Ελλάδα, δειλινό, διαδραματίζεται το εξης σκηνικό:
-Εγω: Φανταστικέ αδελφέ, τόσες μέρες σου ζητάω να μου καταβάσεις το Office, και ακόμα...
Όλο με ξεχνας... σνιφ, κλαψ, λυγμ, σομπ σομπ.
-Αδελφός: Καλά καλά, σταμάτα..... θα στο κατεβάσω τώρα ..
Λίγο αργότερα:
-Α: Έτοιμο..
-Ε : Α!!! Ωραία!!! Τρέχω στον Αθήναιο.. ! Έχει βάλει κάτι ωραίες συνταγές και τις θέλω.
-Α. με απορία στο βλέμμα και τη φωνή : Καλά... γι’αυτό ήθελες το word? Εγώ νόμιζα για καμιά εργασία...
-Τι εργασία καλέ, τις συνταγές θέλω να κρατήσω...
‘Ελα έλα , μην κάνεις ότι δε σ’αρέσει, γιατί εσύ είσαι αυτός που διαλέγει από τη λίστα και ζητάει φαγητά και γλυκά!!!
-....
(γιες! πάλι το πέτυχα :D)
7 comments:
και δεν είναι σημαντικός λόγος οι συνταγες;
Μα τι προτεραιότητες εχει αυτός ο αδερφός σου! τσ τσ τσ
Καλημέρες :)
Υγιεστατα τα motives σου. Ακου εκει εργασιες....καλοκαιριατικα! τσ τσ τσ τσ
Μμμ... Έτσι σου κάνουν τα χατίρια ε;;
:)
Άλλοι χρειάζονται κατσαρόλες και φωτιά κι άλλοι Microsoft Office.
Τι σου είναι η νέα γενιά...
@χάιντι: φυσικά και είναι λόγος ... καλησπέρα :)
@ χαζοχήνα χεχεχε κι εγω έτσι λέω..
τσίτα: αφού είναι γκουρμέ ... μόνο έτσι πείθεται, χεχε :)
ibt: πως με νιώθεις.... η νέα γενιά είναι... κλάφτα...
Γιάννης ποναει σήμερα...
Η μητερα εφυγε...
πουλι εγινε και πεταξε
Χτες βράδυ επέστρεψα. Άφωνος πριν την αναχώρησή μου. Άφωνος διπλά και στην επιστροφή μου.
Σιωπή. Σιωπή από τη μεριά μου, κι ίσως κρατήσει κι άλλο. Το ένστικτο μού λέει πώς δε θα ‘ναι για καιρό.
Σίγουρα, η επαφή μου μαζί σας, θα ‘ναι μια γλυκιά αφορμή να ξεφύγω από τον μικρόκοσμό μου, που έχει πλημμυρίσει σκοτάδι. Η ζεστή ανθρώπινη συντροφιά σας, θα με ξεκολλήσει από τις χαώδεις σκέψεις μου.
Και στέλνω αυτό το πολλαπλό μήνυμα, για να πω ένα μεγάλο, ένα βαθύ από καρδιάς Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω, που σταθήκατε δίπλα μου. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο, κι όλοι μαζί, κοντά μου.
Ανεχτείτε για λίγο ακόμα τη σιωπή μου. Είμαι εδώ τώρα. Σας διαβάζω, σας εκτιμώ περισσότερο από ποτέ.
Αλλά ακόμα νιώθω την ανάγκη να σιωπώ. Να σιωπώ.
από καρδιάς, ο γιάννης
Post a Comment