Monday, April 30, 2007
Saturday, April 28, 2007
Ύψιστη αφοσίωση
Οι νότες που βγαίνουν από τα βιολιά του, η τεχνική του, τα όργανα που κατείχε και με τα οποία έπαιζε, η ματιά του, το ύφος του, με κάνουν να τον λατρεύω και να τον μισώ ταυτόχρονα. 3 αγαπημένα μου κομμάτια από τον αξεπέραστο Jascha Heifetz .
Paganini Caprice No. 24
Melodie by Gluck
Rondo by Mozart
Paganini Caprice No. 24
Melodie by Gluck
Rondo by Mozart
To πιο ακριβό παγωτό
Την Τετάρτη το μεσημέρι περπατούσα από το πανεπιστήμιο σπίτι. Έκανε πολύ ζέστη παρόλο που μόλις είχε σταματήσει να βρέχει, έτσι το να φάω παγωτό ήταν ζήτημα επιβίωσης. Μπαίνω λοιπόν σε ένα ζαχαροπλαστείο. Δύο κοπέλες εξυπηρετούν εκείνη τη στιγμή, η μία είναι απασχολημένη με τον διπλανό μου, η άλλη με εμένα. Αφού της παραγγέλνω το παγωτό, βγάζω τα γυαλιά ηλίου από το μάτια μου (τα φοράω πάντα εκτός από τη νύχτα) και τα ακουμπάω στο ψυγείο μπροστά μου. Γυρίζω στην τσάντα μου να βγάλω χρήματα. Μέχρι να ξαναγυρίσω στην κοπέλα να πληρώσω τα γυαλιά έχουν εξαφανιστεί μαζί με τον νεαρό διπλανό μου. 1-2 άτομα τον είδαν, κανένας δεν τον σταμάτησε, κανένας δεν είπε τίποτα.. Πάνε τα γυαλάκια μου.... :-(
Sunday, April 22, 2007
Μπήκε η Άνοιξη;
Ανατολικά της Εδέμ
Αρλέτα
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω ποιόν ίσκιο ρωτάς
Αχ, μια φορά κι έναν καιρό
όταν ρωτούσα ποιόν έχω Θεό
μου τραγουδούσε η μαμά
τα βράδια στα σκοτεινά:
Ανατολικά της Εδέμ
ήταν ένας τύπος μποέμ
που φορούσε πάντα λουλούδι στο πέτο
Ήτανε πολύ αμπιγέ
είχε ένα κοστούμι ριγέ
περπατούσε λες κι είχε κάνει μπαλέτο
Έδινε χιλιάδες φιλιά
πλήρωνε για να 'ρθουν βιολιά
και τα βράδια γλυκά τραγουδούσε
έναν τόσο λυπημένο σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
Amour, toujours
ca va, bonjour
Παντελόνια κοντά ναυτικά
με το πιάνο και τα γαλλικά
Amour, toujours
ca va, bonjour
Εν δυο τρία, ξανά τον σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ, στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω γιατί μ' αγαπάς
Αρλέτα
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω ποιόν ίσκιο ρωτάς
Αχ, μια φορά κι έναν καιρό
όταν ρωτούσα ποιόν έχω Θεό
μου τραγουδούσε η μαμά
τα βράδια στα σκοτεινά:
Ανατολικά της Εδέμ
ήταν ένας τύπος μποέμ
που φορούσε πάντα λουλούδι στο πέτο
Ήτανε πολύ αμπιγέ
είχε ένα κοστούμι ριγέ
περπατούσε λες κι είχε κάνει μπαλέτο
Έδινε χιλιάδες φιλιά
πλήρωνε για να 'ρθουν βιολιά
και τα βράδια γλυκά τραγουδούσε
έναν τόσο λυπημένο σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
Amour, toujours
ca va, bonjour
Παντελόνια κοντά ναυτικά
με το πιάνο και τα γαλλικά
Amour, toujours
ca va, bonjour
Εν δυο τρία, ξανά τον σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ, στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω γιατί μ' αγαπάς
Thursday, April 05, 2007
Επήλθε η πόρωσις!!
