκη καλή ώρα- ή να το βάλεις στο ψυγείο, γιατί εδώ ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο χιονάνθρωπος.

Στόχος δεύτερος: Κεράκια. Ψάξαμε παντού. Στην κουζίνα, στην αποθήκη,στο μπάνιο, στο σαλόνι, στα βάζα, όπου μπορούσε να πάει ο νους μας. Τα κεράκια πουθενά. Τώρα;; Ο κολλητός επιστρέφει στο δεύτερο σαλόνι που ήταν μαζεμένοι για να μην κινήσει υποψίες και μένω πίσω να συνεχίσω το ψάξιμο. Πάνω στην ώρα έρχεται ο Ντάνιελ - παιδί όλα τα λεφτά από κάθε άποψη . Του εκθέτω το πρόβλημα , και σκάει η βόμβα-ιδέα. "Θα φτιάξουμε μόνοι μας!"

Το σχέδιο έχει ώς εξής : Ο Ντάνιελ θα πήγαινε να πάρει δυο από τα κεράκια που καίγανε στο χώρο , κι εγώ στο μπάνιο για βαμβάκι. Αφού τα βρήκαμε, φτιάξαμε λωρίδες απο το βαμβάκι και ο φίλος μου θα έσταζε το κερί πάνω στο βαμβάκι, κατά μήκος και γύρω γύρω. Δοκιμάσαμε αν ανάβει , και ΝΑΙ ΝΑΙ ανάβει! Αφού φτιάξαμε 5-6 , σκέφτομαι "δεν ανοίγω την τούρτα;" . Και έρχομαι αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα : τα κεράκια ήταν μέσα στο κουτί............. Αρχικά κρεμάσαμε και οι δύο, μετά βάλαμε τα γέλια για κανά δεκάλεπτο.

Αφού γίναν οι απαραίτητες προετοιμασίες -του στυλ " Σβήσε τα φώτα και μη ρωτάς γιατί"- , και η τούρτα "δόθηκε"με το απαραιτητο Happy Birthday , έσβησε τα κεριά, ευχές , σαντιγύ, εξηγήσαμε στους παρεβρισκόμενους τι πάθαμε. Καλά έπεσε ΠΟΛΥ γέλιο. .. .. Εγώ κλασσικά πάλι άρχισα να κλαίω ( όσοι με ξέρουν, θα έχουν προσέξει ότι όταν γελάω , ταυτόχρονα κλαίω.Είναι αυτό που λέμε κλαυσίγελος), και γενικά μετά από αυτό το , τζέρτζελο συνεχίστηκε με πιο πολύ ένταση.

Το φοβερό είναι ότι σήμερα είχαμε τεστ , αδιαφορήσαμε κανονικά , και μια χαρά τα πήγαμε όλοι . Υπό κανονικές συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να παρτάρουμε με επικείμενο τεστ, αλλά τελικά μας βγήκε σε καλό (να το καθιερώσουμε:ρ) !!

Εκτός από την Ελίζα λοιπόν,που δεν μασάει, βραβείο παίρνει και ο Ντάνιελ για την εφευρετικότητα αλλά και η Νατάσα , που μπορεί και είναι όπως είναι ;)

Και εις άλλα με υγεία παιδάκια ;))

"Δεν έχω τι να τραγουδήσω, τι να πω.."

και δεν μπορώ να αποφασίσω και τι θα κάνω απόψε.
Αυρίο είναι αργία,οι Ούγγροι γιορτάζουνε την επανάσταση τους κατά των Αυστριακών -νομίζω( βλ. Αυστροουγγρική αυτοκρατορία) . Και απόψε κάνουμε πάρτυ σε κλαμπ. Αλλά νυστάζω και είμαι κουρασμένη.
Δύο λοιπόν τα τινά.
1. Θα βγω, θα μου φύγει η κούραση , αύριο θα ξυπνήσω μεσημέρι και θα ξενερώσω την υπόλοιπη μέρα με την ιδέα οτι την Πέμπτη έχω τεστ Λατινικών ( 2 μήνες ακόμα μείνανε, άιντε να περάσουνε, άαααϊντε) και θα καταλήξω να διαβάσω το βράδυ, 15' πριν αρχίσω να βαριέμαι----->ύπνος.
2.Θα κάτσω μέσα , θα καθαρίσω το μισό σπίτι, θα ξυπνήσω χαράματα πριν χτυπήσει το επαναλαμβανόμενο ξυπνητήρι του κινητού , θα τσαντιστώ που μια φορά μπορώ να κοιμηθώ πρωί και ξύπνησα νωρίς, θα καθαρίσω το υπόλοιπο σπίτι , δεν θα διαβάσω κατά τη διάρκεια της μέρας ,ούτε της νύχτας και θα πάω να γράψω ότι θυμάμαι - στρατηγική που τις τελευταίες δύο φορές έπιασε και με το παραπάνω ( αυτό δυστυχώς συμβαίνει μόνο στα Λατινικά).
Με την πρώτη εκδοχή θα εκμεταλλευτώ την σπάνια ευκαιρία να βγω με τους φίλους μου , να χαλαρώσω για να αρχίσω , και καλά, με όρεξη το διάβασμα για τον δεύτερο κύκλο διαγωνισμάτων.
Με την δευτερη απλά θα ξεκουραστώ , και καλά, στο σπίτι.
Ζητώ βοήθεια.

