Όποτε ακούω Harley να περνά ή τις βλέπω στο δρόμο θυμάμαι τον Αργύρη. Ο Αργύρης ήταν Μαθηματικός στο φροντιστήριο και καθηγητής μου Β’ και Γ’ Λυκείου. Μετρίου αναστήματος με βαθιά γαλάζια μάτια (ίδια ακριβώς με της μαμάς μου τώρα που το σκέφτομαι), απίστευτα γλυκός (baby face), τέλειο πισινό και μόλις 30 χρονών.
Όταν είχε καλό καιρό ερχόταν στο φροντ. με τη Harley. Στη Β’ Λυκείου, τις Τρίτες πηγαίναμε για μάθημα την ίδια ώρα, οπότε φρόντιζα να φεύγω από το σπίτι νωρίτερα για να κάτσω στις σκάλες και να τον δω να έρχεται – με τη μηχανή, τα μαύρα Ray Ban και το απαραίτητο Diesel τζιν. Η γκαρνταρόμπα του αποτελούνταν αποκλειστικά από κομμάτια Moschino, Diesel, ενώ είχε όλη τη σειρά από τα Harley που κυκλοφορούσε (από μαύρα δερμάτινα παντελόνια μέχρι ζώνες και μπότες).
Η πιο αγαπημένη του στάση που μας έκανε να ρίχνουμε αγκωνιές ο ένας στον άλλο ήταν να κάθεται στην επιφάνεια του πρώτου θρανίου (που σκοπίμως αφήναμε πάντα κενό), να ακουμπάει πλάτη στον τοίχο και να απλώνει το ένα πόδι στο θρανίο έτσι ώστε να φαίνεται το σηματάκι ΗD από τα παπούτσια του. Θεός.
Με τον Αργύρη κορίτσια κι αγόρια είχαν φοβερή σχέση. Τον φωνάζαμε με τον όνομά του
(όποτε ξεκινούσα μια ερώτηση με τη φράση «Κύριε καθηγητά» χαμογέλαγε και έλεγε « τι κύριε καθηγητά μωρέ, Αργύρη με λένε!!» ), κάναμε φοβερές πλάκες και γελάγαμε πολύ. (Ενδεικτικά αναφέρω σκηνικό : Ο Αντρέας, πολύ καλός μου φίλος, ψωνάρα του κερατά αλλά με πηγαίο humour (sic), σηκώνεται να λύσει άσκηση στον πίνακα. Μόλις έφτασε στον πίνακα, στάθηκε δίπλα στον καθηγητή ,και λέει «παιδιά συγκρίνετε!!» – και δείχνει τον κ*λο του!! Λιώσαμε στο γέλιο .. )
Ο Αργύρης δεν ήταν ο αγαπημένος μας καθηγητής επειδή ήταν κούκλος και ντυνόταν φοβερά (είχε ψώνιο με τις μάρκες αλλά καθόλου ψώνιο στην συμπεριφορά), ούτε επειδή είχε πάει μερικούς από εμάς βόλτα με τη μηχανή, ούτε επειδή τον φωνάζαμε με το όνομά του. Ήταν επειδή για ‘κείνον δεν υπήρχαν μαθητές 2 ταχυτήτων. Όλοι οι μαθητές ήταν ίσοι και έδεινε στον καθένα ξεχωριστά τον καλύτερό του εαυτό. Και γι’αυτό τον αγαπούσαμε πολύ.
No comments:
Post a Comment