Η ώρα σχεδόν 2 το πρωί και η απόλυτη ησυχία επικρατεί στο σπίτι. Διαβάζω στην κουζίνα με καθαρό μυαλό και φοβερή διάθεση, διαύγεια υποθέτω όμοια με αυτή που οι χρήστες αμφεταμινών διαθετουν στην εξεταστική (τι κρίμα να είναι απαγορευμένες.. :ρ) . Σήμερα τα (ήδη πολύ ευαίσθητα νεύρα μου) γίναν κρόσια. Δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ καθόλου, μιας και οι γειτόνισσες μου αποφάσισαν να λύσουν το Κυπριακό στο μπαλκόνι που μοιράζομαι μαζί τους, ο κηπουρός να κουρεύει το γκαζόν για 1 ώρα και 45’ (τόση ώρα δεν μπορώ να καταλάβω τι έκανε στον μικροσκοπικό κήπο μας) , τα πουλάκια να κελαηδάν με ρυθμό εκνευριστικό, τηλέφωνα και κουδούνια να κουδουνίζουν και άλλα τέτοια παρόμοια ευχάριστα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα δίπλα ακριβώς στα βιονικά μου αυτιά. Τώρα όλα και όλοι σώπασαν. Επιτέλους σιωπή... Νιώθω υγιής!!
Χέεεελλπ συνάνθρωποι !!!
'Εψαχνα να βρω μια διαφήμιση της Sprite, φετινή αν δεν κάνω λάθος, που είναι ένας πιτσιρικάς πάνω στο skateboard του και κάνει κάτι τρελά πράγματα σε οποιαδήποτε φλατ επιφάνεια βρει και πηδάει από δω κι απο κει και έχει πολύ φάση ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΚΑΣΕΙ. ( βασικά το άθλημα θέλω να μάθω πως λέγεται γιατί είχαμε μια κουβέντα επ'αυτού με μια ψυχή) . Εκεί που έψαχνα λοιπόν βρήκα μια απίστευτη διαφήμιση που είμαι σίγουρη ότι θα την εκτιμήσετε!!
(Και τώρα έρχεται το request: Προβατάκι μουυυ σέξυ εστέτ και καλλιεργημένο με τα άπειρα κονέ και τις απίστευτες γνώσεις, θα με βοηθήσεις να τη βρωω;; Εεεε φανταστικό Πρόβατο;;)
Φυσικά απευθύνομαι και σε οποιαδήποτε άλλη ψυχούλα ενδιαφερθεί ( χεχε)
Να και η διαφήμιση ( ξέρω σας έσκασα τόση ώρα) :
(Και τώρα έρχεται το request: Προβατάκι μουυυ σέξυ εστέτ και καλλιεργημένο με τα άπειρα κονέ και τις απίστευτες γνώσεις, θα με βοηθήσεις να τη βρωω;; Εεεε φανταστικό Πρόβατο;;)
Φυσικά απευθύνομαι και σε οποιαδήποτε άλλη ψυχούλα ενδιαφερθεί ( χεχε)
Να και η διαφήμιση ( ξέρω σας έσκασα τόση ώρα) :
Wednesday, April 04, 2007
Η κούκλα
Ω ναι μικρή μου! Πρέπει να το παραδεχτώ! Ήσουν ένα παιγνίδι για μένα .Είχε πλάκα που παίζαμε που και που . Μου κρατούσες συντροφιά όταν βαριόμουν , ξενυχτάγαμε μαζί, α! και πηγαίναμε και βόλτες. Εντάξει, καλά ήταν, αλλά τώρα σε βαρέθηκα . Γι’αυτό θα σε βάλω στο πατάρι μαζι με τα παλία μου παιγνίδια, κι αν ποτέ θυμηθώ τις καλές μας στιγμές, ποιός ξέρει, μπορεί και να σε κατεβάσω απο κεί και να θελήσω να ξαναπαίξουμε.Μόνο που δεν ξέρω αν θα θές εσύ. Αλλά εντάξει μωρέ, κάτι θα σου πω και θα σε πείσω να μη λυπάσαι.
Ξέρεις, ήσουν καλό παιγνίδακι, αν και με κούρασες λίγο τόσο καιρό. Ήσουν απαιτητική και ήθελες να παίζω μαζί σου πιο συχνά. Γι’αυτό θα’χεις άλλη τύχη από τα υπόλοιπα παιγνίδια τελικά. Θα σου βάλω φωτιά και θα σε κάψω. Απόψε.
Ξέρεις, ήσουν καλό παιγνίδακι, αν και με κούρασες λίγο τόσο καιρό. Ήσουν απαιτητική και ήθελες να παίζω μαζί σου πιο συχνά. Γι’αυτό θα’χεις άλλη τύχη από τα υπόλοιπα παιγνίδια τελικά. Θα σου βάλω φωτιά και θα σε κάψω. Απόψε.
Don't sleep!!
Τον τελευταίο μήνα κάθε μα κάθε βράδυ βλέπω τα πιο δαιδαλώδη και ανεξέλεγκτα όνειρα που έχω δει ποτέ, όνειρα που τα ερεθίσματά τους δεν έχω ιδέα σε ποιο κομμάτι του υποσυνήδειτού μου είναι καταχωνιασμένα ούτε το πως βρέθηκαν εκεί.