Mα είναι δυνατόν...

....εχθές το πρωί να έχει 7 βαθμούς , ήλιο και ένα δροσερό αεράκι, και εχθές το βραδυ -7 , με χιονοθύελλα; Η οποία συνεχίζεται μέχρι και τώρα... Δηλαδή, με ότι όρεξη να βγω από το σπίτι πρωί πρωι ,για να κάνω το αγαπημένο μου πρακτικό;..

Και σαν να μην έφτανε αυτό , έχουμε και τους καθηγητές της Βιολογίας να μην μπορούν να συμφωνήσουν για ένα απλό τεστ. Εκθέτω την περίπτωση που έχει κάνει τα νεύρα μου κρόσια.

Για αρκετά χρόνια και μέχρι πέρυσι, διευθυντής του τμήματος της Βιολογίας ήταν ένας φοβερός καθηγητής , με ειδικότητα στη Γενετική , τον οποίο όμως τον διώξανε από διευθυντή γιατί έκοβε το 80% των φοιτητών , με αποτέλεσμα να φτάνουν 4ο-5ο έτος και να χρωστάνε ακόμα Βιολογία (αυτό συνεπάγεται και 500 $ επιπλέον κάθε εξάμηνο για την μεταφορά του μαθήματος, γεγονός απαράδεκτο, αλλά δεν είναι επί της παρούσης). Έλεγε στους φοιτητές στα μαθήματα "ΠΡΩΤΑ θα γίνετε Βιολόγοι και ΜΕΤΑ γιατροί" , και γενικά την είχε δει Θεός. Και φυσικά πήρε πόδι . Βέβαια, του διατηρήθηκε το δικαίωμα να κάνει τα μαθήματα Γενετικής , αλλά μόνο ως απλός λέκτορας. Δηλαδή ούτε δικαίωμα εξέτασης, ούτε διόρθωσης γραπτών ούτε τίποτα.
Διευθυντής έγινε ένας απίστευτος Βιολόγος , του οποίου το μαστερ μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα δεν είναι Γενετική. Κάνει καταπληκτικό μάθημα, μας δίνει τις παρουσιάσεις του (power point presentations-ppp) , εξηγεί τέλεια και γενικά τον πάω τρελά και πολύ περισσότερο από τον άλλον (:ρ).
Βέβαια, όπως είναι λογικό , υπάρχει κόντρα μεταξύ τους . Με αποτέλεσμα , αυτό να βγαίνει πρόσφατα ως ασυνενοησία για την εξεταστέα ύλη. Ο ένας έλεγε "διαβάστε μόνο το βιβλιαράκι που έχω γράψει ΕΓΩ (ο μέγας και μοναδικός Γενετιστής) ", ο άλλος λόγια μασημένα .Η λογική έλεγε ότι το τεστ θα έχει πιο πολύ από αυτό που διδάχτηκε πιο πολύ, άααααρα γενετική. Κι εχθές το απογευματάκι, βγαίνει και μια ανεπίσημη ανακοίνωση ότι οι ορμόνες είναι SOS (το θέμα που έχει διδάξει ο διευθυντής δηλαδή)......
Και έρχεται η αποφράδα ώρα του τεστ. Και λεω, οκ , είμαι διαβασμένη, όλα καλά, για να δούμε τι θα μας πέσει...

Αποτέλεσμα: 80% ορμόνες , 20% γενετική. Και μένω στήλη άλατος. Τι να πρωτοθυμηθείς από τις ορμόνες ; ........
Νόμιζα ότι τα φαινόμενα αυτά είναι αποκλειστικά ελληνικά.. αλλά γελάστηκα. Νομίζω ήρθε η ώρα να εξοικιώνομαι με την ιδέα της μονάδας... .. (1/5 = fail).. .... .

Καλημέρα με συνταγές μαγειρικής!

