Βρε λες;

Tον τελευταίο καιρό πέφτω για ύπνο τόσο κουρασμένη που φοβάμαι πως το πρωί δεν θα μπορέσω να σηκωθώ όσο νωρίς πρέπει.

Στον ύπνο μου έχω γύρω μου απλωμένα πεντάγραμμα, που περιμένουν να γράψω πάνω τους μουσική, και για ώρες αφιερώνομαι στο να γράφω νότες πολλές, πάντα στο ίδιο σκοτεινό δωμάτιο, στο οποίο μπαίνουν ελάχιστες αχτίδες φωτός από το μοναδικό παράθυρο, που βρίσκεται ψηλά στο δωμάτιο.

Το πρωί τις θυμάμαι, είναι κάθε μέρα διαφορετικές. Σκέφτομαι να τις σημειώνω κάπου, που ξέρεις, μπορεί να είμαι μουσική ιδιοφυϊα και να μην το ξέρω.