Αφιερωμένο Εξαιρετικά

Μερικές φορές η ευγνωμοσύνη και η αγάπη που νιώθεις για κάποια αυτόφωτα αστέρια της ζωής σου πρέπει να εκφράζονται εκτός από την καθημερινή αγάπη και με ένα λίγο πιο μελωδικό και ποιητικό τρόπο, με ένα τραγούδι δηλαδή, από αυτά που νιώθεις πως γράφτηκαν για τ'αστέρια αυτά.
Για τη Νίνα λοιπόν, τη γειτονοπούλα της καρδιάς μου, την *αδελφή* ψυχή μου και για όλες τις κοινές αληθινές στιγμές μας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου λέει:

Κάτω απ' το μαξιλάρι

είναι ένα βαθύ πηγάδι

που μέσα κατοικούν

οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ

με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά,

πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,

να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-γιάννη και λωτούς,

με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει

-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-

κύμα φαρμακερό,

να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,

που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη,

που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα

πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμά

από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι

στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ.

Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι,

κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές.

Ήλιε μου τώρα βγες!

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου,

Β' φωνή: Σωκράτης Μάλαμας

Σωκράτης Μάλαμας: (κιθάρα, μαντολίνο)

Κώστας Θεοδώρου: (μπάσο, κρουστά)

Κώστας Βελλής: (βιολί)

Γιώργος Δεληγιάννης: (κλαρίνο)

Δημήτρης Μυστακίδης: (λαούτο)

Εδώ το τραγούδι