Δεδομένου ότι τα όνειρά μας διαρκούν 1 δευτερόλεπτο στην φάση R.E.M. ( rapid eye movement, όχι το συγκρότημα) του ύπνου μας, νιώθω πως πραγματικά πρέπει να κόψω ότι παίρνω γιατί μου προκαλεί παραισθήσεις .
Μπλεγμένα πρόσωπα που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται, αθλητικές επιδόσεις που δεν διαθέτω για παράδειγμα στο χόκεϋ , επαναλαμβανόμενα και σε συνέχειες όνειρα που με βρίσκουν να διαφωνώ μέχρι φόνου με τον σπιτονοικοκύρη μου που δεν με αφήνει να φέρω σκύλο στο διαμέρισμα ( θέλω σκύλοοοοοο) είναι μερικά από τα τελευταία παραδείγματα που έχω.
Το πιο πρόσφατο που έχω στο ενεργητικό μου (ή μήπως στο παθητικό μου;) συνέβη εχθές το βράδυ.
Ήμουν λέει σε ταξί που θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο , με άγνωστο ταξιτζή Ούγγρο που μίλαγε Αγγλικά (!) . Λίγο πριν φτάσουμε διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει διαβατήριο και εισιτήριο στο σπίτι (μιλάμε για μένα που κοιτάζω 30 φορές πριν φύγω
για να σιγουρευτώ) και ζητώ από τον ταξιτζή να γυρίσουμε για να τα πάρω. Εκείνος βάζει τις φωνές ότι είμαι ανεύθυνη και ότι δεν μπορεί να γυρίσουμε γιατί δεν θα προλάβει να πάρει μέρος στον ιστιοπλοϊκό αγώνα που ξεκινά σε μία ώρα , και που όλως τυχαίως σε εκείνο το σημείο βρισκόμαστε και αγναντεύουμε τις βάρκες.(θυμίζω ότι βρισκόμαστε στην Ουγκάντα, εεμμ συγγνώμη Ουγγαρία ήθελα να πω, που απ όσο ξέρω θάλασσα δεν έχει.. ) Μου λέει λοιπόν πως μπορώ να γυρίσω με τα πόδια και βέβαια, εκείνη τη στιγμή ακριβώς θυμάμαι ότι είμαι 9 μηνών έγκυος (!!!!) και με την κοιλιά στο στόμα και με πιάνει μια κατάθλα που δεν θα προλάβω να πετάξω για Αθήνα και δεν θα είναι εκεί να με παραλάβει η οικογένεια για να πάμε στο νοσοκομείο να γεννήσω.
Ο καλός Θεούλης όμως έχει προνοήσει για μένα, και εκεί που αγναντεύουμε βλέπω θείο, θεία και ξαδέλφια που πέφτουν όλοι από τα σύννεφα μόλις αντικρίζουν την κοιλιά (δεν το ξεραν βλέπεις... Θα μου πεις, εδώ δεν το ‘ξερα εγώ..... ) αλλά προσεφέρονται να με πάνε σπίτι και μετά αεροδρόμιο. Αφού φτάνουμε στο έρμο το αεροδρόμιο, με πιάνει μια νύστα άνευ προηγουμένου και κοιμάμαι στην αίθουσα αναμονής και χάνω την πτήση με αποτέλεσμα, μόλις ξυπνήσω να με βρω με ένα μωρό (κοριτσάκι- μια γλύκα) στην αγκαλιά και στην Ελλάδα, σε κρεβάτι μαιευτηρίου. Και εδώ έρχεται η δεύτερη κατάθλα που έκανα κοριτσάκι και όχι αγοράκι όπως τόσο ήθελα και μαζί με αυτό και η ιδέα να πάω στα Jumbo σε κάτι κατσικόλοφους για να πάρω μωρουδιακά , χωρίς να έχω χρήματα επάνω μου .. Και βέβαια να μην ξεχάσω ότι πλάκωσε γύρω από το κρεβάτι η οικογένεια και κάτι άσχετοι μαζί για να δουν το κακάσχημο μωρό που είχα κάνει και κάτι δημοσιογράφοι για φωτογραφίες .. Κάπου εκεί ξύπνησα λίγο τρομοκρατημένη βέβαια , αλλά τουλάχιστον χωρίς μωρό (ούτε 20 δεν είμαι !! δε θέλω τώρα μωρό!!!!!) . Εκεί που αγκάλιαζα το μαξιλάρι, νόμιζα ότι αγκάλιαζα το σκύλο (που δεν έχω :-( ) μέχρι που επανήλθα εντελώς και σηκώθηκα για τον απαραίτητο καφέ.
Μη χειρότερα ....
Δεδομένου ότι τα όνειρά μας διαρκούν 1 δευτερόλεπτο στην φάση R.E.M. ( rapid eye movement, όχι το συγκρότημα) του ύπνου μας, νιώθω πως πραγματικά πρέπει να κόψω ότι παίρνω γιατί μου προκαλεί παραισθήσεις .
