Αφιερωμένο, εξαιρετικά!

Aυτό το ποστ το ετοίμαζα μέρες. Στην αρχή σκέφτηκα να μην το κάνω και ό,τι έχω να πω να του το πω κατ'ιδίαν, αλλά αργότερα αποφάσισα πως την χαρά και ταυτόχρονα την λύπη που νιώθω απόψε θα ήθελα να μπορώ να την αποτυπώσω και κάπου αλλού εκτός από την μνήμη μου.

Απόψε άλλος ένας από την μικρή μα αγαπημένη μας παρέα περνάει το τελευταίο του βράδυ στην Αθήνα. Άλλος ένα από μας δηλαδή, ετοιμάζεται να φύγει για "τα ξένα", για να βρει αυτό που ψάχνει, να συνεχίσει τις ήδη επιτυχημένες του σπουδές, να ζήσει το όνειρό του και να μας κάνει για ακόμη μία φορά περήφανους.

Αντιλαμβάνομαι όλους τους φόβους και τις ανασφάλιες που αυτή τη στιγμή νιώθει, αφού από προσωπική εμπειρία ξέρω τι είναι να φεύγεις απ'τη χώρα σου, μόνος σου, για σπουδές.
Χαίρεσαι που πας για κάτι καινούριο, για κάτι που σου αρέσει, λυπάσαι που αφήνεις πίσω όλους τους αγαπημένους και δικούς, αγωνιάς για το τι ακριβώς θα συναντήσεις.
Απόψε όμως χαίρομαι σαν να έφευγα εγώ και ταυτόχρονα λυπάμαι σαν να έφευγα εγώ, κι αυτό γιατί ο Σταύρος δεν είναι απλά ένας φίλος, είναι πια κομμάτι της καρδιάς μου. Από αυτά τα μεγάλα που χαίρεσαι που το έχεις πάνω σου, που κάθε μέρα που περνάει σε κάνει περήφανο που το γνωρίζεις, κι ας σας χωρίζουν κανά δυο χιλιάδες χιλιόμετρα. Ο Σταύρος είναι το παιδί που για ό,τι μου συμβαίνει σε κείνον θέλω να μιλήσω, που διπλασιάζει τη χαρά μου και διχοτομεί τη λύπη μου, που είναι δίπλα μου για τα μικρά και τα μεγάλα.

Η Αθήνα χωρίς εκείνον δεν θα είναι η ίδια. Το λέω και το πιστεύω, αυτό το υπέροχο πλάσμα αλλάζει το χρώμα της πόλης μας. Και μπορεί τώρα να στεναχωριέμαι και λίγο που όταν θα γυρίζω στην Αθήνα δεν θα είναι εκεί, μα είμαι σίγουρη πως όταν και όπου ξαναβρεθούμε θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Σταύρο μου, είμαι σίγουρη πως θα διαπρέψεις εκεί που θα πάς και πως όλα θα είναι όπως ακριβώς τα ονειρεύεσαι.Εύχομαι αυτή να είναι μόνο η αρχή για μια λαμπρή σταδιοδρομία και η βάση για ένα αξιοζήλευτο μέλλον. Ήρθε η ώρα ακριβέ μου φίλε.

Υ.Γ.: Νομίζω το ξέρεις ήδη ότι σε λατρεύω, ε; Να προσέχεις το φιλαράκι μου.