Τα μανιτάρια

 Μερικοί από εσάς γνωρίζετε ότι μέχρι και πριν από μερικές μέρες βρισκόμουν στην Ελλάδα και έκανα τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές που δεν είχα κάνει λόγω του πανεπιστημίου και του ιδιόρρυθμου προγράμματος που ακολουθεί για την εξεταστική. Την παραμονή μου εκεί στιγμάτισαν όχι μόνο οι υπέροχες στιγμές που έζησα με τους φίλους μου, αλλά και ένα δεμάτιο άχυρα, με το οποίο έπαθα την πλάκα μου. Εξηγώ.
Ο μπαμπάς μου εκτός από μεγάλη αγάπη για τα παιδιά του και τη δουλειά του έχει και πολύ μεγάλη αγάπη για τη φύση, τον κήπο μας, τα δέντρα, το περιβάλλον και όλα αυτά.
Την πρώτη μέρα των διακοπών με πήρε από το χέρι και με τη χαρά μικρού παιδιού και λίγο συνωμοτικά μου λέει «έλα να σου δείξω κάτι!! Θα τρελαθείς!!!»
Τον ακολούθησα στον κήπο, μέχρι που φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο τεμάχιο με άχυρα, σανό και δεν ξέρω και τι άλλο , τυλιγμένο με χοντρό σελοφάν. Μερικές τρύπες υπήρχαν εδώ κι εκεί, μέσα από τις οποίες ξεφύτρωναν αληθινά και υγιέστατα μανιτάρια. Και όχι μανιτάρια για κονσέρβες! Παρακαλώ! Μανιτάρια πλευρώτους!
Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα, είχα μείνει άφωνη...
«Τι ‘ναι αυτό......» του λέω;
«Μανιταράκια» μου λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και σκύβει να τα χαϊδέψει..
Το "σεντούκι" όπως έμαθα αργότερα, το είδε μια Κυριακή πρωί, στην γνωστή του μανάβισσα, ενώ έκανε τα ψώνια του. Η έλξη ήταν αμοιβαία, υπήρξε αυτό που λέμε love at first sight!
Περιττό να πω ότι η μνήμη της ψηφιακής μου σχεδόν γέμισε με φωτογραφίες από τα
μανιτάρια ..  









Μα δεν είναι υπέροχα ;;;;