Θανατική ηδονή

Όταν έχεις ακούσει πάρα πολύ ένα συγκρότημα, έναν τραγουδιστή ή ένα συγκεκριμένο τραγούδι σε βαθμό που να ξέρεις ακόμα και τις παύσεις για αναπνοή, και η μουσική αυτή γίνεται το soundtrack μιας περιόδου, χρειάζεσαι ένα διάλειμμα από αυτή για να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου μαζί της. Θα περάσει όμως ο καιρός και τότε θα έρθει η στιγμή που η τύχη, η μοίρα (you name it) φέρνει μπροστά σου δυο νότες που θα σε επαναφέρουν στην τάξη και την ασφάλεια που μέχρι πριν λίγο καιρό σου πρόσφεραν, και τότε θα 'ναι .. σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Πολλοί θα συμφωνήσουν πως οι Πυξ Λαξ και πολλά τραγούδια τους (αν όχι όλα) είναι ύμνος, είναι θρησκεία. Στο όνομα τους άνθρωποι πίνουν νερό, αφού είναι ένα συγκρότημα που έχει προσφέρει πολλαπλές συγκινήσεις στο κοινό του, τραγούδια αξεπέραστα και μία μόνο απογοήτευση. Τη διάλυση του.

Σήμερα μετά από πολύ καιρό άκουσα ένα τραγούδι που έχει σημαδέψει πολύ κόσμο και ασφαλώς κι έμενα. Η έμπνευση για τη δημιουργία του προέρχεται από μια κοπέλα που σε μια συναυλία έδωσε στο συγκρότημα ένα χαρτάκι με τη φραση

"Ακόμη δεν κατάλαβα γιατί θανατική ηδονή μου χάριζε το κάθε σου φιλί κι ακόμη περισσότερο γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...."