«Με ένα χαμόγελο μπορείς τα θαύματα να πεις....»

Όσοι με γνωρίζουν από κοντά θα γνωρίζουν την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφω για τα καλλιτεχνικά δρώμενα και δει για τις καλοκαιρινές συναυλίες. Το εφετινό καλοκαίρι ξεκίνησε δυναμικά μιας και σχεδόν μόλις πάτησα τα άγια χώματα της καυτής αττικής γης πήγα και είδα τους Evanescence στο Στάδιο Καραϊσκάκη ...

Η αλήθεια είναι ότι θα ήταν άψογα αν δεν χρειαζόταν να αλλάξουμε το status μας από alive and kicking σε extracting bebeli αλλά δεν πειράζει μιας και όταν ξεκίνησε η συναυλία τα πράγματα καλυτέρευσαν για εμάς στην πρώτη πρώτη σειρά και οι securitαδες μας έδιναν μπουκαλάκια με νερό για να πιούμε ή να μπουγελωθούμε. Επίσης, μπορούσαμε και αναπνέαμε αρκούντως κι έτσι την παλέψαμε. Η Amy Lee ήταν απίστευτα εκρηκτική παρουσία και μας είπε ότι και τις 2 φορές που ήρθε Ελλάδα το κοινό ήταν (το 2004) και είναι (φέτος) από τα πιο ζεστά που έχουν συναντήσει μέχρι τώρα στην περιοδεία τους.

Δυστυχέστατα η συναυλία διήρκεσε μόνο 1,5 ώρα και μας φάνηκε πραγματικά μικρή, μιας κι έχουμε συνηθίσει σε τουλάχιστον 2ωρες συναυλίες + δεύτερο ανκόρ + +.. αλλά αυτά είναι καμώματα των Ελλήνων τραγουδιστών κι έτσι δεν τα παρεξηγώ τα παιδιά. Το support Ευριδίκη – Κοργιαλλάς χαρακτηρίζεται με εξωφρενική επιείκια ως άκυρο και τρώει μεγαλειώδες ban.

Το δεύτερο χαρμόσυνο γεγονός ήταν η πολυαναμενόμενη σύμπραξη του πολλά βαρύ Σωκράτη Μάλαμα και του μοναδικά αποθεωμένου Αλκίνοου Ιωαννίδη.
Τα λόγια είναι πραγματικά λίγα γι αυτό που νιώσαμε εχθές το βράδυ σε ένα κατάμεστο θέατρο Λυκαβηττού , μια συναυλία sold out και ένα κοινό να έχει καλύψει κάθε σημείο που χωράγανε δύο παπούτσια. Οι πόρτες άνοιξαν λίγο μετά το 1/3 της συναυλίας και γι’αυτούς που δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν εισιτήρια εγκαίρως, κι έται η παρέα μεγάλωσε λίγο ακόμα ... Ένας Αλκίνοος ντροπαλός και λιγομίλητος συμπλήρωσε άρτια τον Σωκράτη που είχε έρθει με πολλά πολλά κέφια....
Λάβαμε εγκώμια για τη θέρμη μας ως κοινό, τραβήξαμε αρκετά βιντεάκια, βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και τέλος προμηθευτήκαμε και το υπέρτατο αντικείμενο που μεγαλώνει την ήδη πλούσια συλλογή μας. Η περιοδεία τους ξεκίνησε δυναμικά και εμείς είμαστε εδώ για να τους ακολουθήσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους προρισμούς.. Καλό Συναυλιακό Καλοκαίρι....

«Με ένα χαμόγελο μπορείς τα θαύματα να πεις....»

Για την ώρα μόνο αυτό..

Χωρία Σχόλια

via Preza TV

thanatos.mp3

Το ηχητικό ντοκουμέντο που ακολουθεί είναι ένα μικρό δείγμα της δουλειάς που κάνει ένα παιδί που είναι σαν αδελφός μου στον ελεύθερό του χρόνο. Δεν θα σας πω πολλά..
Θα αρκεστώ στο ότι τόσα χρόνια που γνωριζόμαστε έχουμε περάσει τόσο ελεεινές φάσεις
που έχουμε κάνει καινούρια πνευμόνια και έχουμε κάψει τους κοιλιακούς μας από τα γέλια.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΕΔΩ!!