Μπλεγμένα πρόσωπα που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται, αθλητικές επιδόσεις που δεν διαθέτω για παράδειγμα στο χόκεϋ , επαναλαμβανόμενα και σε συνέχειες όνειρα που με βρίσκουν να διαφωνώ μέχρι φόνου με τον σπιτονοικοκύρη μου που δεν με αφήνει να φέρω σκύλο στο διαμέρισμα ( θέλω σκύλοοοοοο) είναι μερικά από τα τελευταία παραδείγματα που έχω.
Το πιο πρόσφατο που έχω στο ενεργητικό μου (ή μήπως στο παθητικό μου;) συνέβη εχθές το βράδυ.
Ήμουν λέει σε ταξί που θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο , με άγνωστο ταξιτζή Ούγγρο που μίλαγε Αγγλικά (!) . Λίγο πριν φτάσουμε διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει διαβατήριο και εισιτήριο στο σπίτι (μιλάμε για μένα που κοιτάζω 30 φορές πριν φύγω
για να σιγουρευτώ) και ζητώ από τον ταξιτζή να γυρίσουμε για να τα πάρω. Εκείνος βάζει τις φωνές ότι είμαι ανεύθυνη και ότι δεν μπορεί να γυρίσουμε γιατί δεν θα προλάβει να πάρει μέρος στον ιστιοπλοϊκό αγώνα που ξεκινά σε μία ώρα , και που όλως τυχαίως σε εκείνο το σημείο βρισκόμαστε και αγναντεύουμε τις βάρκες.(θυμίζω ότι βρισκόμαστε στην Ουγκάντα, εεμμ συγγνώμη Ουγγαρία ήθελα να πω, που απ όσο ξέρω θάλασσα δεν έχει.. ) Μου λέει λοιπόν πως μπορώ να γυρίσω με τα πόδια και βέβαια, εκείνη τη στιγμή ακριβώς θυμάμαι ότι είμαι 9 μηνών έγκυος (!!!!) και με την κοιλιά στο στόμα και με πιάνει μια κατάθλα που δεν θα προλάβω να πετάξω για Αθήνα και δεν θα είναι εκεί να με παραλάβει η οικογένεια για να πάμε στο νοσοκομείο να γεννήσω.
Ο καλός Θεούλης όμως έχει προνοήσει για μένα, και εκεί που αγναντεύουμε βλέπω θείο, θεία και ξαδέλφια που πέφτουν όλοι από τα σύννεφα μόλις αντικρίζουν την κοιλιά (δεν το ξεραν βλέπεις... Θα μου πεις, εδώ δεν το ‘ξερα εγώ..... ) αλλά προσεφέρονται να με πάνε σπίτι και μετά αεροδρόμιο. Αφού φτάνουμε στο έρμο το αεροδρόμιο, με πιάνει μια νύστα άνευ προηγουμένου και κοιμάμαι στην αίθουσα αναμονής και χάνω την πτήση με αποτέλεσμα, μόλις ξυπνήσω να με βρω με ένα μωρό (κοριτσάκι- μια γλύκα) στην αγκαλιά και στην Ελλάδα, σε κρεβάτι μαιευτηρίου. Και εδώ έρχεται η δεύτερη κατάθλα που έκανα κοριτσάκι και όχι αγοράκι όπως τόσο ήθελα και μαζί με αυτό και η ιδέα να πάω στα Jumbo σε κάτι κατσικόλοφους για να πάρω μωρουδιακά , χωρίς να έχω χρήματα επάνω μου .. Και βέβαια να μην ξεχάσω ότι πλάκωσε γύρω από το κρεβάτι η οικογένεια και κάτι άσχετοι μαζί για να δουν το κακάσχημο μωρό που είχα κάνει και κάτι δημοσιογράφοι για φωτογραφίες .. Κάπου εκεί ξύπνησα λίγο τρομοκρατημένη βέβαια , αλλά τουλάχιστον χωρίς μωρό (ούτε 20 δεν είμαι !! δε θέλω τώρα μωρό!!!!!) . Εκεί που αγκάλιαζα το μαξιλάρι, νόμιζα ότι αγκάλιαζα το σκύλο (που δεν έχω :-( ) μέχρι που επανήλθα εντελώς και σηκώθηκα για τον απαραίτητο καφέ.
Μη χειρότερα ....
Sunday, April 01, 2007
Καραμελίτσες Mentos
Είχε γίνει σάλλος με το πείραμα. Το δοκίμασα, μπουγελώθηκα και σας παραδίδω το συντριβάνι.
Subscribe to:
Posts (Atom)