Διασχίζοντας το πρωί, βιαστική ( όπως πάντα) , μια πλατεία γεμάτη κόσμο , βλέπω από μακριά έναν νεαρό που κράταγε κάτι διαφημιστικά περιοδικά.Δεν δίνω σημασία , συνεχίζω το δρόμο μου προς το πανεπιστήμιο, και περνώντας από δίπλα του , με σταματάει (φυσικά).
-Καλημέρα, &*))(*&^%%^^&*&^*&***)
μου λέει σε άπταιστα ακαταλαβίστηκα (= ουγγρικά). Παρατηρώ πως είναι αρκετά περίεργα ντυμένος και φοράει κάτι τεράστια γυαλιά (οράσεως), που του προσέθεταν τουλάχιστον δέκα χρόνια.
-Καλημέρα, δεν καταλαβαίνω ουγγρικά,
του λέω , και σκέφτομαι πως Αγγλικά χλωμό να μιλάει, κρίνοντας από την μικρή πείρα μου.
-"Αγγλικά μιλάτε;"
αμ δε.. που θα γλιτώσεις έτσι εύκολα ...
-"Ναι , μιλάω"
-"Είμαστε φοιτητές-μοναχοί ( student-monk, dual class) , και θέλουμε φαγητό για την οργάνωσή μας. Υπερασπιζόμαστε την "μπλα μπλα κάτι" θρησκεία και εκδίδουμε αυτά τα περιοδικά μαγειρικής (?!?!?!?!) . Τα πουλάμε σε καταπληκτικές τιμές, είμαι σίγουρος πως ενδιαφέρεστε!
-..Εεεε... ξέρετε βιάζομαι..
-Είστε φοιτήτρια εδώ; Δεν μαγειρεύετε; Είμαι σίγουρος πως μαγειρεύετε!!
-Μαγειρεύω, αλλά ξέρετε βιάζομαι..
-Ναι, αλλά πεινάμε!!FOOD FOR LIFE! FOOD FOR LIFE! FOOD FOR LIFE!!
μου λέει κοιτώντας με στα μάτια και κουνώντας πάνω-κάτω τα φρύδια του..
-Καταλαβαίνω...αλλά... κάποια άλλη στιγμή , γιατί... ΒΙΑΖΟΜΑΙ!!Γειά σας .
-ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑΑΑΑ!!!
τον άκουσα να μου φωνάζει καθώς έτρεχα να προλάβω το μάθημα..

Ειλικρίνεια βρε παιδιά...

Ένα από τα πράγματα που απεχθάνομαι είναι το ψέμα ή έστω η μισή αλήθεια. Οι γύρω μου κάνουν κατάχρηση της ανειλικρίνειας και δυστυχως δεν μπορώ να κάνω κάτι να το αλλάξω.
Η μία είχε λέει όλο το Σαββατοκύριακο πυρετό και δεν μπορούσε να διαβάσει,ήταν σχεδόν αδιάβαστη , και απορεί πως πήρε 5/5 στο τεστ..λες και μπορείς να πάρεις 5άρι στην Ανατομία αν δεν έχεις λιώσει , και ειδικά στο θέμα που εξεταζόμασταν.
Ο άλλος δεν μπορεί μέρες να συγκεντρωθεί , διαβάζει ελάχιστα, βγαίνει όλο βόλτες, αλλά θα πάει να γράψει το λιγότερο 3 .
Ο τρίτος λέει είναι συνέχεια κουρασμένος και όταν γυρίζει σπίτι από το μάθημα δεν διαβάζει ποτέ και κοιμάται. Επίσης το Σαβ/κο κάνει τρελό clubbing και ξυπνάει μεσημέρι οπότε ούτε τοτε διαβάζει ικανοποιητικά. Στα τεστ ομως τα 4άρια κάνουν παρέλαση.
Από την άλλη , η καλή σου, διάβασε ατέλειωτες ώρες , έλιωσε πάνω από τους Άτλαντες , αλλά ο καθηγητής ήτανε "άδικος μαζί της και ενώ του τα πε όλα την έκοψε". Τι μας λες; Δηλαδή περίμενες να σε περάσει όταν δεν του λες τίποτα.. Λες και είναι χθεσινός και δεν βλέπει αν ξέρεις ή όχι..
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλα αυτά.. Αν δηλαδή πεις ότι δε διάβασες αλλά περάσεις με αρκετά καλό βαθμό ή με άριστα θα φανείς έξυπνος/κουλ/μάγκας; Και ο άλλος θα νιώσει τι; Βλάκας; Κι εσύ χαίρεσαι γι' αυτό; ΄
Κι εσύ καλή μου μας περνάς για χαζούς ; Τι νομίζεις ; Οτι πιστεύουμε ότι το σύμπαν τα έβαλε μαζί σου και περιμένεις να συμμεριστούμε τον πόνο σου;
Περισσότερο θα σεβαστώ να μου πεις οτι ναι , διάβασα πολύ και ευτυχώς τα θυμήθηκα όλα και τα είπα , ή ότι δεν διάβασα, έκατσα και κοιμήθηκα , και λογικό είναι να κοπώ.
Να μάθουμε ήρθαμε εδώ , όχι να πάρουμε το κύπελλο. Ο καθένας να παίρνει αυτό που του αξίζει..Και λίγη ειλικρίνεια δε βλάπτει...

θέλω θέλω θέλω

ΘΕΛΩ ΚΑΡΑΜΕΛ ΦΡΑΠΟΥΤΣΙΝΟ ΜΕ ΕΞΤΡΑ ΚΑΡΑΜΕΛ ΣΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΑΡΜΠΑΞ . ΤΩΡΑ! και που να το βρω που η Ουγγαρία δεν έχει Στάρμπαξ; :'-(:'-(