Χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά..

Από την ημέρα των Χριστουγέννων που έκανα το πάρτυ, είχα αποφασίσει να μην κάνω τίποτα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αφενός μεν γιατί 3 μέρες μετά το πάρτυ στο Βιλαμπάχο ακόμα έτριβαν, αφετέρου γιατί όλο αυτό μου τρώει χρόνο και ενέργεια και έχω και διάβασμα.

Παρόλο που κάποιοι φίλοι μου με κάλεσαν για να περάσουμε μαζί το σούπερ ντούπερ ιβέντ που λέγεται αλλαγή του χρόνου, εγώ αποφάσισα να μείνω σπίτι και να διαβάσω τα ατέλειωτα. Ήμουν και ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και την απόφασή μου, εγκώμια όλη μέρα, «μπράβο παιδί μου, έδειξες σταθερό χαρακτήρα, δεν παρασύρεσαι από κρεπάλες, σφινάκια καρπούζι και τεκίλες , άξια, μπράβο κλπ κλπ» Μέχρι εδώ καλά.

Ξύπνησα ωραία και καλά 31 του μηνός, διάβασα ωραία και καλά, μέχρι που βράδυασε κι αρχίσαν οι ψυχασθενείς οι (λ)Ούγγροι τα πυροτεχνήματα (τεσσερισήμιση η ώρα το απόγευμα τώρα..) στο πάρκο δίπλα στο σπίτι μου.

[Αρχίζει ο διάλογος του παραλόγου:
-Άκου τους μαλ*κες μεσημεριάτικα!
-Ιωάννα είναι Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο κόσμος γιορτάζει..
-ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ!!!
-Ε, διάβασε!
-Μα δεν τους ακούς; Μπαμ και μπουμ, μεθύσανε κι όλας από τις 9, θα βάλουνε καμιά φωτιά στο πάρκο και θα μας κάψουνε.
-Υπερβολές. Οι άνθρωποι απλά διασκεδάζουν.
-Μη τους υποστηρίζεις, εσύ θα την πληρώσεις!!!
-Καλά...σκάω.. ]

Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε όοοολο το απόγευμα, και το βράδυ αισίως ήμουν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Είχα δύο επιλογές: ή θα έκλεινα τα βιβλία και θα έβγαινα έξω ή θα ξεκίναγα τα ναρκωτικά που έχω πάντα για τέτοιες περιπτώσεις. Επέλεξα το δεύτερο, πήρα τη δόση μου, έβαλα MTV και άνοιξα ένα μπουκάλι κόκκινο γλυκό κρασί. Αισίως αποχαυνώθηκα και έτσι σταμάτησα να ακούω μπαμ και μπουμ τις κουμπουριές, άνοιξα ξανά τα βιβλία και όλα καλά.

Στις 11 έστειλα και τα μηνύματα μου, πήρα και τα τηλέφωνά μου για "καλή χρονιά" στην Ελλάδα και όλα καλά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν μια χαρά ήρεμη. Στις 12, αλλαγή του χρόνου κι εδώ, της τρελής έξω από τα πυροτεχνήματα, πήγα να στείλω ευχές εντός Ουγγαρίας .. Mission impossible.. Και η ώρα να περνάει, ώσπου τα νεύρα μου γίνανε capellini και άρχισα τα γαμοκάντηλα προς το κινητό (η παιδεία που πήρα από τον Αθήναιο :D:D) .Ξάπλωσα, μαζί με τα πυροτεχνήματα άκουγα και μια συναυλία που γινόταν εδώ πιο δίπλα (άλλα καντήλια εκεί, «δεν θα κοιμηθούμε απόψε», «μικρή ήμουν πυρομανής..νοσταλγώ αυτήν την εποχή») και είχα συζήτηση επιπέδου με το λατρεμένο μου κινητό : «Στείλε το μήνυμα γιατί θα σου πάρει ο διάολος τον πατέρα (σ.σ. Sony Ericsson)» , «γαμ* τα δίκτυα, γαμ*» «θα φύγεις απ’το παράθυρο και ούτε οι ρέγγες δεν θα σε κλάψουν» και άλλα πολλά που η αστική μου ανατροφή δεν μου επιτρέπει να αναφέρω εδώ :ρ.
Τελικά για το δικό του καλό, τα έστειλε, τα νεύρα μου ηρέμησαν και μετά από τόσο κρασί, επιτέλους κοιμήθηκα....

Υ.Γ.: Χρειάζομαι ψυχανάλυση, και I'm looking forward to it..