Αφιερωμένο Εξαιρετικά

Μερικές φορές η ευγνωμοσύνη και η αγάπη που νιώθεις για κάποια αυτόφωτα αστέρια της ζωής σου πρέπει να εκφράζονται εκτός από την καθημερινή αγάπη και με ένα λίγο πιο μελωδικό και ποιητικό τρόπο, με ένα τραγούδι δηλαδή, από αυτά που νιώθεις πως γράφτηκαν για τ'αστέρια αυτά.
Για τη Νίνα λοιπόν, τη γειτονοπούλα της καρδιάς μου, την *αδελφή* ψυχή μου και για όλες τις κοινές αληθινές στιγμές μας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου λέει:

Κάτω απ' το μαξιλάρι

είναι ένα βαθύ πηγάδι

που μέσα κατοικούν

οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ

με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά,

πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,

να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-γιάννη και λωτούς,

με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει

-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-

κύμα φαρμακερό,

να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,

που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη,

που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα

πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμά

από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι

στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ.

Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι,

κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές.

Ήλιε μου τώρα βγες!

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου,

Β' φωνή: Σωκράτης Μάλαμας

Σωκράτης Μάλαμας: (κιθάρα, μαντολίνο)

Κώστας Θεοδώρου: (μπάσο, κρουστά)

Κώστας Βελλής: (βιολί)

Γιώργος Δεληγιάννης: (κλαρίνο)

Δημήτρης Μυστακίδης: (λαούτο)

Εδώ το τραγούδι

Νυχτερινές Αναζητήσεις

Μεγάλη η νύχτα του πτωχού πλην τίμιου φοιτητή. Και γεμάτη απορίες!

Γκράντε Απορία: Που μπορώ να βρω τις βιολοπαρτιτούρες των τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Και άμα δηλαδή μου βρείτε αυτό, δε μου βρίσκεται και του Αλκίνοου γιατί δεν καταφέρνω να βρω τίποτα; :(

Απορία Δύο: Έχω να δω καλή ταινία, με ζουμί, ψαχνό και περιεχόμενο αιώνες. Καμιά ιδέα;

Απορία Τρία: Είναι αλήθεια ότι άμα δεν πλένεις σωστά τα δόντια σου είναι σαν να μην τα πλένεις καθόλου; (ήταν μια διαφήμιση αυτό κάποτε, και θυμάμαι ότι μιλούσε ένα πολύ φιλικό κατά τα άλλα δοντάκι, αλλά με είχε τραυματίσει η ιδέα ότι μπορεί και να μην τα πλένω καθόλου!)

Απορία Τέσσερα και τελευταία: Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Υ.Γ.: Πότε θα φλεβαρίσει;

Ένα παιδί χρειάζεται

Μου το είχε στείλει προ καιρού η Beniamin η 12η και το ξαναβρήκα σήμερα ψάχνοντας κάτι άλλο.
Εξαιρετική παρουσίαση ενός πολύ σημαντικού μηνύματος, για όλους τους γονείς ή όσους συναναστρέφονται με παιδιά.

Ωραία διασκευή, ωραία εκτέλεση!

Hola!

Ζύγισμα

Μια ζυγαριά έχει δυο πιατάκια, στο ένα μπαίνουν τα καλά, αυτά που η ανάμνησή τους σε γεμίζει χαρά μόνο και μόνο που αξιώθηκες και τα έζησες και στο άλλο οι δαίμονές σου, τα κακά, αυτά που με μια ρομφαία σε τρυπάν και σε σκίζουν, και αυτά τα δύο τα τυλίγεις με το χρόνο που διήρκησε το καθένα.
Μου πήρε πολύ καιρό να τοποθετήσω το καθένα στο πιατάκι του, κυρίως γιατί αρνούμουν να πιστέψω πως η φαντασία μου δρούσε εναντίον μου, πως έντυσα εγώ τους δαίμονές μου με όμορφα ρούχα, με φανταχτερά πέπλα, τους έκανα όμορφους και τους αγάπησα για όλα τους τα χαρακτηριστικά.
"Face your fears" δε λένε;
Με καθαρό μυαλό πια, και αυξημένες αντιστάσεις, όχι μόνο αντιμετώπισα τους δαίμονες μου, πρόσωπο με πρόσωπο, τους έγδυσα και τους άφησα όπως ακριβώς είναι, αλλά τους έδωσα να καταλάβουν πως δεν με αγγίζουν πια, και τους έστειλα έξω από το προσωπικό μου σύμπαν μια για πάντα.
Don't get me wrong, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές, άμυνες και κυρίως τις ίδιες αντιλήψεις, μια κατάσταση εμένα μπορεί να μου πάρει μήνες να την ξεπεράσω, εσένα λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Σημασία έχει πως τους άφησα να με αφήσουν, και αυτό είναι κάτι για το οποίο μπορώ πια να είμαι περήφανη.


[υγ.: Η παρομοίωση με τα ρούχα ανήκει σε ένα κορίτσι που γνωρίζω καλά πως με αγαπά και με νοιάζεται βαθιά, γι'αυτό που είμαι. Το κείμενο αφιερώνεται ολόψυχα σε εκείνην, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω οδυνηρά πράγματα και καταστάσεις.]

Suggestion of the week

Έχω καιρό να προτείνω μπλογκ ή ποστ, αλλά σήμερα υπέφερα από τα γέλια με το ποστ του Μάλερ για τη Θεσσαλονίκη.
Την τιμημένη συμπρωτεύουσα την αγαπάμε βαθειά για τις μικρές και τις μεγάλες της ομορφιές και τα αγόρια της φυσικά, και ας είμαστε γέννημα-θρέμμα της πεντάμορφης Αθήνας.
Δε λέω άλλα, διαβάστε τον απολαυστικό συμπλόγκερ, και γελάστε ελεύθερα, εδώ

υγ. Η φωτογραφία δανεισμένη από το προτεινόμενο ποστ.

Through the hard way

Right, wrong or just stupid?(.)
It's only a matter of time (for all 3 them).

Από την πόλη των αγγέλων

Είμαι πολύ μεγάλη οπαδός των μουσικών στις πλατείες και στους δρόμους. Δίνουν στις πολύβουες πόλεις μια άλλη διάσταση, συνήθως μελωδική, ευχάριστη ενίοτε νοσταλγική ή μελαγχολική, και κατά τη γνώμη μου είναι δείγμα πολιτισμού, κουλτούρας και παιδείας.
Στο Στρασβούργο, στην πλατεία του Καθεδρικού ναού, η Yasmeen τραγουδά με μια λυπημένη αγγελική φωνή, χαϊδεύοντας την άρπα της.
Χαλαρώστε, κλείστε τα μάτια και αφήστε την να σας χαρίσει 2 υπέρμετρα μελωδικά λεπτά, κλεμμένα σίγουρα από έναν άλλον κόσμο... :)

I set u free

Αδυναμία Συγκέντρωσης

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ αλλά δεν .
Τραγούδια για τις μέρες λοιπόν, και όποιος αντέξει.

Έλα μου ντε!

Smokie - Who the fuck is Alice?

Πείτε μου και μένα γιατί μας έχει ζαλίσει τον έρωτα.

Η προσφορά της ημέρας

το θυμήθηκα και είπα να το μοιραστούμε :)

Δεσποινίς Βαλεντάιν - Βικτώρια Ταγκούλη

Ακούς;

Ακούω να λες.