Γεννητούρια!

Η μία είναι μικρή, ναζιάρα και χαριτωμένη. H Μαντζαλίνα είναι εδώ για να πιούμε φραππέ, να πάμε βόλτες και κυρίως για να μας διδάξει τι θα πει θηλυκό.

Η άλλη είναι λίγο πιο crazy. H ζωή της είναι κάτι ανάμεσα
στις φάσεις που γίνονται  ανέκδοτo και σε απορίες χαζής ξανθιάς. 

Δυο blog που πρόσφατα γεννήθηκαν και ήρθαν για να μείνουν.


ENJOY!!!!

Απλά πράγματα*

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου,
και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου,
και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό,
και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου,
και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες,
και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ
και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου,
και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες
και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου
και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει
και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,
και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω
και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες,
και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς
και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα,
και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις,
και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε,
και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη
και να τη νοιώθω άδεια χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο,
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω,
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα,
τον δίχως τέλος
και δίχως αρχή,
ερωτά μου
για σενα


And I want to play hide-and-seek
and give you my clothes
and tell you I like your shoes
and sit on the steps while you take a bath
and massage your neck
and kiss your feet
and hold your hand
and go for a meal
and not mind when you eat my food
and meet you at Rudy's
and talk about the day
and type your letters
and carry your boxes
and laugh at your paranoia
and give you tapes you don't listen to
and watch great films
and watch terrible films
and complain about the radio
and take pictures of you when you're sleeping
and get up to fetch you coffee
and bagels and Danish
and go to Florent
and drink coffee at midnight
and have you steal my cigarettes
and never be able to find a match
and tell you about the the programme I saw the night before
and take you to the eye hospital
and not laugh at your jokes
and want you in the morning but let you sleep for a while
and kiss your back
and stroke your skin
and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your...
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home
and sit on the steps smoking till you come home
and worry when you're late and be amazed when you're early
and give you sunflowers
and go to your party
and dance till I'm black
and be sorry when I'm wrong
and happy when you forgive me
and look at your photos
and wish I'd known you forever
and hear your voice in my ear
and feel your skin on my skin
and get scared when you're angry
and your eye has gone red
and the other eye blue
and your hair to the left
and your face oriental
and tell you you're gorgeous
and hug you when you're anxious
and hold you when you hurt
and want you when I smell you
and offend you when I touch you
and whimper when I'm next to you
and whimper when I'm not
and dribble on your breast
and smother you in the night
and get cold when you take the blanket
and hot when you don't and melt when you smile
and dissolve when you laugh
and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you
and wonder how you could think I'd ever reject you
and wonder who you are but accept you anyway
and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you
and write poems for you
and wonder why you don't believe me
and have a feeling so deep I can't find words for it
and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me
and keep you in bed when you have to go
and cry like a baby when you finally do
and get rid of the roaches
and buy you presents you don't want
and take them away again
and ask you to marry me
and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you
and wander the city thinking it's empty without you
and want what you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you
and tell you the worst of me
and try to give you the best of me because you don't deserve any less
and answer your questions when I'd rather not
and tell you the truth when I really don't' want to
and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life
and forget who I am
and try to get closer to you because it's a beautiful learning to know you
and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning
and somehow
somehow
somehow
communicate some
of the overwhelming
undying
overpowering
unconditional
all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love
I have for you."


*Crave by Sarah Kane

Με την άδεια του Etalon - τον ευχαριστώ θερμά.

