Ηρθε το καλοκαίρι! Ταρατατζούμ Ταρατατζούμ!!

(To post αυτό έπρεπε να ανεβεί την Τετάρτη αλλά λόγω φωτοσωπικών ασυμβατοτήτων καθυστέρησε.)

Ο πραγματικός λόγος που χτίζονται γήπεδα δεν είναι για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αγαπητέ φίλαθλε αναγνώστη, δηλαδή όλα όσα πίστευες μέχρι σήμερα αναγκάζομαι να σου αποκαλύψω πως είναι μια πλάνη. Ο αληθινός λόγος, κι εδώ θα ήθελα να σε παρακαλέσω να καθίσεις εάν τυχαίνει να με διαβάζεις στα όρθια, είναι για να στεγάζουν την μέγιστη μορφή πολιτισμού, τις συναυλίες.Το ότι εκεί συνηθίζεις να βλέπεις εσύ την ομάδα σου είναι μια εναλλακτική που έχουν σκεφτεί διάφοροι φορείς παγκοσμίως, για να μην κάθονται τα στάδια τον χειμώνα, αφού καλλιτέχνες και ακροατές είναι πλάσματα εύθραυστα, ενώ οι αθλητές είναι γεννημένοι δυνατοί και ακμαίοι.

Και αφού ξεκαθαρίσαμε αυτή τη μικρή παρεξήγηση, πάμε στο θέμα του σημερινού ποστίδιου.

Έχω ξαναπεί πως για να στεφθεί το καλοκαίρι μου με επιτυχία δεν χρειάζομαι διακοπές αλλά μερικές καλές συναυλίες. Ο θεός των συναυλιών έχει καταλάβει πως αυτό είναι μέγιστο αγαθό για την ψυχική μου υγεία και κάθε χρόνο ξεφυτρώνει από το πουθενά διάφορα καλούδια, γνωστά στο χωριό μου και ως blessing in disguise.

Έτσι λοιπόν, το συναυλιακό καλοκαίρι 2008 για μένα ξεκίνησε μόλις χθες όπου η μοίρα κι ο καιρός τα’φεραν με τέτοιο τρόπο ώστε να βρεθώ στην συναυλία του Lenny Kravitz στη Μπρατισλάβα, στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας του εν ονόματι LOVE REVOLUTION. Τα πως και τα γιατί είναι μια ιστορία που θα πούμε μια άλλη φορά, το θέμα είναι πως εγώ εχθές χτυπιόμουν λίγα μέτρα μακριά από το είδωλο πολλών, σούπερ σέξυ Lenny . Νωρίς το απόγευμα έβρεχε καταρρακτωδώς και πίστευα πως δεν θα γινόταν, σταμάτησε όμως λίγο πριν βγουν τα πρώτα support groups. Βέβαια αυτό δεν το ήξερα, και για να σιγουρευτώ είχα καλέσει την διοργανώτρια εταιρεία, όπου μου επιβεβαίωσε πως ότι κι αν γίνει, θα γίνει κανονικά. Αυτό βέβαια έγινε επειδή είχανε γνώση οι φύλακες (πες το οργάνωση των μεγάλων εταιρειών που διοργανώνουν αληθινές συναυλίες) και η σκηνή ήταν καλυμένη σε περίπτωση βροχόπτωσης. Μη σου πω ότι θα ταν υπέροχο να έβρεχε, αφού πρώτον η συναυλία ήταν σαν χαμάμ - hot, steamy και με πολύ ιδρώτα – και δεύτερον θα ταίριαζε υπέροχα με το τραγούδι του I love the rain. Oh well..

H συναυλία ξεκινούσε κανονικά στις 8 και παρόλο που έφτασα αρκετά νωρίς, οι καλές θέσεις ήταν ήδη πιασμένες (δηλαδή μπροστά μπροστά στους όρθιους, κολλητά στα κάγκελα) προς μεγάλη μου απογοήτευση. Στην αρχή βγήκαν κάτι παντελώς άγνωστα στα δικά μου αυτιά σλοβάκικα γκρουπ, και μετά παρουσιάστηκαν οι One Republic για πέντε τραγούδια, εκ των οποίων τράβηξα τα 4 ανεπιτυχώς (κακή θέση, βάλε και το γεγονός ότι είμαι μια σπιθαμή απ’το έδαφος, ε δε θέλει πολύ ο άνθρωπος), παρόλα αυτά όμως τα ανέβασα στο youtube έτσι για το καλό.

