Coming back

Είναι πρωί και υπάρχει κενός χρόνος ανάμεσα σε δύο μαθήματα. Πολλά πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου για το τι να κάνω αυτόν το νεκρό χρόνο, αλλά τελικά αποφάσισα να πάω μια βόλτα μέχρι τον ποταμό. Εκεί σκέφτηκα να γράψω το επόμενο ποστ, αλλά όταν άνοιξα το μπλοκ διαπίστωσα οτι δεν είχα όρεξη για κάτι τέτοιο – άλλωστε ποτέ δεν προετοιμάζω ένα ποστ. Προτίμησα να αφήσω τη μουσική να με γεμίσει ήχους και με τα τραγούδια που το ΖΕΝ μου έπαιζε, γυρισα άθελά μου, πισω στο καλοκαίρι που πέρασε. Με τέτοιον ήλιο που είχε που είχε, δεν ήταν και δύσκολο..

Σκηνές αστείες, πλάκες με τους γιατρούς στο νοσοκομείο για να βγει η εφημερία, τα μπάνια αξημέρωτα και/η νυχτώνοντας, το δίπλωμα , τα γέλια στις 3 το πρωί στην κουζίνα με τα παιδία, τα ψώνια μετά από τρελό ξενύχτι , οι συναυλίες, οι καινούριες γνωριμίες, το «συνάδελφε» που με έκανε να γυρίζω να δω σε ποιον απευθύνονται οι γιατροί ( σε μένα απευθύνονταν :ρ), οι φίλοι, οι διακοπές.. και σίγουρα ξεχνάω πολλά ..

Προσπαθώντας να ταξινομίσω...:

Οι προτεραιότητες:

Συνάντηση με τον μάστερ μου. Respect και ξανά respect.
Αίτηση στο νοσοκομείο ( όοοοολεεεε!!) Η πρακτική που με τόση ανυπομονησία περίμενα!
Μαθήματα για το δίπλωμα οδήγησης ! Το υπουργείο αποφάσισε να κλείσει πέρυσι τον Αύγουστο λίγες μέρες πριν ολοκληρώσω τις ώρες μου . Δεν πρόλαβα να το δώσω όταν άνοιξε , αντ’αυτού προτίμησα να προλάβω ένα αεροπλάνο προς Βουδαπέστη. Φέτος επιτέλους το πήρα! (ΥΕΑΗ)

Το νοσοκομείο:

Το «τέλεια» της Βικτώριας Χαλκίτη το θυμάσαι; (Τέλεια, τέλεια,τέλεια, my heart is beating..). Ε, αυτό ακριβώς!

Οι φίλοι:

Long time no see, ειδικά μερικά απο τα αγόρια (μάααανα μου τουυυς). Παραλίγο να γίνουμε μπίλιες με 1-2 από αυτούς, αλλά κάτι τέτοια σκηνικά βοηθάν στο «to know us better».

Η οικογένεια:

«Δεν σας έχουμε δει και καθόλου, όλο έξω είστε!!!» ...

Οι συναυλίες:

- Θέλαμε να δούμε Chris de Burgh , αλλά μας την ακύρωσε. (ααφού αγοράσαμε τα εισητήρια, φυσικά) . Αυτό βέβαια έχει και τα καλά του, γιατί

- Είδαμε Scorpions (πάλι), που γινόταν την ίδια μέρα.Not bad, not bad at all.. Με τέτοιο κοινό, χαλαρά έρχονται και του χρόνου. Μας άρεσαν και οι Whitesnake. Στο τέλος της συναυλίας, για να τη θυμάμαι , «τσίμπησα» και ένα περιποιημένο τραύμα στο χέρι (το οποίο, όταν γύρισα σπίτι βαριόμουν να το καθαρίσω γιατί νύσταζα, και το πήρανε χαμπάρι την άλλη μέρα στο νοσοκομείο και με κράζανε για τις επόμενες 2 μέρες.., αφού μου το καθάρισαν :ρ)

- Πήγα και στη Shhhhakirrra , για χάρη του πιο γλυκού και αγαπημένου πλάσματος του γαλαξία (sd54). Βασικά δεν ήθελα, αλλά όταν την είδα να χορεύει και να τραγουδάει, άλλαξα γνώμη 100%. (Σ’ευχαριστώ πολύ Σταυρούκο μου, ήταν υπέροχα!!) Αυτοί που λένε ότι είναι μόνο καλή entertainer και όχι καλή τραγουδίστρια, να την δούνε πρώτα λάιβ και μετά να έρθουν να μου το ξαναπούνε. Χωρίς φόβο και πάθος , δηλώνω ότι τα 65 Ε άξιζαν και με το παραπάνω.
- Ο Αλκίνοος ..............(παύση) .Ο Μίλτος.......... (ξανά παύση). Τα βιολιά του ....... ( που να προσκυνήσω;;)
(κάποιες ξεχνάω..αλλά .. ποιές;;.. )

Το βιολί:

Ένα μεγάλο «ευχαριστω» στον δάσκαλο που μου δάνισε ένα από τα φοβερά βιολιά του. Το αγάπησα σαν δικό μου, και το πρόσεξα καλύτερα και από το δικό μου :)

Οι διακοπές:

Βρυξέλλες και Ζάκυνθος. Το κάθε μέρος από μόνο του είναι τετρασέλιδο αφιέρωμα – και βάλε. Περάσαμε more than well. (πιθανόν να γράψω για τις Βρυξέλλες κάποια στιγμή.)

Νομίζω πως το φετινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων που πραγματικά δεν είχα κάτι να με βαραίνει. Πέρασα καλά, ανανεώθηκα, ξεκουράστηκα, γέμισα τις κυριολεκτικά άδειες μου μπαταρίες, και τώρα είμαι έτοιμη , (φρέσκια , όμορφη και νέα) για το νέο έτος. Μπράβο μου! :D:D

(ήθελα να ανεβάσω και φώτοζ, αλλά ο μπλόγκερ για άλλη μια φορά δεν μας κάνει τη χάρη..)