Λαϊκό προσκύνημα

Αντιγράφω από το δελτίο τύπου:


Δύο από τους πιο σημαντικούς τραγουδοποιούς της μουσικής μας σκηνής, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια άκρως ενδιαφέρουσα καλοκαιρινή περιοδεία. Ποντάροντας καλλιτεχνικά στην αισθητική τους συγγένεια, οι δύο καλλιτέχνες αποφασίζουν να μοιραστούν το ίδιο πούλμαν, την ίδια σκηνή, τα ίδια τραγούδια, την ίδια μπάντα και το ίδιο κοινό για τους επόμενους μήνες. Τους συνδέει εξάλλου η πίστη στη δουλειά τους, η προσήλωση στο υλικό τους, και η σταθερή τους παρουσία. Μέσα στα χρόνια και οι δύο ανέπτυξαν μια ουσιαστική σχέση με το κοινό τους. Η επιθυμία τους να συνεργαστούν είναι παλαιότερη. Αφορμή για να πραγματοποιηθεί στάθηκε η περσινή συνεύρεσή τους με τη Χάρις Αλεξίου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε διπλό cd και dvd. Μέσα από μια συνεργασία με αυστηρά καλλιτεχνικό ζητούμενο θα περιοδεύσουν ανά την Ελλάδα και την Κύπρο, παρουσιάζοντας τραγούδια από τη δισκογραφία τους, ψάχνοντας ο καθένας το ρόλο του μέσα στο υλικό του άλλου, παίζοντας με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, τα προτερήματα και τις ελλείψεις τους, τις αβεβαιότητες και τις αναζητήσεις τους και βρίσκοντας μέσα στο δύσβατο τοπίο της εποχής μας, ένα κοινό δρόμο γι’ αυτό το Καλοκαίρι.

Μαζί τους οι μουσικοί:
ΚΛΕΩΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Κιθάρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΔΗΣ: Τσέλο, Κρητική Λύρα, Κρουστά
ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ: Πλήκτρα
ΘΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: Τύμπανα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Κοντραμπάσο
ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΟΥΛΑΚΗΣ: Νέϊ, Κιθάρα
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΗΣ: Μπουζούκι, Λαούτο


Το Πρόγραμμα

ΙΟΥΝΙΟΣ
25/6/07 Αθήνα Θέατρο Λυκαβηττού
28/6/07 Θεσσαλονίκη Θέατρο Γης

ΙΟΥΛΙΟΣ
9/7/07 Αθήνα Θεατρο Πέτρας
12/7/07 Πάτρα Αρχαίο Ωδείο
16/7/07 Μαλακάσα Terra Vibe
18/7/07 Λεμεσός
19/7/07 Λευκωσία
27/7/07 Άρδας Φεστιβάλ Άρδα
28/7/07 Αγ. Νικόλαος Χαλκιδικής
31/7/07 Ανώγεια

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
3/8/07 Γεφυρούδι Σερρών
4/8/07 Νεστόριο Καστοριάς River Party
8/8/07 Σάμος Γήπεδο
10/8/07 Μυτιλήνη
12/8/07 Παραλία Κατερίνης
14/8/07 Παξοί
17/8/07 Στενή Ευβοίας Προαύλιο Δημοτικού Σχολείου
18/8/07 Κασσάνδρα Χαλκιδική Αμφιθέατρο Σίβηρης
20/8/07 Χανιά Θέατρο Ανατολικής Τάφρου
21/8/07 Ηράκλειο Κηποθέατρο Νίκου Καζαντζάκη
28/8/07 Θέρμη Θεσσαλονίκης
29/8/07 Γιαννιτσά

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
10/9/07 Βύρωνας Θεατρο Βράχων "Μελίνα Μερκούρη" Μελίνα Μερκούρη
17/9/07 Βόλος Δημ. Θέατρο Βόλου "Μελίνα Μερκούρη"
18/9/07 Λάρισα Κηποθέατρο Αλκαζάρ


[Εννοείται ότι θα τσακιστώ να τελειώσω τις εξετάσεις για να είμαι Ελλάδα για τις συναυλίες :D]

Όσοι πιστοί, τον δρόμο τον ξέρετε!!

Merci beaucoup!