Ο Λέννυ (υπεύθυνος για το όνομα του σκύλου του Νανάκου) βγήκε στις 9:15 και ξεκίνησε δυνατά, με το Bring it on από τον καινούριο δίσκο It’s time for a Love Revolution , συνέχισε με το Αre you gonna go my way , κάνοντας τραμπάλα ανάμεσα στα νέα τραγούδια και σε παλιά καλά ακούσματα. Στο American Woman έγινε χαμός αλλά ο πραγματικός πανικός έγινε στο Fly Away όπου τραγουδήθηκε και χοροπηδήθηκε από όλους . Κατά τη διάρκεια έκανε περάσματα ανάμεσα στο πιάνο,τα κρουστά και ντραμς όταν δεν έπαιζε κιθάρα. Για τους μουσικούς του τι να πω; Όλοι καταπληκτικοί αλλά θα κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον μπασίστα, που στα δικά μου μάτια ήταν ακριβώς όπως πρέπει να είναι: Ακλόνητος. Βαρύς τύπος, με γυαλιά ηλίου , δερμάτινο παντελόνι και το απαραίτητο ελαφρώς μακρύ μαλλί, δηλαδή ένας καταπληκτικός TONY BRIET.

Ο Λεννούκος εμφανίστηκε και τραγούδησε τα περισσότερα τραγούδια με γυαλιά ηλίου, ενώ ενδυματολικά ήταν μια απογοήτευση (αφού ήταν ντυμένος και όχι γδυμένος όπως θα έπρεπε) φορώντας γραβάτα σε καρό σχέδιο και μισάνοιχτό πουκάμισο , σκούρο μπλε τζιν κολλητό και δερμάτινο σακάκι. Αγαπητέ μου Lenny, αφού έχεις μια χαρά σώμα και τατουάζ και έκανε και 34 βαθμούς, γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου καλό μου παιδί; Γιατί,πες μου γιατί;

Το κοινό όπως θα υποψιάζεστε κοριτσόκοσμος κυρίως, από 17-55 , όπου διαρρύγνυε τα ιμάτιά του για ένα του βλέμμα (λογικό κι επόμενο..), στα τραγούδια δε, που έπαιζε πιάνο ουρ-λιά-ζα-νε , γενικά όμως δεν ήταν και πολύ ενθουσιώδες, δεν ήξερε τα τραγούδια καλά, κι όταν μας έβαζε να τραγουδάμε δεν ακουγόμασταν σχεδόν καθόλου (απαράδεκτο).

Προς το τέλος, κατέβηκε από τη σκηνή, πέρασε μπροστά από τα κάγκελα στα αριστερά πρώτα(εκεί που ήμουν κι εγώ) ακούμπησε τους μπροστινούς (γμτ) και μετά κατευθύνθηκε προς τις δεξιές κερκίδες όπου ανέβηκε πάνω, αλλά δεν μπορούσα να δω τι έκανε λόγω άθλιου ύψους και επειδή πολλές κοπέλες έκαναν το σούπερ σπαστικό, να ανεβαίνουν στους όμoυς των φίλων τους για να βλέπουν. Είπαμε, να δεις, αλλά όχι να κόψεις τη δική μου έτσι κι αλλιώς περιορισμένη θέα για να το πετύχεις καλή μου.. Αργκ!! Βρήκα όμως βιντεάκι που δείχνει λίγο τον πανικό που προκάλεσε η κάθοδος από τη σκηνή.

Τραγούδησε καταπληκτικά, ξεπέρασε όοολες μου τις προσδοκίες φυσικά αλλά εκεί που πέθανα ήταν όταν είπε τα Dancin' till Dawn και I’ll be waiting προς το τέλος. Βιντεάκια δυστυχώς δεν έχω να σας δείξω πολλά, μόνο ένα

γιατί από ένα σημείο και μετά μπροστά μου γινόταν ο πανικός, με σπρωξίματα και τραβήγματα, αλλά δεν πειράζει, γιατί αν ανοίξει το θέατρο του Λυκαβηττού, θα έχετε (έχουμε) την ευκαιρία να τον δείτε ζωντανά 1^η Αυγούστου.(οοοοολε!!)

Tέλος, έκανε δύο ανκόρ στα οποία τραγούδησε πέντε τραγούδια, αλλά θυμάμαι μόνο το ένα, αυτό που χάρισε στην περιοδεία το όνομα, το Love Revolution.

Ήταν καταπληκτικά!!!!!!

Συμπλόγγερς και συνάνθρωποι, Καλό Συναυλιακό Καλοκαίρι 2008!

υγ.Να ευχαριστήσω από καρδιάς τα παιδιά JohnnyBoy και ibloglive για την ανεκτίμητη βοήθεια με τις φωτογραφίες!