Πριν από μερικές μέρες γκρίνιαζα γιατί ήθελα απελπισμένα διακοπές και γι αυτό μια δύναμη ανώτερη από όλα με έστειλε για τριήμερο στις λατρεμένες Βρυξέλλες. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την αποφοίτηση του αδελφού μου από το πανεπιστήμιο και τη ζωτική σημασία για μένα να παραβρεθώ στην πολυαναμενόμενη τελετή.
Κάθε φορά που πάω Βέλγιο πραγματικά δεν θέλω να φύγω, περνάω εκπληκτικά μιας και η θερμή υποδοχή και φιλοξενία με κάνουν να μην θέλω να γυρίσω εδώ.. Αυτή τη φορά ήταν ακόμα καλύτερα μιας και ήταν ο συνδιασμός όλων των παραπάνω, συν το ότι ένιωσα υπερβολικά περήφανη (για ακόμα μια φορά) για την ιδιοφυϊα της οικογένειας.
Πήγαμε σε μέρη γνώριμα αλλά και σε άλλα που δεν είχα ξαναδεί, περπατήσαμε σε παραμυθένια πάρκα, θαύμασαμε την εξωτική σχεδόν βλάστηση, γελάσαμε πάρα πολύ, φάγαμε γιαπονέζικη, γαλλική και μεξικάνικη κουζίνα ( από που να αρχίσω και από που να τελειώσω..), αυστραλέζικο παγωτό που ξεπερνάει κάθε φαντασία, παγωτό από γιαούρτι που μας ξάφνιασε ευχάριστα. Για ακόμα μια φορά βέβαια δεν φάγαμε την παραδοσιακή σπεσιαλιτέ, που δεν είναι άλλη από μια συνταγή με μύδια και πατάτες και αυτό όχι γιατί σνομπάρουμε την παράδοση αλλά επειδή δεν υπήρχε άλλος χώρος στο στομάχι μας.
Περπατήσαμε στα σοκάκια της Grande Place, ήπιαμε εξαιρετικούς καφέδες από αραβικά και κολομβιανά χαρμάνια, και βέβαια παρακολουθήσαμε μια πάρα πολύ όμορφη, ζεστή και ιδιαιτέρως φορτισμένη τελετή αποφοίτησης συνοδευόμενη φυσικά από φωτογραφίες.
Ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες θα θεωρούνταν πραγματικά λειψό αν δεν συμπεριλαμβάναμε την αγορά βελγικών πραλινών ικανές να ταϊσουν ένα στρατόπεδο ( το βάρος τους σε χρυσό).
Για ένα πράγμα μόνο μετάνιωσα: που δεν αγόρασα εκείνα τα απίστευτα τακούνια (ακόμα κλαίω). Αλλά αυτό βέβαια έγινε επί σκοπού, που δεν είναι άλλος από το να ξαναπάω φυσικά στο Βέλγιο !!! :D




H παροιμιώδης έχθρα μεταξύ Βαλλόνων και Φλαμανδών που μοιράζονται το ίδιο κράτος είναι φανερή ακόμα και στους σταθμούς του Μετρό. Parc οι Βαλλόνοι, Park οι Φλαμανδοί.



Το Χρηματιστήριο



Το κλασσικό παρτέρι που υπάρχει σχεδόν κάτω από κάθε δέντρο στους κεντρικούς δρόμους : ομορφιά



Εδώ μπορούμε να φάμε και να πιούμε σοκολάτα και καφέ όπως επίσης και να παρακολουθήσουμε επιδήξεις με αυτή. Το καλύτερο σοκολατάδικο στην πόλη.



Μια κολυμπήθρα σοκολάτα από το παραπάνω καφεσοκολατοποιείο.



Intro for beginners



H κεντρική πανέμορφη Grande Place



Grand Place ξανά



Grand Place



Μια βιαστική φώτο από τις "βαριές" έδρες του Πανεπιστημίου.



Τι να λέμε τώρα..


Κάμερα που δείχνει τον πάγκο του σεφ στο Ιαπωνικό εστιατόριο. Ταχύτητα, ακρίβεια και.. σούσιιι.....



Ένας τοίχος από μπουκάλια κρασιών στο Γαλλικό εστιατόριο.



Ένα συντριβάνι σοκολάτας και δίπλα ένα δοχείο μπισκοτάκια για να βουτήξεις μέσα: Κόλαση..